چکیده
نمونه های مختلف بسیار زیادی از مواد داربست برای کاربردهای مهندسی بافت مورد استفاده قرار گرفته اندو هیدروژل ها یک گروه از موادی را که در زمینه های مختلفی به کار می روند را شکل می دهند. هیدروژل ها شبکه های پلیمری اب دوست می باشند و یک دسته ی مهم زیست ماده ها را در زیست فناوری نشان می دهند زیرا بسیاری از هیدروژل ها، زیست سازگاری بسیار مناسبی با واکنش های التهابی حداقلی و اسیب بافت از خود نشان می دهند. مطالعات زیادی استفاده از هیدروژل ها را در کاربردهای مهندسی بافت استخوان ذکر کرده اند. در این گزارش، خلاصه ای از نمونه های مختلف پلیمرها و روش های مختلف اصلاح هیدروژل ها برای بهبود شکل گیری ان ها ارائه شده است.
نتایج حاکی از این موضوع هستند که هیدروژل ها برای بازتولید استخوان به کار می روند و اصلاح هیدروژل ها با ملکول های زیست فعال یا رویکردهای سلول گرا منجر به افزایش قابل توجه در شکل گیری استخوان جدید می شود. این موضوع حاکی از این مسئله است که استفاده از هیدروژل ها با اصلاح ممکن است گزینه ای را برای مهندسی بافت استخوان ارائه کند و در عین حال،پژوهش بیشتری برای شناسایی خصوصیات زیستی و فیزیکی نیاز است.
مقدمه
نمونه های گوناگون زیادی از مواد داربست برای کاربردهای مهندسی بافت مورد استفاده قرار گرفته اند و هیدروژل ها تشکیل دهنده ی یک گروه از موادی هستند که استفاده های گسترده ای دارند (1). یک ژل به صورت یک شبکه ی سه بعدی تعریف می شود که توسط یک حلال متورم شده است و هیدروژل ها شبکه های پلیمری اب دوستی هستند که می توانند از 10 تا 20 درصد و تا صدها برابر بیشتر وزن خشک خود را در اب جذب کنند و این ویژگی به سلول ها اجازه می دهد تا به هیدروژل ها بچسبند،تکثیر شوند و متمایز گردند (2).
هیدروژل ها دسته مهمی از زیست ماده ها در زیست فناوری و دارو می باشند زیرا بسیاری از انها زیست سازگاری بسیار مطلوبی با واکنش های التهابی حداقلی و اسیب بافت دارند و در نتیجه، مطالعات زیادی در مورد کاربردهای مهندسی بافت استخوان در این زمینه انجام گرفته است (3-6). در این گزارش، خلاصه ای از نمونه های مختلف پلیمرها و روش های مختلف صلاح هیدروژل ها در برنامه های بازتولید استخوان ارائه شده است.
Abstract
Many different types of scaffold materials have been used for tissue engineering applications, and hydrogels form one group of materials that have been used in a wide variety of applications. Hydrogels are hydrophilic polymer networks and they represent an important class of biomaterials in biotechnology and medicine because many hydrogels exhibit excellent biocompatibility with minimal inflammatory responses and tissue damage. Many studies have demonstrated the use of hydrogels in bone-tissue engineering applications. In this report, the summary was conducted on various kinds of polymers and different modification methods of hydrogels to enhance bone formation.
The results revealed that hydrogels are applied for bone regeneration and that the modification of hydrogels with bioactive molecules or cell-based approaches resulted in significant increases in new bone formation. This suggests that the use of hydrogels with modification may offer an option for bone-tissue engineering, and further research is needed to identify the biological and physical properties of hydrogels.
Introduction
Many different types of scaffold materials have been used for tissue engineering applications, and hydrogels form one group of materials that have been used in a wide variety of applications (1). A gel is defined as a three-dimensional network swollen by a solvent, and hydrogels are hydrophilic polymer networks that may absorb from 10-20%, up to thousands of times their dry weight in water, and this property allows the cells to adhere, proliferate, and differentiate onto the hydrogels (2).
Hydrogels represent an important class of biomaterials in biotechnology and medicine because many of them exhibit excellent biocompatibility with minimal inflammatory responses and tissue damage, and thus many studies on bone-tissue engineering applications have been undertaken (3-6). In this report, the summary was conducted on various kinds of polymers and different modification methods of hydrogels in bone regeneration applications.
چکیده
مقدمه
مواد و روش ها
نتایج و بحث
کیفیت نظریه
نوع پلیمر
زمان انعقاد
تجزیه
قدرت مکانیکی
اصلاح با افزودنی های فعال زیستی
رویکرد سلول گرا
اثر هیدروژل ها در مدل های درون بدن
نتیجه گیری
منابع
Abstract
Introduction
Material and Methods
Results and Discussion
Methodological Quality
Degradation
Mechanical strength
Modification with biologically active additives
Cell-based approach
The effects of hydrogels in in vivo models
Conclusions