تجربیات زمانی در یادگیری الکترونیکی برای یاد گیریندگان از راه دور

چکیده

هدف- هدف از این مقاله کشف تجارب یادگیرندگان الکترونیکی در رابطه با زمانی که آن ها برا ی یادگیری ترجیح می دهند و آزمودن چگونگی ایجاد تغییر در فرهنگ یادگیری الکترونیکی از طریق تکنولوژی است. طرح/ روش/ هدف: این مطالعه آزمایشی با استفاده از روش چند گانه برای جمع آوری اطلاعات به منظور نشان دادن یک تصویر کاملی از تجربیات یادگیریندگان الکترونیکی در زمینه انعطاف پذیری زمانی است. با در نظر گرفتن اهداف دقیق تر دادهای به دست آمده از تخمین، داده های حاصله در طول گذر زمان به علاوه داده های حاصل از دوره های بحث الکترونیکی، تکالیف یادگیرندگان و مصاحبات کوتاه مدت تلفنی را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد. یافته ها- این مطالعه نشان دادکه یادگیرندگان الکترونیکی ممکن است در زمان شروع به مطالعه به صورت آنلاین برای اولین بار تحت تاثیر شوک زمانی فرهنگی قرار بگیرند. این تاکید کننده نیاز برای کشف ترجیحات زمانی فردی و در نظر گیری فرهنگ زمانی در برنامه یادگیرندگان الکترونیکی است. محدودیت ها/ کاربرد های تحقیقی- این مطالعه بر روی این مطلب تاکید دارد که موضوع زمان در بسیاری از مطالعات آموزشی نادیده گرفته شده است و جنبه های زمانی درگیر در مطالعات تحقیقاتی بر روی یادگیری الکترونیکی را نشان می دهد. این مقاله یک مطالعه اکتشافی کوتاه است اما نشان دهنده نیاز برای مطالعات بعدی برای کشف پتانسیل ها برای فرهنگ زمانی و تاثیر ترجیحات زمانی بر یادگیری الکترونیکی را نشان می دهد. کاربردهای عملی- طراحی یک محیط برای یادگیری اینترنتی برای یادگیرندگان نیازمند در نظرگیری ترجیحات زمانی یادگیریندگان برای اطمینان حاصل کردن از انعطاف زمانی به عنوان یک فایده قابل ملموس و واقعی و نه یک مانع در یادگیری در نظر گرفته می شود. فرهنگ زمانی برای محیط یادگیری آنلاین همچنین نیازمند داشتن ساختاری شفاف است که انتظارات یادگیرینده را برآورده و مدیریت کند. ریشه/ ارزش- این مقاله با درنظرگیری بینش زمانی در کشف تجارب یادگیرندگان سهمی را در زمینه ادبیات مربوط به یادگیری الکترونیکی در حوزه آموزشی بالاتر بازی می کند. این مقاله برای کارشناسان آموزش و پروش و متخصصان اموزش در زمینه طراحی، ارائه و ارزیابی برنامه های یادگیری الکترونیکی ارزشمند است. یادگیریندگان الکترونیکی همچنین می توانند از این یافته ها بهره ببرند.

مقدمه

مقدمه ی تکنولوژی که ارتقاء دهنده یادگیری است نحوه استفاده از زمان معلمین و دانش آموزان را تغییر داده است ( لاری لارد،2007) و هنوز نقش زمان به ندرت در مطالعات آموزشی در زمینه یادگیری الکترونیکی را مورد تاکید قرار داده است ( تورپف 2006). دانستن این مطالب جای تعجب دارد که ادبیات مربوط به استفاده از تکنولوژی در یادگیری الکترونیکی پر از ارجاعات به زمان به شکل تبادلات به صورت همزمان و غیر همزمان است. زمانی که در مورد زمان بحث می شود اغلب زمان به شکل مدیریت زمان ( کورداکی ،2011) و یا مدت زمانی که طول می کشد تا مهارت های جدید یاد گرفته شوند و مدیریت شکل های جدیدی از ارتباطات بیان می شود ( سالمون،2000). در مرور ادبیات سیستماتیک، باربارا و کلارا (2012) بر روی این مطلب که زمان در مطالعات یادگیری الکترونیکی نادیده گرفته می شوند هرچند در این مطالعات به عنوان نیاز اصلی در تدریس و یادگیری عمومی بیان شده است و استفاده از تکنولوژی به طور رایج راه حلی برای مشکلات زمانی مطرح شده است. بسیاری از تکالیف در یادگیری الکترونیکی از لحاظ ویژگی های زمانی (همزمانی یا غیر همزمانی) توصیف شده اند و انعطاف پذیری زمانی قابل انجام برای برنامه های یادگیری الکترونیکی اغلب به عنوان عاملی سود آور برای یادگیرندگان در نظر گرفته شده است. هر چند، به گفته آلن (2007) هدف انعطاف پذیر یادگیری الکترونیکی پیشنهاد می کند، می تواند در صورتی که مفهوم زمان نادیده گرفته شود و یا به روشنی بیان نشود، کم رنگ می شود .

نتیجه گیری

هر چند این تحقیق تنها یک مطالعه توضیحی کوتاه است بر روی این موضوع که تکنولوژی ها سبب تغییر در فرهنگ زمانی یادگیری می شوند، تاکید دارند و بنابراین موسسات آموزشی نیازمند به در نظر گیر دقیق در طراحی و انجام برنامه های یادگیری الکترونیکی هستند. یادگیری آنلاین فرهنگ زمانی را از حالت ناپیوسته به حالت پیوسته تغییر می دهد که در آن مدرس فعالیت های یادگیری را از جایگاه خاص و زمان ساعتی خاص به سمت فعالیت های وظیفه محور سوق می دهد که در آن موقعیت فضایی، زمان بندی و بازه زمانی تبدیل به مسئولیت یادگیرنده می شود. این شماری از کاربردها برای هم یادگیرندگان الکترونیک و هم موسسات آموزشی است. اگر هر یادگیرنده دارای ترجیحات زمانی متفاوت با دامنه ای از حالت تک زمانی به چند زمانی باشد بنابراین رویه های زمانی مختلف به سمت یادگیری الکترونیکی تغییر می یابد و سپس موسسات آموزشی عالی نیازمند به درنظر گیری چگونگی حمایت از همه یادگیرندگان الکنرونیکی هستند. یادگیرندگان دارای ددیگاه زمانی چند زمانی و تمایل به سمت رویه های غیرعمدی و یا ترکیبی به سمت یادگیری الکترونیکی نیازمند برای داشتن انواع متفاوتی از حمایت و راهنمایی در مقایسه با آن دسته از یادگیرندگانی است دارای دیدگاه تک زمانی و ترجیح برای داشتن رویه برنامه ریزشده، جدی تر است. پیشنهادات برای داشتن طراحی ها در آینده و داشتن برنامه های آنلاین و به طور خاص برای مدل مطالعه شده دراین تحقیق از سوی محققان انجام شده است. از مدرسین طرح سوال شده است که مدت زمان مصرفی برای فعالیت های یادگیری را به طور شفاف بیان کنند. به طور خاص، زمان بندی و مدت آن برای انجام فعالیت در انجمن بحث و گفت و گو در همه مدل ها وارد شده است. همچنین پیشنهاداتی در زمینه شامل شدن بحث ها در مورد ترجیحات زمانی در طول القاء دوره پیشنهاد شده است.

Abstract

Purpose The purpose of this paper is to explore experiences of e-learners in relation to their time preferences, and to examine how technology changes temporal culture in e-learning. Design/methodology/approach A pilot study using multiple methods of data collection to provide a rich picture of the experience of e-learners in relation to temporal flexibility. Taking a narrative approach it analysed data from a survey, time tracking data as well as data from online discussion boards, learners’ assignments and short telephone interviews. Findings The study found e-learners may experience temporal culture shock when starting to study online for the first time. It highlights the need to explore an individual's time preference and to consider the temporal culture of the e-learning programme. Research limitations/implications It highlights that the issue of time is still missing from educational studies and suggests that temporal aspects are included in e-learning research studies. This is a small exploratory study but it indicates the need for further research to explore the potential for temporal culture shock and influence of e-learner time preferences. Practical implications Designing an e-learning environment for learners needs to consider learner time preferences to ensure that temporal flexibility is a realised benefit, not a barrier to learning. The temporal culture of the online learning environment also needs to be made explicit so that learner expectations can be managed. Originality/value It contributes to the literature on e-learning in the higher education context by providing a temporal lens to explore learner experiences. It is of value to educationalists and learning technologists designing, delivering or evaluating e-learning programmes. Online learners may also benefit from its findings.

Introduction

The introduction of technology enhanced learning alters the use of both teachers’ and learners’ time (Laurillard, 2007) and yet the role of time is rarely highlighted in educational research into e-learning (Thorpe, 2006). This is surprising given that the literature concerning the use of technology in e-learning is replete with references to time in the form of synchronous and asynchronous interaction. Where time is discussed it is often in the form of time management (Kordaki, 2011) or the time it takes to learn new skills and manage new forms of communication (Salmon, 2000). Barbera and Clara` (2012) in their systematic literature review highlight that time has been neglected in e-learning research even though it is often noted as a key requirement in general teaching and learning, and that the use of technology is frequently offered as a solution to temporal difficulties. Many e-learning tasks are described in terms of their temporal characteristics (synchronous or asynchronous) and the temporal flexibility afforded by e-learning programmes is often promoted as a benefit to the learner. However, Allan (2007) argues that the flexible approach that e-learning offers may be undermined if the concept of time is overlooked or not made explicit.

Conclusions

Although this research is only a small exploratory study it has highlighted that new technologies have prompted a change in the temporal culture of learning and therefore educational institutions need to carefully consider the design and delivery of e-learning programmes. Online learning alters the temporal culture from discontinuous to continuous where tutor led learning activities are moved from a specific place and clock time to task-based activities where spatial location, timing and temporal duration become the responsibility of the learner. This has a number of implications for both the e-learner and the educational institution. If individual learners have different time preferences ranging from monochronic to polychronic and therefore different temporal approaches to e-learning, then higher education institutions need to consider how all e-learners can be supported. Learners with a polychronic time perspective and a tendency to unintentional or blended approaches to e-learning will need to be given different types of support and guidance than those with a monochronic view and a preference for a more rigid planned approach. Recommendations for the future design and delivery of online programmes and in particular for the module studied in this research have been made by the researcher. Module tutors have been asked to make explicit the time to be spent on learning activities. In particular the timing and duration for discussion board activity has been incorporated into all modules. A recommendation to include some discussion of temporal preferences during course induction has also been suggested.

چکیده

مقدمه

مفهوم زمانی فردی

یادگیری زمانی و الکترونیکی

مطالعه

یافته ها و بحث

نتیجه گیری