چکیده
در این مقاله به طور مفهومی و تجربی به بررسی ارتباط بین رشد اقتصادی، ورودیهای عامل، نهادها و کارآفرینی میپردازیم. به ویژه این موضوع را بررسی میکنیم که آیا کارآفرینی و نهادها، در ترکیب با اکوسیستم، را میتوان به عنوان «پیوندی از دست رفته» در تجزیه و تحلیل تابع تولید جمعی تفاوتهای بین-کشوری در رشد اقتصادی در نظر گرفت. برای این منظور، مفهوم سیستمهای ملی کارآفرینی (NSE) را به عنوان سیستمهای تخصیص منبعی در نظر میگیریم که نهادها و سازمانهای انسانی را در سیستمی مستقل از مکملها ترکیب میکنند. ارتباط تجربی این ایدهها را با استفاده از دادههای به دست آمده از یک نظرسنجی جهانی نماینده و منابع سازمانی برای 46 کشور در طول دوره 2011-2002 بررسی میکنیم. پشتیبانیای را برای نقش اکوسیستم کارآفرینی در رشد اقتصادی کشف میکنیم.
1. پیشگفتار
سولو (1957)، با استفاده از یک تابع تولید جمعی، کشف کرد که تقریبا 13 درصد از رشد ایالات متحده در GDP ناشی از افزایشهای در ورودیهای اندازهگیری شده، کار و سرمایه است. بقیه درصد رشد توضیح داده نشده است، و او ادعا کرد که این 87 درصد بزرگ باقیمانده تغییر در رشد نشان دهنده تغییر تکنولوژیکی است. اما ثابت شده است که توضیح عوامل تعیین کننده و اندازهگیری این تغییر تکنولوژیکی، فرّار است. بنابراین، مفهوم اصلی ورودیهای تولید کننده خروجیها از طریق یک تابع تولید جمعی، توسط معیارهای پیچیدهتری از ورودیها، از جمله سرمایه انسانی (بارو، 1991)، و همچنین مفهومسازیهای پیچیدهتر ارتباط کارکردی و فاکتورهای زیربنای آن، توسعه داده شده است (بارو و سالای مارتین، 1975). مدلهای رشد درونزاد نیز چارچوبی را برای در نظر گرفتن تحقیق و توسعه، اختراعات و خطمشیها توسعه دادهاند (رامر، 1986؛ آگیون و هویت، 1992؛ آگیون، 2017). با این حال، توجه کمتری صرف نقش مشترک کارآفرینی و سازمانها در فرایند رشد شده است.
Abstract
We analyze conceptually and in an empirical counterpart the relationship between economic growth, factor inputs, institutions, and entrepreneurship. In particular, we investigate whether entrepreneurship and institutions, in combination in an ecosystem, can be viewed as a Bmissing link^ in an aggregate production function analysis of cross-country differences in economic growth. To do this, we build on the concept of National Systems of Entrepreneurship (NSE) as resource allocation systems that combine institutions and human agency into an interdependent system of complementarities. We explore the empirical relevance of these ideas using data from a representative global survey and institutional sources for 46 countries over the period 2002–2011. We find support for the role of the entrepreneurial ecosystem in economic growth.
1 Introduction
Using an aggregate production function, Solow (1957) found that only around 13% of US growth in GDP was due to increases in measured inputs, labor, and capital. The remainder was unexplained, and he proposed that the large residual, 87% of the change in growth, represented technological change. But, explaining the determinants of, and measuring, this technological change has proved to be elusive. Thus, the original notion of inputs generating outputs through an aggregate production function has been extended by more sophisticated measures of inputs, including human capital (Barro 1991), as well as more complex conceptualizations of the functional relationship and the factors underlying it (Barro and Sala-i-Martin 1995). Models of endogenous growth have also extended the framework to consider research and development, patents, and policy (Romer 1986; Aghion and Howitt 1992; Aghion 2017). However, less attention has been paid to the joint role of entrepreneurship and institutions in the growth process.
چکیده
1. پیشگفتار
2. پیش زمینه نظری
3. سیستمهای ملی کارآفرینی
4. دادهها و مسائل تخمین
4.1. مشخصات
4.2. دادهها
4.3. مسائل براورد
5. نتایج تجربی
6. بحث و نتیجهگیری
Abstract
1 Introduction
2 The theoretical background
3 National Systems of Entrepreneurship
4 Data and estimation issues
4.1 Specification
4.2 Data
4.3 Estimation issues
5 Empirical results
6 Discussion and conclusions