چکیده
انعطافپذیری، به عنوان یکی از ویژگیهای زنجیره تامین برای مقابله با آسیبپذیریهای احتمالی و اختلالات بالقوه، تبدیل به فاکتور موفقیتی برای شرکتهای مدرن میشود. با در نظر گرفتن وضعیت، این سوال مهم ایجاد میشود که آیا شرکتها از لحاظ تکنولوژیکی قادر به انعطافپذیری ساختن زنجیره تامین هستند؟ قبل از تصمیمگیری در مورد اجرای روندهای مدیریت ریسک زنجیره تامین، شرکتها نیاز به شناسایی قابلیتهای تکنولوژیکی و اثرات آنها روی انعطافپذیری زنجیره تامین دارند. علاوهبراین، بسیاری از قابلیتهای تکنولوژیکی در ارتباط متقابل با یکدیگر دیده میشوند و دارای صلاحیتهایی برای تاثیر روی یکدیگر هستند. تحقیق در این زمینه میتواند شرکتها را قادر به آگاهی از قابلیتهای تکنولوژیکی خود و اثبات قابلیتهای موثری سازد که مدیران میتوانند آنها را بسیار مورد توجه قرار دهند. در این تحقیق از مدلبندی کلی ساختاری تفسیری برای شناسایی، تفسیر و تایید قابلیتهای تکنولوژیکی مهم موثر شرکتها روی زنجیرههای تامین آنها استفاده میشود. ارزیابی موردی مشابه نیز در صنعت تولید الکترونیک انجام شد. برای مطالعه موردی میتوان استنباط کرد که موثرترین قابلیتهای تکنولوژیکی، قابلیت اصلاح طراحی زنجیره تامین و قابلیتهای برنامهریزی هستند. بهبود مناسب این قابلیتها در زنجیره تامین، موجب افزایش انعطافپذیری و بهبود قابلیتهای انعطافپذیری میشود.
1. پیشگفتار
در این دنیای رقابتی جهانسازی و ادغام عمودی، لازم است که زنجیرههای تامین (SC)، هوشمندتر و با محصولات کارامد و پاسخگو باشند. در این راستا، ریسکهای مربوط به شبکههای تامین تشدید شدهاند. مدیریت ریسک زنجیره تامین نشان دهنده روندهای کنشگرانه برای مدیریت ریسکها و مقابله موثر با آنها است (کولیکچیا و استروزی، 2012؛ مانوج و همکاران، 2014؛ مارکمن و همکاران، 2013؛ سودهی و همکاران، 2012). انعطافپذیری زنجیره تامین، که ویژگی از تامین است که میتواند آسیبپذیریهای احتمالی و اختلالات بالقوه را برطرف کند، تبدیل به عامل موفقیتی برای همه شرکتهای برجسته میشود (براندون جونز و همکاران، 2014؛ هوهنشتاین و همکاران، 2015؛ ویلند و مارکوس والنبرگ، 2013؛ راجش و راوی، 2015؛ راجش، 2016). در اینجا، این سوال مهم ایجاد میشود که آیا شرکتها از لحاظ تکنولوژیکی قادر به انعطافپذیر ساختن زنجیره تامین هستند. قبل از سرمایهگذاری زیاد روی روندهای مدیریت ریسک زنجیره تامین، شرکتها نیاز به شناسایی قابلیتهای تکنولوژیکی خود و اثرات آنها روی انعطافپذیری زنجیره تامین دارند. شرکتهایی که در قابلیتهای خود بسیار نابالغ هستند نمیتوانند چند روند مدیریت ریسک را همراه باهم اجرا کنند.
Abstract
Resilience, the property of supply chains to handle impending vulnerabilities and potential disruptions is becoming a success factor for modern firms. Considering the situation, a major question arises whether the companies are technologically capable of bringing supply chain resilience? Prior to take decision on implementation of supply chain risk management practices, companies need to identity their technological capabilities and its impacts on supply chain resilience. Apart from that, many of the technological capabilities are seen interrelated and have the competences to influence the other. A research in this direction could enable companies to be cognizant of their technological capabilities and to ascertain those influential capabilities for which managers should feel quintessential. A total interpretive structural modeling is used in this research to identity, interpret and acknowledge the major technological capabilities of firms that influence the resilience capabilities of their supply chains. A case evaluation of the same was also carried out in an electronics manufacturing industry. It can be inferred for the case that the most influential technological capabilities are capability to modify supply chain design and planning capabilities. A proper enhancement of these capabilities in the supply chain augments several flexibility and improves resilience capabilities.
1. Introduction
In this competitive world of globalization and vertical integration, supply chains (SC) needs to be smarter with efficient and responsive products. Along with that, the associated risks with supply networks have been exacerbated. Supply chain risk management represents proactive practices to manage risks and to effectively confront them (Colicchia and Strozzi, 2012; Manuj et al., 2014; Markmann et al., 2013; Sodhi et al., 2012). Supply chain resilience, the property by which supply chains are able to handle impending vulnerabilities and potential disruptions is becoming a success factor for all leading firms (Brandon-Jones et al., 2014; Hohenstein et al., 2015; Wieland and Marcus Wallenburg, 2013; Rajesh and Ravi, 2015; Rajesh, 2016). In this milieu, a major question arises whether the companies are technologically capable of bringing supply chain resilience. Before investing much on supply chain risk management practices, companies need to identity their technological capabilities and its influences on supply chain resilience. Companies that are too immature in their capabilities cannot implement several risk management practices altogether.
چکیده
1. پیشگفتار
2. قابلیتهای تکنولوژیکی که به انعطافپذیری SC (زنجیره تامین) کمک میکنند
2.1. TC1. قابلیت تطبیق طراحی SC
2.2. TC2. قابلیت انعطافپذیری تامین
2.3. TC3. قابلیت افزایش ظرفیت
2.4. TC4. سطح استانداردسازی
2.5. TC5. قابلیتهای چابک
2.6. TC6. قابلیتهای همکاری
2.7. TC7. قابلیتهای تعویق
2.8. TC8. قابلیتهای موجودی
2.9. TC9. قابلیتهای رول اور (تمدید قرارداد) محصول
2.10. TC10. قابلیتهای قیمتگذاری
2.11. TC11. قابلیتهای برنامهریزی
3. متدلوژی
گام 1. شناسایی قابلیتها
گام 2. ایجاد و تفسیر روابط زمینهای
گام 3. ساخت ماتریس قابلیت دسترسی مستقیم
گام 4. ساخت ماتریس نهایی قابلیت دسترسی
گام 5. افرازهای سطح در ماتریس نهایی قابلیت دسترسی
گام 6. توسعه نمودارها
گام 7. معتبرسازی نمودار و ساخت مدل TISM
4. ارزیابی موردی
5. نتایج و بحثها
6. نتیجهگیریها و حیطه کارهای آینده
منابع
Abstract
1. Introduction
2. Technological capabilities contributing to SC resilience
2.1. TC 1: Capability to modify SC design
2.2. TC 2: Capability of supply flexibility
2.3. TC 3: Capability of capacity enhancements
2.4. TC 4: Level of standardization
2.5. TC 5: Agile capabilities
2.6. TC 6: Collaborative capabilities
2.7. TC 7: Postponement capabilities
2.8. TC 8: Inventory capabilities
2.9. TC 9: Product rollover capabilities
2.10. TC 10: Pricing capabilities
2.11. TC 11: Planning capabilities
3. Methodology
4. Case evaluation
5. Results and Discussions
6. Conclusions and scope of future works