چکیده
برنامه ی Quiet Time ( زمان سکوت) در شروع و انتهای روز در مدرسه، 15 دقیقه فرصت فراهم می کند تا دانش آموزان بتوانند فعالیت های مراقبه و تعمق متعالی (TM) یا یک فعالیت آرامش بخش دیگر مانند خواندن کتاب به صورت آرام برای خودشان را انجام دهند. این مطالعه تاثیر مشارکت در این برنامه را بر روی دانش آموزان کلاس نهم (n=141) ، با مقایسه ی نتایج کاری شان نسبت به گروه دیگری از دانش آموزان کلاس نهم (n=53) که در مدرسه شرکت کرده اما در طرح های زمان سکوت شرکت نکرده بودند، بررسی کردند. دانش آموزان در هر دو گروه در ابتدای اکتبر سال 2012 تحت آزمون و ارزیابی قرار گرفتند، و سپس خیلی سریع بعد از این که دانش آموزان فعالیت های TMرا فرا گرفتند، دوباره در می سال 2013 تحت آزمون قرار گرفتند. تحلیل کواریانس برای بررسی تفاوت های بین گروه های درمانی و گروه کنترل، مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان می دهد دانش آموزانی که در برنامه ی زمان سکوت مشارکت داشته اند، از نظر نگرانی سطح بسیار پایین تر (p<0.05) و از نظر اعتماد به نفس سطح بسیار بالاتر (P<0.05) در مقایسه با دیگر دانش آموزان داشتند. در گروه درمانی، دانش آموزانی که زمان بیشتری را در زمینه ی تعمق و اندیشه سپری کرده بودند، شاخص های اعتماد به نفس و آموزشی بالاتری داشتند. بعد از مشارکت در برنامه ی زمان سکوت، دانش آموزان به صورت فردی بیان کردند که خواب ، خوشحالی و اعتماد به نفس شان هم بیشتر شده است.
سلامت روانی و رفاه احساسی در افراد، یکی از نگرانی های جهانی می باشد. تنش های روانی، که معمولا بر اساس نشانه های نگرانی، افسردگی، خشونت و یا پرخاشگری توصیف می شود، مرتبط با عملکرد های ضعیف اجتماعی و زندگی روزانه ، رفتار پر خطر و بیماری های روانی در دانش آموزان می باشد. علاوه بر این، تنش های رانی به عنوان یکی از پیش زمینه های بیماری های جدی روانی می باشد. دانش آموزان به صورت جهانی گزارش کرده اند که سطح تنش روانی بالایی را تجربه می کنند. بخش گسترده ای از تحقیقات نشان داده است که تنش منجر به اخلال در عملکرد های ادراکی، رفتاری، روانی و رفاه ذهنی فرد شده و به صورت منفی بر روی یادگیری دانش آموزان تاثیر می گذارد. همچنین نشان داده شده است که به علاوه ی محیط اجتماعی و عوامل تنش زای اجتماعی، تجارب فرد در مدرسه نیز ممکن است تنش آفرین باشد.
Abstract
The Quiet Time program provides a 15-min period at the beginning and end of the school day where students may practice Transcendental Meditation (TM) or another quiet activity such as reading silently to oneself. This study examined the impact of participating in Quiet Time on ninth-grade students (n=141) by comparing their outcomes to those of a group of ninth-grade students (n=53) attending a school that did not participate in Quiet Time. Students in both groups completed an assessment battery in early October 2012, shortly after which treatment students learned TM, and again in May 2013. Analysis of covariance was used to analyze the differences between the treatment and comparison groups. Results indicated that students who participated in Quiet Time scored significantly lower on anxiety (p<0.05) and higher on resilience (p<0.05) at follow-up than comparison group students. Within the treatment group, students who spent more time meditating also had higher resilience scores and higher instruction time. After participating in Quiet Time, students self-reported increases in their sleep, happiness, and self-confidence.
The mental health and emotional well-being of young people is of concern worldwide (Blanco et al. 2008; Gore et al. 2011). Psychological distress, generally characterized by symptoms of anxiety, depression, and anger or hostility, has been linked to poor social functioning and day-to-day living (Bayram and Bilgel 2008), risky behaviors, and physical illness in students (Adams et al. 2008). Further, psychological distress has been identified as a precursor to more serious mental health disorders (Kessler et al. 2007). Students globally report significant levels of psychological distress (Dyrbye et al. 2006; Verger et al. 2009). A large body of research has shown that stress compromises cognitive functioning, behavior, and emotional and physical well-being (Kutash and Schlesinger 1980) and negatively impacts student learning. It has been found that in addition to community environmental and social stressors, school experiences can also be stressful (Lowry et al. 1999).
چکیده
روش ها
نمونه
استخدام افراد
گروه درمانی
گروه مقایسه
درمان با روش زمان سکوت
معیار ها
نتایج روانی
نتایج تحصیلی
تایید برنامه
برنامه تحلیل داده ها
نتایج
مقایسه خط مبنا
مقایسه بین گروه های درمان و کنترل
تحلیل در گروه درمانی
مباحث
محدودیت ها
جمع بندی
Abstract
Method
Sample
Recruitment
Treatment Group
Comparison Group
Quiet Time Treatment
Measures
Psychological Outcomes
Academic Outcomes
Program Satisfaction
Data Analysis Plan
Results
Baseline Comparisons
Comparisons Between Treatment and Control Groups
Within Treatment Group Analyses
Discussion
Limitations
Conclusion