پیش بینی های شخصیتی مشارکت به عنوان راهبر پرورشی
چکیده
هدف- هدف از این مقاله توجه به ویژگی های شخصیتی راهبران پرورشی است. طرح/ روش شناسی/ رویکرد- در این تحقیق مدل پنج عاملی شخصیت برای بررسی رابطه میان شخصیت و مشارکت به عنوان راهبر پرورشی مورد استفاده قرار گرفت. نمونه ای مشتمل بر 194 از دامپزشکان در نظرسنجی مبتنی بر مدل پنج عاملی شرکت کرده و مقیاسی برای ارزیابی مشارکت آنها به عنوان راهبر پرورشی برای تازه فارغ التحصیلان ، انترن ها و دانش آموزان دبیرستان بدست آمد. یافته ها- نتایج نشان داد برون گرایی، وظیفه شناسی و گشودگی نسبت به تجربه با میزان مشارکت به عنوان راهبر پرورشی همبستگی مثبت دارد. همچنین پس از کنترل تجربه همکاری قبلی با راهبر، ویژگی های شخصیتی میزان قابل توجهی از واریانس مربوط به مشارکت به عنوان راهبر پرورشی را تبیین می کند. نتایج مذکور حاکی از آن است که مشارکت در مقام راهبر پرورشی ممکن است تا حدی تحت تاثیر شخصیت قرار گیرد. راهبری شامل مشارکت فعالانه در محیطی است که قابلیت های اجتماعی، وظیفه ای و ایده محور را می طلبد . به همین دلیل افرادی که برون گرا ، وظیفه شناس و پذیرای تجربه هستند، احتمالا بیشتر احساس راحتی خواهند کرد. نکات ضمنی / محدودیت های تحقیق- این پژوهش صرفا تحقیقی پیمایشی مبتنی بر داده های گردآوری شده از یک منبع بود بنابراین هر نوع استنباط علّی محدود می گردد. نکات ضمنی عملی- چنانچه افراد عمدتا بر اساس تمایلات شخصیتی برای راهبری پرورشی داوطلب شوند، ممکن است بسیاری از کارکنان با استعداد به دلیل ویژگی های شخصیتی مجذوب چنین فعالیت هایی نشوند. لازمه دستیابی به بهترین راهبران پرورشی آن است که سازمان ها برای جذب، انتخاب، انگیزش و آموزش کارکنان مستعد به منظور مشارکت داوطلبانه و تداوم قبیل خدمات مکانیسم های مناسبی را طراحی کنند. اصالت/ ارزش- در تحقیقات نسبتا معدودی، بر ویژگی های شخصیتی راهبران پرورشی تمرکز شده است. پژوهش های صورت گرفته نشان می دهد راهبری پرورشی ابزاری اثربخش در بهبود نتایج کاری و توسعه شغلی است ( آلن و دیگران ، 2004؛ کرم ، 1985). در بسیاری از کسب و کارها و زمینه های حرفه ای شامل حسابداری ( وینشتاین و شول ، 2003)، بهداشت و سلامت ( پرون ، 2003)، مدیریت دولتی ( میلام ، 2003) و دامپزشکی ( والش و دیگران، 2003) نیز برنامه های راهبری متفاوتی برگزار شده است. گرچه ارزش و کیفیت راهبری پرورشی تا حدودی به کیفیت عملکرد راهبران بستگی دارد، تحقیقات اندکی به بررسی ویژگی های شخصیتی آنها اختصاص داده شده است ( آلن، 2003؛ آلن و دیگران، 1997، الف و ب). در تحقیقات مذکور ویژگی های شخصیتی راهبران در سه سطح- ویژگی های جمعیت شناختی، ویژگی های تجربی و شخصیت- به همراه تاثیر این سطوح بر میزان تمایل فرد به فعالیت به عنوان راهبر پرورشی مورد مطالعه قرار گرفته است ( آلن و دیگران، 1997، ب). نتایج نشان می دهد عوامل جمعیت شناختی نظیر سن، جنسیت و سطح تحصیلات به همراه تجربه قبلی فعالیت به عنوان راهبر یا رهرو بر میزان تمایل فرد به فعالیت در نقش راهبر پرورشی موثر است ( آلن و دیگران، 1997، ب؛ اولیان و دیگران، 1993؛ راگینز و کاتن ، 1993). از سوی دیگر، تحقیقات اندکی به بررسی عوامل شخصیتی مناسب در پیش بینی میزان تمایل افراد به چنین اموری اختصاص یافته است. آلن و همکاران وی ( آلن، 2003؛ آلن و دیگران، 1997 ، الف) دریافتند برخورداری از شخصیتی اجتماع طلب می تواند نشانگر تمایل فرد به راهبری دیگران باشد درحالیکه دیگر محققان توجه خود را به کانون کنترل به عنوان انگیزاننده های شخصیتی در فعالیت های راهبری معطوف کردند ( آلن و دیگران، 1997، ب؛ هانت و مایکل ، 1983) .
محدودیت های تحقیق
ماهیت میان بخشی این تحقیق مانع از نتیجه گیری های میان متغیرها می شود. همانند بسیاری دیگر از تحقیقات انجام شده در زمینه شخصیت، نمی توان با قاطعیت گفت آیا افراد برون گرا، وظیفه شناس و تطابق پذیر به دلیل ویژگی های شخصیتی خود مسئولیت راهبری پرورشی را می پذیرند یا پس از انجام چنین فعالیت هایی دارای این خصیصه ها می گردند. در این تحقیق به دلایل مشارکت افراد در فعالیت های راهبری پرداخته نشد بلکه صرفا همبستگی میان مشارکت و ویژگی های شخصیتی بررسی گردید. تمام اطلاعات این تحقیق توسط پاسخ دهندگان ارائه شد بنابراین ممکن است نتایج تحت تاثیر خطای تک منبع بودن تحقیق قرار گیرد.
Abstract
Purpose The purpose of this paper is to focus on the personality characteristics of mentors. Design/methodology/approach The five factor model of personality was used to examine relationships between personality and participation as a mentor. A sample of 194 practicing veterinarians were surveyed on the five factor model of personality and a scale assessing their participation as a mentor across junior professionals, interns and high school students. Findings Results indicated that extroversion, conscientiousness, and openness to experience were positively correlated with participation as a mentor. Personality traits also explained significant variance in participation as a mentor after controlling for prior experience with a mentor. These results suggest that participation as a mentor could be influenced to some degree by personality. Mentoring involves active engagement in an environment requiring social, task, and idea‐related capabilities, thus individuals who are extroverted, conscientious, and open to experience would likely feel more comfortable. Research implications/limitations The study was only a survey study with data gathered from a single source, so any causal inferences are limited. Practical implications If individuals volunteer for mentoring based primarily on personality tendencies, then it is possible that many talented employees would not be attracted to a mentoring situation due to their personalities. In order to have the best mentors, organizations might have to develop mechanisms to attract, select, motivate, and train talented employees to volunteer for and remain in such service. Originality/value Relatively little research has focused on the personality characteristics of mentors. Research supports mentoring as an effective means for enhancing work outcomes and career development (Allen et al., 2004; Kram, 1985). Mentoring programs have been initiated across a wide range of business and professional fields, including accounting (Weinstein and Schuele, 2003), healthcare (Perrone, 2003), public administration (Milam, 2003), and veterinary medicine (Walsh et al., 2003). While the value and quality of mentoring depends partly on the quality of the mentors, little research has focused on the characteristics of the mentors (Allen, 2003; Allen et al., 1997a, b). The existing research has examined three levels of individual characteristics of mentors – demographic, experiential, and personality – and their influence on the willingness to be a mentor (Allen et al., 1997b). Demographic factors such as age, gender, and educational level, as well as prior experience as a mentor or prote´ge´, have been found to be related to the willingness to mentor (Allen et al., 1997b; Olian et al., 1993; Ragins and Cotton, 1993). Only a few studies have examined personality predictors of the willingness to mentor. Allen and her colleagues (Allen, 2003; Allen et al., 1997a) found that a prosocial personality predicted the willingness to mentor others, while other researchers supported locus of control (Allen et al., 1997b; Turban and Dougherty, 1994) and upward striving (Allen et al., 1997b; Hunt and Michael, 1983) as personality-based motivators of mentoring activity.
Limitations of the study
The cross-sectional nature of the survey study prevents drawing conclusions as to the causal priorities among the variables. As with most personality research, it is not clear whether extroverted, conscientious, and adaptable individuals participate in mentoring roles because of their traits or if the traits emerged after service as a mentor. The present study did not examine reasons why the individuals participated as mentors, only seeking correlations between their participation and personalities. The respondents in the study provided all data, thus the results must be tempered with the possibility of single source bias.
چکیده
توسعه نظری
اسلوب تحقیق
نمونه گیری
متغیرها
نتایج
بحث
محدودیت های تحقیق
Abstract
Theory development
Method
Sample
Variables
Results
Discussion
Limitations of the study
- اصل مقاله انگلیسی با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه