چکیده
هدف این مطالعه، بررسی عواملی است که مدیریت بحران در ادارات دولتی برای حوادث ایمنی را تحت تأثیر قرار می دهند. نمونه از 177 مشارکت کننده باتجربه در مدیریت بحران از دولت، سازمان های دولتی و نیروهای امنیتی/نظامی در یونان تشکیل شده است. داده ها با استفاده از پرسشنامه های ساختاری در مجموعه ای از مصاحبه های شخصی جمع آوری شدند. نتایج نشان می دهند که توانایی سرپرست و اعضاء تیم مدیریت بحران در اتخاذ تصمیمات صحیح، ارتباطات داخلی و خارجی و نوع بحران ها، عوامل مؤثر (پیش بینی کننده) در سه مرحله مدیریت بحران (پیش از بحران، حین بحران و پس از بحران) در ادارات دولتی می باشند. مضامین مدیریتی عبارتند از نیاز به پیاده سازی تغییرات فرهنگی و ساختاری، توسعه توانایی سرپرست تیم مدیریت بحران در تصمیم گیری در شرایط اضطراری، تغییر کانال ها و رویه های ارتباطات رسمی داخلی و بازطراحی راهبرد ارتباطات خارجی به منظور خمدیریت مؤثر رویدادهای ایمنی روز در یک محیط پویا و غیرقابل پیش بینی.
1. مقدمه
یک سازمان دولتی زمانی در بحران است که ساختار سازمانی آن در چالش جدی قرار بگیرد (بوین تی هارت، 2000) و هرچه تعداد افراد تابعه که در معرض تهدید هستند، بیشتر باشد، بحران عمیق تر خواهد بود (بوین و همکاران، 2005). هرچند بین بلایای طبیعی و بحران های انسان-ساخت تمایز زیادی وجود دارد (روزنتال و کوزمین، 1993؛ بوین و همکاران، 2005)، درمورد انواع بحران، مقالات مفصلی وجود دارد (برای مثال، مارکوس و گودمن، 1991؛ اگلهاف و سن، 1992؛ پیرسون و میتروف، 1993؛ لربینگر، 1997). بحران می تواند طبق قابلیت پیش بینی و احتمال ایجاد بحران، مرسوم، پیش بینی نشده، مهارنشدنی و اساسی درنظر گرفته شود (گوندل، 2005). بطورکلی بحران ها برای سازمان ها و ذینفعان اهمیت قابل توجهی دارند. با این حال، در مقالات موجود، یکپارچگی وجود ندارد و محققان به تمرکز بر دیدگاه های پراکنده همراه با تلاش های محدود درجهت ایجاد دانش یکپارچه و قابل تعمیم ادامه می دهند (باندی و همکاران، 2016).
Abstract
This study aims to investigate the factors that affect crisis management in public administration for safety incidents, during pre-crisis, crisis and post crisis phase. The sample is comprised by 177 experienced in crisis management participants representing government, public organizations and security/armed forces in Greece. Data were collected by means of structured questionnaires in a series of personal interviews. Results indicate that the ability of crisis management team leader and members to make right decisions, the internal and external communication and crises type are predictors of the three phases of crisis management (pre-crisis, crisis and post crisis) in public administration. Implications for management include the need to implement cultural and structural changes, develop crisis management team leader’s ability to make decisions in conditions of urgency conditions, to transform internal formal communication channels and procedures and to redesign external communication strategy in order to manage effectively today’s safety incidents in a dynamic and unpredictable environment.
1. Introduction
A public organization is in crisis when its institutional structure is seriously challenged (Boin ’tHart, 2000) and the more lives are governed by the value(s) under threat, the deeper the crisis goes (Boin et al., 2005). Although the main distinction is between man-made and natural disasters (Rosenthal and Kouzmin, 1993; Boin et al., 2005) there is an extended bibliography on the typology of crisis (i.e. Marcus and Goodman, 1991; Egelhoff and Sen, 1992; Pearson and Mitroff, 1993; Lerbinger, 1997). Crises can be distinguished as conventional, unexpected, intractable and fundamental according to predictability and the possibility to influence a crisis (Gundel, 2005). Overall, crises have substantive implications for organizations and stakeholders. However, fragmentation persists in the literature, and researchers continue to focus on disparate perspectives with limited attempts to build more integrated and generalizable scholarship (Bundy et al., 2016).
چکیده
1. مقدمه
2. فرضیات
1.2. فاز پیش از بحران
2.2. فاز بحران
2.3. نمونه و رویکرد
3.3. اندازه گیری
4. نتایج
5. نتیجه گیری
منابع
Abstract
1. Introduction
2. Hypotheses
2.1. Pre-crisis phase
2.2. Crisis phase
2.3. Post-crisis phase
3. Methodology
3.1. Research objectives
3.2. Sample & procedure
3.3. Measurement
4. Results
5. Conclusions