معماری به مثابه تجربه: امتزاج جهان و نفس
چکیده
پدیده پیچیده معماری از دسته بندی های ناسازگار و متضاد متعدد افکار، نیات، عواطف، تعاملات و کنش‌ها تشکیل شده که در چارچوب نظریه واحد معماری خلاصه شده‌اند. گذشته از این، هنر و معماری، جای آثار مادی، در رویارویی و تجربه ذهنی‌شان شکل می‌گیرند. ما با آثار معماری و هنر روبرو شده و زندگی می‌کنیم، جای آنکه آنها را با فکر درک کنیم.
معماری معمولاً در درجه اول به عنوان نوع هنر بصری درک، تدریس، استفاده و ارزیابی می‌شود. اما، ما به واسطه تمام حس وجودی‌مان با بناها و محیط‌ها روبرو می‌شویم. ادراکات از تعامل با حافظه و تخیل تجربه‌ای را شکل می‌دهند که معنا و مدتی زودگذر دارد. هنر و معماری اساساً پدیده‌های رابطه‌ایند، چرا که، جای آنکه خود یا مولفین‌شان را تجلی کنند، هستی ما در دنیا را ابراز می‌کنند. علاقه به معماری، به عنوان یک تجربه، توجه‌مان را به تجربیات پراکنده و کمتردیده‌شده‌ای همچون جوها، محیط‌ها، احساسات، روحیات و همسازی‌ها معطوف می‌کند.
مقدمه
در ابعاد نظری، آموزشی و عملی معماری مدرن، معماری فضاهایی با زیبایی بصری و سازه‌های مادی تلقی می‌شود، و اصولاً خصوصیات تاریخی، کارکردی، فنی و ظاهری‌شان مطالعه شده‌اند. تحلیل‌ها روی معماری به عنوان اشیاء و فضاهای فیزیکی و خصوصیات هندسی و ترکیبی‌شان، و همچنین، بازنمایی این خواص در نقشه‌ها تمرکز داشته‌اند. از آنجا که معماری نظریه جامعی برای خود ندارد، دیدگاه و روش تحقیق بطور معمول از سایر رشته‌ها مطابق با علایق و سبک‌های متغیر وام گرفته شده است؛اغلب، کاربردپذیری چارچوب‌های نظری برگزیده در اصالت خاص معماری بسیار سوأل‌برانگیز بوده است.
Abstract
The complex phenomenon of architecture consists of too many irreconcilable and conflicting categories of thought, intention, emotion, interaction and action to be condensed into the framework of a single theory of architecture. Besides, art and architecture are constituted in their mental encounter and experience instead of the material works themselves. Works of architecture and art are encountered and lived rather than understood intellectually.
Architecture is commonly understood, taught, practiced and evaluated primarily as a visual art form. However, we encounter buildings and environments through our entire sense of being. Perceptions interact with memory and imagination to constitute an experience with meaning and temporal duration. Art and architecture are essentially relational phenomena as they express our being in the world instead of themselves or their authors. The interest in architecture as experience also directs our attention to such diffuse and neglected experiences as atmospheres, ambiences, feelings, moods and attunements.
Introduction
Modern architectural theory, education and practice have regarded architecture as visually aestheticised spaces and material structures, and primarily studied their historical, functional, technical and formal characteristics. The analyses have focused on architecture as physical objects and spaces and their geometric and compositional qualities, as well as the representation of these properties in drawings. As architecture does not possess a comprehensive theory of its own, the point of view and method of research have usually been borrowed from other disciplines in accordance with changing interests and fashions; often the applicability of the chosen theoretical frameworks have been highly questionable in the specific reality of architecture.
چکیده
مقدمه
معماری و معیارهای علمی
رویکرد شاعرانه و پدیده‌شناختی
معنای تجربه
زمان در تجربه معماری
برخورد با معماری
درک شهودی معماری
بصیرت و حس وجودی
ادراک، تجربه و تخیل
پدیده‌های رابطه‌ای
Abstract
Introduction
Architecture and scientific criteria
The poetic and phenomenological approach
The meaning of experience
Time in architectural experience
Encountering architecture
Intuiting architecture
Vision and the existential sense
Perception, experience and imagination
Relational phenomena
- اصل مقاله انگلیسی با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه