بین المللی کردن آموزش عالی: محرک ها و واقعیت ها
جهانی کردن و بین المللی کردن با هم مرتبط هستند اما یک مفهوم یکسان نیستند. جهانی کردن محتوای روندهای اقتصادی و علمی است که بخشی از واقعیت قرن 21 ام هستند. بین المللی کردن شامل سیاست ها و تکنیک های اتخاذ شده توسط مؤسسات و سیستم های علمی (و حتی افراد) است تا با محیط علمی جهانی سازگار شوند. انگیزه های بین المللی کردن شامل مزیت تجاری، کسب دانش و زبان، توسعه برنامه تحصیلی با محتوای بین المللی، و بسیاری از عوامل دیگر هستند. سازمان های خاصی مانند شعبه های فضای باز (محوطه های دانشگاهی)، اقدامات همکاری بین مرزی، برنامه هایی برای دانشجویان بین المللی، طراحی برنامه ها و مدرک های انگلیسی، و موارد دیگر بعنوان بخشی از بین المللی کردن آغاز شده اند. تلاش برای نظارت سازمان های بین المللی و اطمینان از کیفیت آنها برای محیط های آموزش عالی بین المللی کاملاً ضروری هستند.
فعالیت های بین المللی دانشگاه ها در دو دهه گذشته از لحاظ حجم، حیطه، و پیچیدگی تا حد زیادی توسعه داده شده است. این فعالیت ها از برنامه های درس خواندن در خارج (که به دانشجویان اجازه میدهند در مورد فرهنگ های دیگر یاد بگیرند) تا فراهم سازی دسترسی به آموزش عالی در کشورهای دیگر (که مؤسسات محلی نمی توانند این نیاز را برآورده سازند) متغیر هستند. فعالیت های دیگر بر توسعه دیدگاه های بین المللی و مهارت های دانشجویان، افزایش برنامه های زبان خارجی، و فراهم سازی آگاهی بین-فرهنگی تأکید دارند.
بین المللی کردن اغلب با جهانی کردن اشتباه گرفته می شود (آلت باچ 2004). ما جهانی کردن را بصورت نیروهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی تعریف می کنیم که آموزش عالی قرن 21 ام را به سمت مشارکت بین المللی بیشتر هدایت می کنند. سرمایه جهانی برای اولین بار سرمایه گذاری زیادی بر روی صنایع دانش در سراسر جهان (مانند آموزش عالی و تعلیم پیشرفته) کرده است. این سرمایه گذاری نشاندهنده "جامعه دانش"، توسعه بخش خدمات، و وابستگی بسیاری از جوامع به محصولات دانش و پرسنل دارای تحصیلات بالا برای رشد اقتصادی است. این عناصر جهانی کرده اساس تحلیل ما را تشکیل میدهند.
نتیجه گیری
اینها محرک هایی برای رشد آموزش عالی بین المللی و چشم انداز برنامه ها و مؤسسات آموزشی هستند. آموزش عالی بین المللی، دسترسی مهمی را در بعضی از کشورها فراهم می سازد و در بین بازارهای دیگر یک "بازار امن" خواهد بود. ما بر سر یک چهارراه قرار گرفته ایم. برنامه ها و تکنیک های پدیدارشونده امروزی باید اطمینان حاصل کنند که آموزش عالی بین المللی برای عموم سودمند است، نه اینکه فقط یک مرکز ایجاد منفعت برای خود آنها باشند.
Globalization and internationalization are related but not the same thing. Globalization is the context of economic and academic trends that are part of the reality of the 21st century. Internationalization includes the policies and practices undertaken by academic systems and institutions—and even individuals—to cope with the global academic environment. The motivations for internationalization include commercial advantage, knowledge and language acquisition, enhancing the curriculum with international content, and many others. Specific initiatives such as branch campuses, cross-border collaborative arrangements, programs for international students, establishing English-medium programs and degrees, and others have been put into place as part of internationalization. Efforts to monitor international initiatives and ensure quality are integral to the international higher education environment.
The international activities of universities dramatically expanded in volume, scope, and complexity during the past two decades. These activities range from traditional study-abroad programs, allowing students to learn about other cultures, to providing access to higher education in countries where local institutions cannot meet the demand. Other activities stress upgrading the international perspectives and skills of students, enhancing foreign language programs, and providing crosscultural understanding.
Internationalization is often confused with globalization (Altbach, 2004). We define globalization as the economic, political, and societal forces pushing 21st century higher education toward greater international involvement. Global capital has, for the first time, heavily invested in knowledge industries worldwide, including higher education and advanced training. This investment reflects the emergence of the “knowledge society,” the rise of the service sector, and the dependence of many societies on knowledge products and highly educated personnel for economic growth.1 These elements of globalization underlie our analysis.
CONCLUSION
These are the motives for the growth in international higher education and the landscape of programs and institutions. International higher education will provide substantial access in some countries and will be a “niche market” in others. We are at a crossroads—today’s emerging programs and practices must ensure that international higher education benefits the public and not simply be a profit center.
چکیده
محتوای تجارت آزاد
بین المللی کردن: محرک ها و منابع
منافع
فراهم سازی دسترسی و جذب تقاضا
بین المللی کردن سنتی
بین المللی کردن اروپایی
بین المللی کردن کشورهای در حال توسعه
بین المللی کردن فردی
آموزش عالی بین مرزی: حوزه های رشد
چشم انداز تحصیل بین المللی
خاورمیانه
آسیای آرام
آفریقا
اروپا
آمریکای شمالی
آمریکای لاتین
تضمین و شناسایی کیفیت
آینده بین المللی کردن
نتیجه گیری
THE FREE-TRADE CONTEXT
INTERNATIONALIZATION: MOTIVATIONS AND SOURCES
Profits
Access Provision and Demand Absorption
Traditional Internationalization
European Internationalism
Developing-Country Internationalization
Individual Internationalization
CROSS-BORDER HIGHER EDUCATION: GROWTH AREAS
THE LANDSCAPE OF INTERNATIONAL EDUCATION
Middle East
Asia Pacific
Africa
Europe
North America
Latin America
QUALITY ASSURANCE AND RECOGNITION
THE FUTURE OF INTERNATIONALIZATION
CONCLUSION
- اصل مقاله انگلیسی با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه