روشی مبنی بر سناریو برای مساله مکان یابی آمبولانس با تماس های ورودی تصادفی
چکیده
این مقاله، مدل مکان یابی آمبولانس سناریو-محوری را ارائه می‌دهد که به طور صریح قابلیت دسترسی آمبولانس‌ها را با تماس‌های ورودی تصادفی تحت خط‌مشی اعزام محاسبه می‌کند. این مدل از برنامه‌نویسی تصادفی دو مرحله‌ای برای نمایش تغییرات موقت در تماس‌های ورودی به صورت مجموعه‌ای از دنباله‌های ورودی تماس استفاده می‌کند. برای حصول اطمینان از این که آمبولانس‌های قابل دسترس با پیروی خط‌مشی اعزام به تماس‌های ورودی تخصیص داده می‌شوند، محدودیت‌هایی در مدل قرار داده می‌شوند. الگوریتم تجزیه بندرز منطق-محوری برای حل مدل ارائه می‌شود. مزیت استفاده از الگوریتم ما، به وسیله مقایسه عملکرد آن با سایر مدل‌های مکان یابی نشان داده می‌شود.
1. پیشگفتار
مساله مکان یابی آمبولانس به دلیل نیاز به تعیین بهترین مکان‌ها برای قرار دادن آمبولانس‌ها به منظور به حداقل رساندن زمان مورد نیاز برای پاسخ به درخواست‌های خدمات اورژانس پزشکی (EMS) ایجاد می‌شوند. مکان یابی آمبولانس‌های قابل دسترس، یکی از عوامل مهم تعیین کننده زمان‌های پاسخ به تماس‌های ورودی است. تحقیقات موجود در این رابطه از اوایل دهه 1970 انجام شده‌اند (چرچ و ول، 1974؛ تورگاس و همکاران، 1971).
مسائل مکان یابی آمبولانس اغلب به صورت مسائل پوششی فرمولبندی می‌شوند. یک محل تقاضا به عنوان تحت پوشش در نظر گرفته می‌شود اگر در زمان تعیین شده استاندارد، بتوان از ایستگاه آمبولانس به آنجا رسید. این مساله شامل یافتن تعداد بهینه و محل‌های بهینه آمبولانس‌ها است به طوری که مجموع مکان‌های تقاضای تحت پوسس به حداکثر برشد. مساله پوشش شامل دو قسمت اصلی است: مساله پوششی مجموعه مکانیابی (LSCP) و مساله مکان یابی پوششی ماکسیمال (MCLP). LSCP، تعداد تسهیلات مورد نیاز برای پوشش همه تقاضاها را به حداقل می‌راسند، در حالی که MCLP، تعداد تقاضاهای تحت پوشش با تعدادی ارائه شده از تسهیلات را به حداکثر می‌رساند.
Abstract
This paper proposes a scenario-based ambulance location model which explicitly computes the availability of ambulances with stochastic call arrivals under a dispatching policy. The model utilizes two-stage stochastic programming to represent the temporal variations in call arrivals as a set of call arrival sequences. Constraints are embedded in the model to ensure that available ambulances are assigned to incoming calls following a dispatching policy. A logic-based Benders decomposition algorithm is presented to solve the model. The advantage of using our algorithm is demonstrated by comparing its performance with those of other location models.
1 Introduction
The ambulance location problem arises because of the need to determine the best locations to base ambulances so as to minimize the time required to respond to emergency medical service (EMS) requests. The location of available ambulances is a major factor determining the response times to call arrivals. Extensive research has been performed in this regard since as early as the 1970s (Church and Velle 1974; Toregas et al. 1971).
Ambulance location problems are often formulated as covering problems. A demand site is considered covered if it can be reached from an ambulance station within a specified time standard. The problem involves finding the optimal number of and locations for ambulances such that the sum of the covered demand sites is maximized. The covering problem consists of two major parts: the location set covering problem (LSCP) and the maximal covering location problem (MCLP). LSCP minimizes the number of facilities that are required to cover all demands, whereas MCLP maximizes the number of covered demands with a given number of facilities.
چکیده
1. پیشگفتار
2. تحقیقات مربوطه
3. بیان مساله
4. روش‌های راه‌حل
4.1. رویکرد ارائه شده: تجزیه بندرز منطق-محور
4.2. اجرا
5. آزمایش‌های محاسباتی
6. بحث
7. نتیجه‌گیری
Abstract
1 Introduction
2 Related literature
3 Problem statement
4 Solution methods
4.1 Proposed approach: logic-based Benders decomposition
4.2 Implementation
5 Computational experiments
6 Discussion
7 Conclusion
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه