تحلیل و بررسی تاثیر تعامل صنعت و دانشگاه در کیفیت آموزش فنی
چکیده
از سال 1995 تاکنون، تحصیلات فنی هندوستان رشد چشمگیری داشته که بر کیفیت فارغ التحصیلان مهندسی نیز تاثیر گذار بوده است. بسیاری از مطالعات برروی بهبود کیفیت آموزش فنی هندوستان تأکید دارند. صنعت به صورت فعالانه ای در بهبود کیفیت عرضه کنندگان مواد خام مشارکت می کند، اما علیرغم تامین سرمایه انسانی در صنعت، این کیفیت از نظر دانشگاهی نادیده گرفته شده است. شاید به این دلیل است که صنعت رویکردهای آکادمیک را به عنوان یک گزینه پذیرفته است. در نتیجه، بین صنعت و دانشگاه در کشور هندوستان اختلاف چشمگیری وجود دارد که همین نیز یکی از دلایل اصلی برای کیفیت پایین آموزش فنی این کشور می باشد. در این مقاله پژوهشی، یک رویکرد جدید برای تحلیل تاثیر تعامل صنعت برروی کیفیت آموزش فنی ارائه شده است که برای این تحلیل از مدل سازی دینامیکی سیستم نیز استفاده می شود. در اینجا یک مدل مبتنی بر رایانه اتخاذ می شود که از آن برای توضیح در مورد تأثیر تعاملات صنعت-آکادمیک (IA) در ارتقای کیفیت آموزش فنی از طریق توانمندی فارغ التحصیلان استفاده شد. هم چنین در این مقاله تلاش شده است تا اثبات شود که مشارکت فعالانه صنعت در دانشگاه ها، پیشنهاد مناسبی بوده که برای هر دو طرف (دانشگاه و صنعت) دارای مزیت هایی است. در این تحقیق همچنین تاثیر متغیرهای کلیدی سیاست در سطح بیکاری، کمبود کارمندان و هزینه کل مشارکت صنایع در دانشگاه ها نیز تحلیل و بررسی می شود. این مدل با استفاده از شبیه سازی SD در نرم افزار STELLA (نسخه 10.0) و چهار سناریو برای تحلیل رفتار سیستم تدوین شد. مدل SD برای پنجاه سال شبیه سازی شد. یافته های این تحقیق نشان می دهد که مشارکت فعالانه صنعت برای بهبود کیفیت آموزش فنی ضروری می باشد و در بلندمدت نیز دارای مزیت هایی است. بینش های به دست آمده از این مطالعه به سیاست گذاران و محققان صنعت و دانشگاه ها در تجزیه و تحلیل مفاهیم درازمدت تصمیمات با استفاده از مدل سازی SD کمک خواهد کرد.
1- مقدمه
فشارهای فزاینده ای در صنعت وجود دارد تا محصولات با کیفیت بالا با استفاده از منابع ورودی با کیفیت بالا و آخرین تکنولوژی ایجاد شوند تا این محصولات بتوانند در محیط رقابتی جهانی هم چنان رقابت نمایند و در عرصه رقابت نیز باقی بمانند. کيفيت سرمايه انسانی برای خدمت به هر سازمانی ضروری است. بنابراین صنعت نیازمند فارغ التحصیلان بسیار کارآمد است که این افراد بتوانند به طور قابل توجهی به رشد سازمانی کمک کنند. آکادمیک (دانشگاه)، که یک تامین کننده مهم برای صنعت است(در اینجا منظور سرمایه انسانی)، توجه کمتری را از سوی صنعت نسبت به تامین کنندگان سایر منابع ورودی، دریافت می کند. صنعت به طور قابل ملاحظه ای برروی تامین کنندگان Tier-1، Tier-2 و Tier-3 به منظور بهبود فرایندهای خود از طریق مشارکت فعالانه متمرکز شده است. برعکس، دانشگاه اصلا به این امر توجهی ندارد. در نتیجه، به نظر می رسد شکاف قابل توجهی در تعامل بین صنعت و دانشگاه وجود دارد. این در حالی است که ما در کنار تامین کنندگان Tier-I (موسسات با تحصیلات لیسانس و فوق لیسانس)، Tier-II (مدارس متوسطه دوم و سوم) و Tier-III (مدارس ابتدایی) حرکت می کنیم. اگرچه دانشگاه از هر منبع دیگری مهم تر است،اما صنعت خود را به صورت فعالانه در بهبود کیفیت دانشگاه ها دخالت نمی دهد. این پارادوکس را می توان از طریق مفهوم SD توضیح داد. نتیجه هر اقدام و حرکتی در دانشگاه، با تاخیر قابل ملاحظه ای همراه است و پیامدهای دراز مدت نیز دارد. در حالی که سازمانهای محروم، به دنبال دستاوردهای کوتاه مدت هستند که در دوره آموزشی کوتاه مدت در دانشگاه ها نیز این امر دیده نمی شود. در نتیجه، دانشگاه نسبت به صنعت اولویت کمتری دارد. در این مقاله با استفاده از رویکرد انحصاری، می توان نشان داد که چگونه مشارکت پیشگیرانه صنعت در دانشگاه ها برای خود صنعت نیز به جای آنکه بی تفاوت باشند، سودمند می باشد.
Abstract
Indian technical education since the year 1995 experienced an exponential growth which adversely affected the quality of engineering graduates. Many research studies have strongly emphasized on improving the quality of technical education in India. The industry is proactively involved in improving the quality of its raw material suppliers, but it has overlooked academia despite it being an important supplier of human capital to the industry. This is perhaps because the industry adopted myopic approach towards academia considering it as a fruitless option. As a result, there is a visible disconnect between industry and academia in India which is a major cause for the poor quality of technical education. This research paper presents a novel approach to analyze the impact of industry interaction on the quality of technical education through system dynamics (SD) modeling. A computer based model was developed to explain the impact of Industry-Academia (IA) interaction in enhancing the quality of technical education as seen through the employability of graduates. The paper attempts to prove that the proactive involvement of industry in academia is a profitable proposition for both the stakeholders. The study also analyzes the impact of key policy variables on unemployment level, shortage of employees and total cost of involvement of industry in academia. The model was developed using SD simulation software STELLA (version 10.0) and four scenarios were generated to analyze the system behavior. The SD model was simulated for fifty years. The findings of the study reveal that proactive involvement of industry is essential for improving the quality of technical education and is profitable in the long run. The insights from the study would be helpful to policy makers and researchers from the industry and academia in analyzing the long-term implications of decisions using SD modeling.
1. Introduction
There is an ever-increasing pressure on industry to make superior quality products using high quality input resources and latest technology for sustenance in the globally competitive environment. The quality of human capital is vital for subsistence for any organization. Therefore, industry needs highly employable graduates who can contribute significantly towards the organizational growth. Academia, which is an important supplier to Industry (of human capital), gets minimal attention from it in comparison to the suppliers of other input resources. The industry has focused considerably on Tier-1, Tier-2 and Tier-3 suppliers for the improvement of their processes through proactive involvement. On the contrary, academia has been put on the flip side. As a consequence, there appears to be a significant gap in the interaction between industry and academia. It widens as we move downstream along the suppliers of Tier-I (under-graduate and postgraduate institutions), Tier-II (secondary and senior secondary schools) and Tier-III (primary schools) categories, respectively. Although the academia is important like any other supplier, the industry has not proactively involved itself in improving the quality of academia. This paradox can best be explained through the concept of SD. The outcome of any action of involvement in academia comes with a significant delay and has long-term implications. Whereas, profit-driven organizations look for short term gains which are not seen in academia in a shorter time frame. As a consequence, academia is given low priority by industry. This paper aims to illustrate, through SD approach, how proactive involvement of industry in academia is more profitable to it rather than remaining indifferent or reactive.
چکیده
مقدمه
چارچوب پژوهش
مرور ادبیات
سناریوی تحصیلات عالی در هند
مسائل کیفیت در آموزش فنی هندوستان
کاربرد SD در سیستم های پیچیده
مدل پویایی سیستم
نمودار حلقه ای علیتی
حلقه تقویت کننده: R1، R2 و R3
حلقه های متعادل کننده: B1، B2 و B3
نمودار موجودی و جریان
نتایج به دست آمده و تجزیه و تحلیل
آزمایش مدل
محدودیت ها و دیدگاه های آینده
نتیجه گیری
Abstract
1. Introduction
2. Framework of the study
3. Literature review
3.1. Higher education scenario in India
3.2. Quality issues in technical education in India
3.3. Application of SD in complex systems
4. The system dynamics model
4.1. Causal loop diagram
4.2. Reinforcing loops: R1, R2, and R3
4.3. Balancing loops: B1, B2, and B3
5. Stock and flow diagram
6. Results and analysis
6.1. Model testing
7. Limitations and future scope
8. Conclusion
- اصل مقاله انگلیسی با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه