چکیده
مطالعات مختلف نشان می دهند که پروژه ها تمایل به تاخیر دارند. برای یک پروژه این امر یک چالش می باشد، اما برای مدیران پرتفلیو که صدها پروژه بزرگ را کنترل می کنند، تاخیرها را نیز می توان به مشکلات قابل توجه افزود. این مطالعه موردی مبتنی بر اندازه گیری داده های بیش از 200 مایلستون در طول دوره بیش از 6 ساله می باشد که تجارت چندین میلیارد دلاری را پوشش می دهد و هر ساله 200 – 300 پروژه بزرگ را اجرا می کند. این مقاله راهبردهایی را برای کنترل پرتفلیوها علی رغم تاخیرها نشان خواهدداد. تحلیل تاخیرهای مایلستون (رویدادها یا وقایع مهم در پروژه که باید مدیریت شوند) الگوهای بازگشتی را نشان می دهد، که تبدیل به اطلاعات مورد استفاده برای کنترل می شود. در تجزیه وتحلیل 5 ناحیه کسب وکار مختلف، دریافته شد که الگوی تاخیرها مشابه می باشد. منحنی ها دستاورد نسبتا بزرگی را نشان می دهند که هر سال تکرار می شوند، و منحنی های گرایش را ایجاد می-کنند. چون مدیر پرتفلیو این رفتار را انتظار دارد، در نتیجه از این اطلاعات برای کنترل جریان نقدینگی پرتفلیو پروژه استفاده می کند. داده ها منحصر به فرد هستند، اما ما فکر می کنیم که گرایش های اندازه گیری شده نوعی از گرایش های کلی را نشان می دهند. علی رغم تاخیرهای نسبتا بزرگ در پرتفلیو، مدیر پرتفلیو طوری مدیریت می کند تا بودجه را فراهم کند. موفقیت در سطح پروژه لزوما مشابه با کنترل موفق پرتفلیو نیست.
1. مقدمه
تاخیرها در پروژه ها یک پدیده کلی است و تبدیل به یک بخش معمول از نگرانی مدیر پروژه شده است. پروژه ها به دلایل مختلفی به تاخیر می افتند. Zidane et al. (2015) تعدادی از دلایل ذکرشده در متون را لیست کرده-است. مقالاتی که فاکتورهای تاخیر (و تعویق) را بحث وبررسی می کنند، نشان دادند که دلایل تاخیر اغلب بیرونی هستند تا داخلی. این مقاله ها نکته (قبلی) را با دلایلی همچون محیط ساخت وساز، فرهنگ های کاری، سبک مدیریت، روش های ساخت وساز، شرایط جغرافیایی، ذینفعان، سیاست حکومتی، شرایط اقتصادی و دسترس پذیری منابع، که این موارد تنها چند مورد اندک می باشند، بررسی کردند. این مقاله مبتنی بر تحلیل داده های هدف می-باشد و مسائل ذاتی واصلی را که اغلب مدیران پروژه با آن روبرو می شوند، بررسی می کند. این مقاله مبتنی بر این واقعیت است که تاخیرها در پرتفلیو بزرگ را قابل پیش بینی است و علاوه برآن راهبردهایی را نیز می توان برای کنترل اثر تاخیرها پیاده سازی کرد.
5. نتیجه گیری
هدف استراتژیک باید در محدوده بودجه باشد. مدیر پرتفلیو، پرتفلیو را مبتنی بر شاخصه هایی که مورد انتظار هستند و هر ماه اندازه گیری و تحلیل می شوند، کنترل می کند. علی رغم تاخیرها، هدف اقتصادی قابل دسترس می باشد. موفقیت پروژه لزوما با کنترل موفق پرتفلیو یکسان نیست. از مطالعه موردی حاضر، حداقل دو موضوع وجوددارد که ما بر این باور هستیم که باید برآن ها تمرکز شود. مورد اول داده هایی است که به نشان می دهد چگونه مایلستون ها (نقاط عطف) تحت مجموعه قواعد یکسانی تمایل به انتقال دارند. این امر نشان می دهد که پرتفلیو پس از 5 – 6 ماه به سطح 60 – 65% از دستاورد مایلستون و میانگین مجموع 70% کاهش می یابد. برای مدیری که پرتفلیو را کنترل می کند، این گرایش آشنا است و از پیش راهبردهایی را به منظور اجتناب از عملکرد ضعیف تحت بودجه برنامه ریزی می کند. درطی سال مایلستون ها در صورتی که موردی از نرم عادی خود منحرف شود، شاخص هایی را فراهم می کنند.
Abstract
Different studies show that projects tend to be delayed. For one project this is a challenge, but for the portfolio manager managing hundreds of large projects, delays can add up to significant problems. This case study is based on data measuring more than 2000 milestones over a period of more than six years, covering a multi-billion dollar business that runs 200-300 large projects every year. This paper will address strategies for governing portfolios despite delays. Analyzis of the milestone delays show reoccurring patterns, which is made into information used to govern. In the five different business areas analysed, the pattern of delays were found to be similar. The curves showing relative milestone achievement repeat themselves year after year, producing tendency curves. Since the portfolio manager expects this behavior he uses the information to govern the project portfolio cash flow. The data are unique, but we think the measured tendencies indicate some sort of global tendencies. Despite relative large delays in the portfolio the portfolio manager manages to meet the budget. Success on project level is not necessarily the same as success governing a portfolio.
1. Introduction
Delays in projects are a global phenomenon and have become a typical part of the project manager’s concern. Projects are delayed for a variety of reasons. Zidane et al. (2015) lists a number of reasons mentioned in the literature. Articles discussing delay factors suggest that reasons often are more external than internal. The articles surveyed (ibid) point to reasons such as construction environment, working cultures, management style, methods of construction, geographical condition, stakeholders, government policy, economic situation, and availability of resources, to name a few. This paper is based on objective data analysis and looks into inherent problems that project managers often face. The article is based on the fact that delays in a large portfolio can be foreseen and strategies to govern the effect of delays can be implemented.
5. Conclusions
The strategic goal is to be on budget. The portfolio manager governs the portfolio based on characteristics which are expected, measured and analyzed every month. Despite delays, the economic target is reached. Projects success is not necessarily the same as success governing a portfolio. From the case study there are at least two issues we believe should be focused on. The first is the data that shows us how milestones tend to move within a year under the same set of rules. It shows that the portfolio drops to a level of 60-65 % of milestone achievement after 5-6 months, to a total mean of 70 %. For the manager governing the portfolio, this tendency is known and strategies to avoid budget underperformance can be planned well in advance. During the year the milestones give indications if something deviates from the norm.
چکیده
1. مقدمه
2. روش و رویکرد تحقیق
3. چارچوب نظری – مدیریت پرتفلیو پروژه و عدم اطمینان در برنامه ریزی
4. پرتفلیو و چارچوب مطالعه
5. نتیجه گیری
Abstract
1. Introduction
2. Methodology and research approach
3. Theoretical framework – Project portfolio management and uncertainty in planning
4. The portfolio and study framework
5. Conclusions