چکیده
شناسایی و یا عدم شناسایی، مرکزیت نگرانی در مورد روابط بین المللی است. با این حال، چگونگی اشتباه شناسی بین المللی ایالات، تا کنون به طور کامل در تحقیقات روابط بین المللی مورد بررسی قرار نگرفته است. به این منظور، این مقاله یک چارچوب نظری برای درک اشتباه شناسی بین المللی از طریق ترسیم نظریه های استدلالی و روان تحلیلی تشکیل هویت جمعی و مطالعات طنز، ارائه می دهد. این مقاله مفهوم اشتباه شناسی بین المللی را به صورت یک شکاف بین روایت غالب خود یک ملیت و روشی که در آن خود ملیت در "آینه" بین المللی دیگران منعکس می شود، در نظر می گیرد. ما استدلال می کنیم که طنز یک راه مهم برای اشتباه شناسی با تمسخر کردن و در نتیجه کاهش انتقادات بین المللی است. اهمیت روابط بین المللی از طریق آنالیز کمپین دیپلماسی عمومی «معرفی اسرائیل» نشان داده شده است، که از طریق تقلید از ویدئو کلیپ ها، شهروندان عادی اسرائیل را برای شرکت در دیپلماسی عمومی نظیر به نظیر در هنگام سفر به خارج از کشور تشویق می کند. کمپین های دیپلماسی عمومی معمولا از دید محققان و متخصصان، تلاش هایی برای بهبود تصویر کشور و صلح آمیز کردن یا عادی کردن روابط بین خود با دیگران هستند. با این حال، پس از آنالیز اجزاء استدلالی و بصری این کمپین که نشان داد که چگونه رسانه های اروپایی دولت اسرائیل را قدیمی، خشونت آمیز و عجیب و غریب ترسیم می کنند، این مقاله نشان می دهد که این تلاش های مقابله ای در زمینه اشتباه شناسی بین المللی، می توانند موجب بیگانگی بیشتر بین المللی شوند.
مقدمه
این شتر است. شتر حیوانی است که اسرائیلی ها برای سفر در بیابان از یک مکان به مکانی که در آن زندگی می کنند، استفاده می کردند. این وسیله ای برای حمل و نقل آب، کالا و مهمات است. این حیوان حتی توسط سواره نظام های اسرائیلی نیز استفاده می شد. (Masbirim’s Channel, 2010a)
با شنیدن این حرف ها، یک خبرنگار تلویزیون بریتانیایی که لباس نظامی پوشیده است، اسرائیلی را به این صورت تصور می کند که در گذشته زندگی خود را در یک کاروان شتر در بیابان گذرانده است. با این حال، خبرنگار در یک فیلم مستند واقعی بازی نمی کند، بلکه در یک ویدیو کلیپ طنزآمیزی است که توسط وزارت تازه تاسیس دیپلماسی عمومی و امور دیاسپورا (MPDDA) در سال 2010 ساخته شده است. بخشی از هدف کمپین "معرفی اسرائیل" برای ساخت این ویدئو، تحریک شهروندان عادی اسرائیل به سفر به خارج از کشور برای تبدیل شدن به شهروندان دیپلمات بود. یک وب سایت همراهی کمپین، شهروندان را در چگونگی مقابله با عقاید نادرست خیالی خارجی و نشان دادن اسرائیل به عنوان یک کشور مدرن، پیچیده و صلح دوستانه هدایت می کند. این کمپین بخشی از یک سری طرح های مبتکرانه بود که هدف آن ها بهبود تصویر جهانی اسرائیل بود، که به دلایل زیادی به پایین ترین حد خود رسیده بود. مقامات اسرائیلی با ترویج این کمپین با یک تهدید واقعی ادعا کردند که کمپین "معرفی اسرائیل" علیرغم لحن طنز آمیز خود، با این تصویر سازی خارجی ها از دولت اسرائیل که از دید اسرائیلی ها دور از واقعیت بوده و به دیدگاه آن ها توجه کمی شده است، مقابله کرده و واکنش نشان می دهد (Seaman، 2010).
Abstract
Recognition, or the lack of it, is a central concern in International Relations. However, how states cope with international misrecognition has so far not been thoroughly explored in International Relations scholarship. To address this, the article presents a theoretical framework for understanding international misrecognition by drawing on discursive and psychoanalytical theories of collective identity formation and humour studies. The article conceptualises international misrecognition as a gap between the dominant narrative of a national Self and the way in which this national Self is reflected in the ‘mirror’ of the international Other. We argue that humour offers an important way of coping with misrecognition by ridiculing and thereby downplaying international criticism. The significance for international relations is illustrated through an analysis of the public diplomacy campaign ‘Presenting Israel’, which, through parodying video clips, mobilised ordinary Israeli citizens to engage in peer-to-peer public diplomacy when travelling abroad. Public diplomacy campaigns are commonly seen by scholars and practitioners as attempts to improve the nation’s image and smoothen or normalise international Self–Other relations. However, after analysing the discursive and visual components of the campaign — which parodied how European media portrayed Israel as primitive, violent and exotic — this article observes that in the context of international misrecognition, such coping attempts can actually contribute to further international estrangement.
Introduction
This is the camel. The camel is the typical Israeli animal used by the Israelis to travel from place to place in the desert where they live. It is the means of transport for water, merchandise and ammunition. It is even used by the Israeli cavalry. (Masbirim’s Channel, 2010a)
With these words, a British TV reporter, dressed in khaki, depicts Israel as he is walking past a caravan of camels in a desert. However, the reporter is starring not in an actual documentary film, but in a satirical video clip, one that was produced in 2010 by the newly established Israeli Ministry of Public Diplomacy and Diaspora Affairs (MPDDA). As part of the campaign ‘Presenting Israel’, the objective of the video was to mobilise ordinary Israeli citizens travelling abroad to become citizen-diplomats. An accompanying campaign website coached citizens in how to counter foreign myths and portray Israel as a modern, sophisticated and peace-loving state. The campaign was part of a series of initiatives meant to improve Israel’s global image, which, according to many indications, had hit rock bottom.1 Israeli officials promoting the campaign argued that, despite the humorous tone, ‘Presenting Israel’ was responding to an actual threat to Israel’s image as foreigners ‘paint a picture so different from the reality in the eyes of Israelis, and with such little regard for their point of view’ (Seaman, 2010).
چکیده
مقدمه
شناسایی، اشتباه شناسی و سیاست هویت ملی
هویت ملی، اشتباه شناسی و دیگران بین المللی
مدیریت اشتباه شناسی بین المللی
دیپلماسی عمومی به عنوان مدیریت هویت ملی
طنز به عنوان یک مکانیزم مقابله ای
اشتباه شناسی بین المللی اسرائیل و تکنیک های میانجیگری آن
هویت ملی اسرائیل
دیپلماسی عمومی جدید اسرائیل
"معرفی اسرائیل": طنز، تصورات بصری و نمایش دیگران
سیاست نمایش
نقش طنز
نتیجه گیری
Abstract
Introduction
Recognition, misrecognition and national identity politics
National identity, misrecognition and the international Other
Managing international misrecognition
Public diplomacy as national identity management
Humour as a coping mechanism
Israel’s international misrecognition and its techniques of mediation
Israel’s national identity
Israel’s new public diplomacy
‘Presenting Israel’: Humour, visual imagery and the representation of Others
The politics of representation
The role of humour
Conclusion