قرارداد اختیار معامله تسهیم درآمد برای هماهنگی زنجیره های تامین
چکیده
در این مقاله، قرارداد اختیار معامله تسهیم درآمد ترکیبی جدید برای هماهنگی زنجیره تأمین خرده فروشان و تولیدکنندگان معرفی شده است. مکانیسم اختیار معامله اروپایی و مکانیسم تسهیم درآمد برای پوشش نقایض قراردادهای کلاسیک ترکیب شده است. قرارداد اختیار معامله می تواند سود زنجیره را افزایش دهد و تسهیم درآمد می تواند اثرات حاشیه سازی دوگانه را کاهش دهد. علاوه ب راین، خرید لحظه ای و مکانیسم جریمه کمبود نیز معرفی شده است. قرارداد ترکیبی پیشنهادی از طریق یک رویکرد نظری برای بررسی چندین وضعیت ممکن به منظور به دست آوردن میزان سفارش خرده فروش و میزان تولید تولید کننده در تعادل نش (Nash) مدل شده است. همچنین، هم خرده فروش و هم تولید کننده به عنوان رهبر زنجیره برای توصیه شرایط قرارداد مناسب برای انواع مختلفی از صنایع و بازار در نظر گرفته می شود. در نهایت، بهترین شرایط برای دستیابی به هماهنگی زنجیره تأمین در موقعیت های مختلف ارائه شده است. نتایج نیز نشان می دهد که قرارداد ترکیبی بر عمده فروشی و قرارداد اختیار معامله غالب است. مکانیسم هماهنگی پیشنهادی در یک زنجیره تأمین پوشاک در ایران به کار رفته است و یک تجزیه و تحلیل حساسیت جامع بر روی برخی از پارامترهای قرارداد انجام شده است و برخی از بینش های مدیریتی برای اعضای زنجیره تأمین ارائه می دهد.
1- مقدمه
مدیریت تأمین، نقش قابل توجهی در زنجیره تأمین (SC) ایفا می کند، زیرا بر سود اعضای SC تأثیر می گذارد. اقتصادهای نوظهور امروز نیاز به بررسی عدم قطعیت و خطرات مرتبط با چند پارامتر دارند. چند نوع از این خطرات با تهدید SC از منابع مختلف شناسایی می شود در حالی که یک استراتژی مناسب پوشش ریسک، اثرات آنها را از طریق دو مرحله کاهش می دهد: شناسایی منبع عدم قطعیت در شبکه و شخصی سازی صحیح ترین روش برای کاهش چنین سطح از عدم قطعیت (Cucchiella و Gastaldi، 2006). خطرات در SC از دیدگاه های مختلف طبقه بندی می شوند. طراحی شبکه تأمین، رابطه تأمین کننده، فرایند انتخاب تأمین کننده، تخصیص سفارشات تأمین کننده و قرارداد تأمین، مهمترین حوزه هایی هستند که سیاست های پوشش ریسک می تواند مورد استفاده قرار دهد (Tang، 2006). پژوهش حاضر بر قرارداد تأمین به عنوان یک منطقه بحرانی در SC متمرکز است، زیرا می تواند کل سود SC را بهبود ببخشد.
Abstract
In this paper, a novel mixed revenue-sharing option contract is introduced to coordinate a retailer–manufacturer supply chain. A European call option mechanism and a revenue-sharing mechanism are combined to cover drawbacks of the classic contracts. The option can increase the profit of the chain and the revenue-sharing can reduce double marginalization effects. In addition, an instantaneous purchase and a shortage penalty mechanism are introduced. The proposed mixed contract is modeled through a game theoretic approach to examine several possible situations in order to obtain the order quantity of the retailer and the production quantity of the manufacturer in the Nash equilibrium. Also, both the retailer and the manufacturer are considered as the leader of the chain to recommend an appropriate contract conditions for various types of industries and markets. Finally, the best conditions for achieving the supply chain coordination are provided in different situations. Results also demonstrate that the mixed contract dominates a wholesale and a basic option contract. The proposed coordination mechanism is applied in a real fashion apparel supply chain in Iran and a comprehensive sensitivity analysis is implemented on some parameters of the contract to provide some managerial insights for the supply chain members.
1. Introduction
Supply management plays a remarkable role in a supply chain (SC) because it influences profit of members of the SC. Today’s fluctuating economies require considering uncertainties and risks associated with several parameters. Several types of risks have been identified threatening SCs from several resources while an appropriate risk hedging strategy mitigates the effects of them through following two stages: recognition of source of uncertainty in the network and individualization of the most correct way for reducing such level of uncertainty (Cucchiella & Gastaldi 2006). Risks in SCs have been classified from different points of view. Supply network design, supplier relationship, supplier selection process, supplier order allocation and supply contract are the most critical areas which risk hedging policies could be applied (Tang 2006). The current study focuses on the supply contract as a critical area in a SC since it can improve the profit of the whole SC.
چکیده
1- مقدمه
2- مروری بر مقالات
2-1- مکانیسم اختیار معامله
2-2- مکانیسم تسهیم درآمد
2-3- قراردادهای ترکیبی
3- زنجیره تأمین غیر متمرکز
3-1- زنجیره تأمین به رهبری خرده فروش
3-2- زنجیره تأمین به رهبری تولید کننده
3-3- زنجیره تأمین متمرکز
3-4- معیارهای ارزیابی
4- مطالعه موردی
4-1- قیمت اختیاری و قیمت توافقی
4-2- کسری از تسهیم درآمد و قیمت توافقی
4-3- قیمت خرید لحظه ای (w)
4-4- جریمه کمبود (β)
5- نتیجه گیری
Abstract
1. Introduction
2. Literature review
2.1. The option mechanism
2.2. The revenue-sharing mechanism
2.3. The combined contracts
3. Decentralized supply chain
3.1. Retailer-led supply chain
3.2. Manufacturer-led supply chain
3.3. Centralized supply chain
3.4. Evaluation criteria
4. Case study
4.1. Option and exercise price
4.2. Exercise Price and revenue-sharing fraction
4.3. Instantaneous purchase price
4.4. Shortage Penalty
5. Conclusion
Appendix A
Appendix B
Appendix C
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه