تاثیر یک برنامه پزشکی تله مدیسین مبتنی بر دانشگاه، بر صرفه جویی در وقت
چکیده
هدف: هدف از این مطالعه، برآورد پس انداز محیطی و پس اندازهای مربوط به سفر، ناشی از استفاده از تله مدیسین برای مشاوره تخصصی بیمار سرپایی با یک برنامه تله مدیسین دانشگاهی است.
روش ها: این مطالعه به منظور انالیز پیش آگهی پایگاه داده مشاوره تله مدیسین در سیستم بهداشتی دانشگاه کالیفرنیا دیویس ( UCDHS) از ماه جولای 1996 تا دسامبر 2013، انجام شد. فاصله سفر و زمان سفر بین خانه بیمار، کلینیک تله مدیسین و کلینیک شخصی UCDHS ارزیابی شد. محاسبه صرفه جویی در هزینه سفر و اثرات زیست محیطی با تعیین تفاوت های موجود در میزان بازپرداخت مسافت و انتشار گازها بین افرادی که ملاقات های تله مدیسین داشتند و افرادی که به محل اصلی فعالیت مرجعه کرده بودند، ضروری بود.
نتایج: برای در مجموع 11،281 بيمار، 19،246 مشاوره انجام شد. بازدیدهای انجام شده از طریق تله مدیسین باعث صرفه جویی در فاصله کل سفر به میزان 5،345،602 مایل شد، صرفه جویی در زمان کل سفر به میزان 4708891 دقیقه یا 8،96 سال و صرفه-جویی در هزینه کل سفر به میزان 2،882،056 دلار بود. متوسط پس انداز فاصله سفر رفت و برگشت 278 مایل، متوسط صرفه جویی در زمان سفر 245 دقیقه، و صرفه جویی در هزینه به طور متوسط 156 دلار بود. مشاوره تله مدیسین منجر به کاهش انتشار کل گازهای گلخانه ای به میزان 1969 تن CO2، 50 تن CO، 7/3 تن NOx و 5/5 تن ترکیبات آلی فرار شد.
نتيجه گيري: اين مطالعه نشان دهنده تأثير مثبت یک برنامه تله مديسين سرپايي نظام سلامت بر زمان سفر، هزينه سفر بيمار و آلاينده هاي محيط زيست مي باشد.
مقدمه
تله مدیسین اغلب به عنوان یک مدل مراقبت است که بیمار محور و دوست دار محیط زیست است [1-3]. این مدل مراقبت می تواند به طور ویژه برای خدمات سرپایی مفید باشد، که فاصله، زمان و هزینه سفر به عنوان یک مانع باشد. از دیدگاه جامعه و بیمار، تله مدیسین باعث ارائه مراقبت های بهداشتی با کیفیت به بیماران در جوامعی می شود که در آن خدمات فردی در دسترس نیست و موجب ارائه خدمات پشتیبانی و آموزش برای شرایط پیچیده پزشکی به ارائه دهندگان محلی، افزایش دسترسی خانواده ها به متخصصان و به حداقل رساندن زمان بین محل کار و خانه می شود [1،4-7]. فاصله های بیشتر سفر برای خدمات می تواند منجر به کاهش تعداد مراجعه کنندگان به پزشک، افزایش میزان خستگی و مدیریت ناکافی شرایط مزمن شود. تله مدیسین راحت تر از مسافرت برای ملاقات با متخصص است و رضایتمندی بیمار مساوی یا بیشتر خواهد بود و نتایج بیمار قابل مقایسه با ملاقات های فردی است [9-12]، و به عنوان یک گزینه مناسب و مفید برای مراقبت به شمار می رود.
Abstract
Objective The objective of this study was to estimate travel-related and environmental savings resulting from the use of telemedicine for outpatient specialty consultations with a university telemedicine program.
Methods The study was designed to retrospectively analyze the telemedicine consultation database at the University of California Davis Health System (UCDHS) between July 1996 and December 2013. Travel distances and travel times were calculated between the patient home, the telemedicine clinic, and the UCDHS in-person clinic. Travel cost savings and environmental impact were calculated by determining differences in mileage reimbursement rate and emissions between those incurred in attending telemedicine appointments and those that would have been incurred if a visit to the hub site had been necessary.
Results There were 19,246 consultations identified among 11,281 unique patients. Telemedicine visits resulted in a total travel distance savings of 5,345,602 miles, a total travel time savings of 4,708,891 minutes or 8.96 years, and a total direct travel cost savings of $2,882,056. The mean per-consultation round-trip distance savings were 278 miles, average travel time savings were 245 minutes, and average cost savings were $156. Telemedicine consultations resulted in a total emissions savings of 1969 metric tons of CO2, 50 metric tons of CO, 3.7 metric tons of NOx, and 5.5 metric tons of volatile organic compounds.
Conclusions This study demonstrates the positive impact of a health system’s outpatient telemedicine program on patient travel time, patient travel costs, and environmental pollutants.
Introduction
Telemedicine is frequently regarded as a model of care that is patient-centric and environmentally friendly [1–3]. This model of care can be especially useful for outpatient services when travel distance, time, and cost can be a barrier. From the community and patient perspective, telemedicine allows quality health care to be delivered to patients in communities where in-person subspecialty services are not available, providing support and training for complex medical conditions to local providers, increasing accessibility for families to specialists, and minimizing time away from work and home [1,4–7]. Greater travel distances for services can result in a reduced number of physician visits, increased rates of attrition, and inadequate management of chronic conditions [8]. Telemedicine has been reported as more convenient than traveling to meet a specialist and has resulted in equal or higher patient satisfaction and comparable patient outcomes compared with in-person appointments [9–12], making this a viable and beneficial option of care.
چکیده
مقدمه
مواد و روش ها
مرور کلی برنامه تله مدیسین سیستم بهداشتی دانشگاه کالیفرنیا دیویس
انتخاب بیماران
معیارهای خروجی
محاسبه فاصله
زمان سفر و هزینه سفر
اثرات زیست محیطی تله مدیسین
تجزیه و تحلیل میزان حساسیت
تجزیه و تحلیل آماری و نمونه های انسانی
تایید اخلاقی
نتایج
بحث
نتیجه گیری
منابع
Abstract
Introduction
Methods
Overview of University of California Davis Health System’s Telemedicine Program
Selection of Patients
Outcome Measures
Distance Calculation
Travel Time and Travel Cost
Environmental Impact of Telemedicine
Sensitivity Analysis
Statistical Analysis and Human Subjects
Ethics Approval
Results
Discussion
Conclusions
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه