مقاوم سازی لرزشی سازه هایی با تاوه های صاف بتنی تقویت شده
چکیده
یک ارزیابی در رابطه با شکنندگی لرزشی ، برای ساختار های قاب بتنی تقویت شده ( RC) انجام شده است که این سازه ها، نشان دهنده ی یک نمونه ی عمومی از سازه هایی است که در دهه ی 1980 در قسمت مرکزی ایالات متحده رایج بوده است. عملکرد این سازه های تقویت نشده، از نظر روابط شکنندگی ارائه شده است که احتمال عبور از حد عملکردی را با شدت زلزله، مرتبط می سازد. به علاوه، روابط شکنندگی لرزشی نیز برای ساختار های تقویت شده ، مبتنی بر سه تکنیک تقویت و سطوح عملکردی مختلف، توسعه یافته است. منحنی های شکنندگی نیز برای ساختار های تقویت شده، با ساختار های تقویت نشده مقایسه شده است.
برای توسعه منحنی های شکنندگی لرزشی ، محدودیت های رانش کلی FEMA 356 با محدودیت های رانش مبتنی بر FEMA 356 با در نظر گرفتن معیار در سطح اعضای ساختاری، مقایسه شده است. به علاوه، یک مدل پیش بینی برش منگنه ای نیز در این مقاله استفاده شده است تا بتوان یک کران بالا برای حد رانش مشخص کرد. حدود عملکردی مبتنی بر محدودیت های کمی اضافی نیز در این مطالعه در نظر گرفته شده است. درجه های مختلف از کاهش در شکنندگی لرزشی ، از طریق استفاده از این سه تکنیک تقویت ایجاد شد. منحنی های شکنندگی نیز با منحنی های ساختار های RC که در دیگر مطالعه ها به دست آمده بود مقایسه شد و مشخص شد که نتایج مبتنی بر روش های مورد استفاده در این مطالعه نیز قابل قبول هستند.
1. مقدمه
درک بهبود یافته در رابطه با رفتار پویا و عملکرد لرزشی ساختار، منجر به پیشرفت های جدید در مهندسی زلزله در سالهای اخیر شده است. به صورت خاص، روش های طراحی مبتنی بر عملکرد به ما این امکان را می دهند تا اهداف خاص عملکردی را مبتنی بر پارامتر های مختلف، شامل الزامات مالک، کارایی های عملکردی سازه و ریسک لرزشی، و ضرر های اقتصادی احتمالی مشخص کنیم. با وجود این پیشرفت های اخیر، بسیاری از سازه ها در قسمت مرکزی ایالات متحده (US) شامل هیچ گونه معیاری برای سطوح مقاومت لرزشی نبودند تا زمانی که زلزله های لوما پریتا در سان فرانسیسکو در سال 1994 و زلزله ی نورثریج در کالیفرنیا در 1994 رخ داد. افزایش آگاهی در رابطه با حضور منطقه ی لرزشی در مادرید جدید در قسمت مرکزی ایالات متحده منجر به شکل گیری نگرانی برای آسیب پذیری لرزشی سازه ها در این منطقه شد. باید این سازه ها را ارزیابی کرد و روش هایی را پیدا کرد تا بتوان مقاومت لرزشی سیستم هایی که آسیب پذیر هستند را بهبود داد.
Abstract
An assessment of seismic fragility was conducted for a reinforced concrete (RC) frame structure representative of 1980s construction in the Central United States. The performance of the unretrofitted structure is presented in terms of fragility relationships that relate the probability of exceeding a performance level to the earthquake intensity. In addition, seismic fragility relationships were developed for the retrofitted structure based on three possible retrofit techniques and several performance levels. Fragility curves for the retrofitted structure were compared with those for the unretrofitted structure.
For development of seismic fragility curves, the FEMA 356 global drift limits were compared with drift limits based on the FEMA 356 member-level criteria. In addition, a punching shear prediction model was used to establish an upper bound drift limit. Performance levels based on additional quantitative limits were also considered. Varying degrees of reduction in the seismic fragility were demonstrated through the use of the three selected retrofit techniques. The fragility curves were compared to those for RC structures derived in other studies and it was found that the results based on this study are comparable.
1. Introduction
Improved understanding of the dynamic behavior and seismic performance of structures has led to new advances in earthquake engineering in recent years. In particular, the performance-based design approach allows for selection of a specific performance objective based on various parameters, including the owner’s requirements, the functional utility of the structure, the seismic risk, and potential economic losses. In spite of these recent advances, many structures in the Central United States (US) were not designed for any level of seismic resistance until after the 1989 Loma Prieta earthquake in San Francisco, California, and the 1994 Northridge, California, earthquake. The increased awareness of the presence of the New Madrid Seismic Zone in the Central US has led to a concern for the seismic vulnerability of structures in this area. It is important to evaluate these structures and determine ways to improve the seismic resistance of systems that are found to be vulnerable.
چکیده
1. مقدمه
2. حوزه و اهداف تحقیقاتی
3. پیش زمینه مطالعاتی
4. توسعه منحنی های شکنندگی
5. معیار حالت حدی برای توسعه ی منحنی های شکنندگی
5.1 حدود سطح کلی FEMA 356
5.2 حد های سطح اعضا FEMA 356
5.3 محدودیت های کمی
6. تحلیل شکنندگی لرزشی با استفاده از حرکات Wen و Wu
6.1 حدود حالت کلی FEMA 356
6.2 حدود FEMA 356 در سطح اعضا
6.3 حدود کمی
7 تحلیل شکنندگی لرزشی با استفاده از حرکات Rix و Fernandez – Leon
8 مقایسه های بیشتر در رابطه با منحنی های شکنندگی
8.1 حالت عمومی
8.2 منحنی های شکنندگی ایجاد شده توسط Wen و همکارانش
8.3 منحنی های شکنندگی HAZUS
8.4 منحنی های شکنندگی توسعه یافته توسط Erberik و Elnashai
9 خلاصه و جمع بندی ها
منابع
Abstract
1. Introduction
2. Scope and research objective
3. Background
4. Fragility curve development
5. Limit state criteria for development of fragility curves
5.1. FEMA 356 global-level limits
5.2. FEMA 356 member-level limits
5.3. Quantitative limits
6.1. FEMA 356 global-level limits
6.2. FEMA 356 member-level limits
6.3. Quantitative limits
6. Seismic fragility analysis using Wen and Wu motions
7. Seismic fragility analysis using Rix and Fernandez-Leon motions
8. Additional fragility curve comparisons
8.1. General
8.2. Fragility curves developed by Wen et al.
8.3. HAZUS fragility curves
8.4. Fragility curves developed by Erberik and Elnashai
9. Summary and conclusions
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه