آریتمی بعد از جراحی پس از جراحی قلب
آریتمی یک عارضه ی شناخته شده بعداز جراحی قلب است و یکی از دلایل اصلی مرگ و میر است که طول بستری شدن در بیمارستان و هزینه های اقتصادی را افزایش می دهد. به هرحال، تا کنون چیزهایی کمی در مورد رخداد، فاکتورهای خطر و درمان آریتمی های زودهنگام بعداز جراحی مشخص شده است. هم تاکی آریتمی و هم برادی آریتمی می توانند در دوره های بعداز جراحی حضور داشته باشند. در این موقعیت، فیبریلاسیون دهلیزی، معمول ترین اختلال ریتم قلبی است. فیبریلاسیون دهلیزی بعداز جراحی اغلب خود محدود شونده است اما ممکن است نیاز به درمان ضد انعقادی و یک استراتژی کنترل ریت یا ریتم داشته باشد. به هرحال، آریتمی های بطنی و اختلالات هدایتی نیز می توانند رخ دهند. آریتمی های بطنی پایدار در دوره ی ریکاوری بعداز جراحی قلب ممکن است نیاز به درمان فوری و استراتژی های محافظتی درازمدت در غیاب علل قابل نقض داشته باشند. برادی کاردی گذرا ممکن است با سیم های pacing (تحریک های خفیف الکتریکی) موقت که در زمان جراحی قرار داده می شوند مدیریت شوند اما انسداد دهلیزی بطنی قابل توجه و ماندگار یا اختلال عملکرد گره سینوسی می تواند رخ دهد که نیاز به pacing (تحریک های خفیف الکتریکی) دائمی دارد. ما یک بررسی کامل و به روز در مورد مکانیسم ها، فاکتورهای خطر و استراتژی های درمانی برای آریتمی های مهم بعداز جراحی ارائه کرده ایم.
1. مقدمه
آریتمی ها، عوارض خیلی معمول بعداز جراحی قلب هستند و یک منبع مهمی از ناخوشی و مرگ و میر به شمار می آیند. تاکی آریتمی دهلیزی، معمول ترین اختلال ریتم قلبی بعداز جراحی است. آریتمی بطنی و برادی آریتمی، کمتر معمول هستند (1). اهمیت بالینی هر آریتمی بستگی به دوره ی آن، ریت پاسخ بطنی، عملکرد قلبی زمینه ای و شرایط همراه دارد. در حقیقت، آریتمی هایی که ممکن است به خوبی در بیماران کم سن تحمل شوند می توانند یک دلیل جدی ناخوشی و مرگ و میر بعداز جراحی قلب برای بیماران قبلی مادرزادی باشند (1،2).
6. نتیجه گیری
آریتمی های بعداز جراحی در جراحی قلب معمول هستند. فراوان ترین POAs مشاهده شده، تاکی آریتمی فوق بطنی، به ویژه AFib، است. مشکلات عمومی برای درمان آریتمی های فوق بطنی مشابه با موارد توصیه شده در سایر وضعیت هاست. درمان آریتمی های بطنی بعداز جراحی کمتر مشخص است اما به طور مشابه بر اساس اندیکاسیون های عمومی برای درمان آریتمی های بطنی است. در نهایت، برادی آریتمی نیز اغلب بعداز جراحی قلب مشاهده می شود که به دلیل ترومای سیستم هدایتی است. اگرچه، اختلالات هدایتی اغلب به صورت خود بخودی ترمیم می شوند اما ایمپلنت ضربان ساز دائمی ممکن است مورد نیاز باشد.
Arrhythmias are a known complication after cardiac surgery and represent a major cause of morbidity, increased length of hospital stay, and economic costs. However, little is known about incidence, risk factors, and treatment of early postoperative arrhythmias. Both tachyarrhythmias and bradyarrhythmias can present in the postoperative period. In this setting, atrial fibrillation is the most common heart rhythm disorder. Postoperative atrial fibrillation is often self-limiting, but it may require anticoagulation therapy and either a rate or rhythm control strategy. However, ventricular arrhythmias and conduction disturbances can also occur. Sustained ventricular arrhythmias in the recovery period after cardiac surgery may warrant acute treatment and long-term preventive strategy in the absence of reversible causes. Transient bradyarrhythmias may be managed with temporary pacing wires placed at surgery, but significant and persistent atrioventricular block or sinus node dysfunction can occur with the need for permanent pacing. We provide a complete and updated review about mechanisms, risk factors, and treatment strategies for the main postoperative arrhythmias.
1. Introduction
Arrhythmias are very common complications after cardiac surgery and represent a major source of morbidity and mortality. Atrial tachyarrhythmia are the most common postoperative heart rhythm disorder. Ventricular arrhythmias and bradyarrhythmias are less frequent [1]. The clinical significance of each arrhythmia depends upon its duration, ventricular response rate, underlying cardiac function, and comorbidities. In fact, arrhythmias that may be well tolerated in a younger patient can be a major cause of morbidity and mortality after cardiac surgery for congenital heart disease [1, 2].
6. Conclusion
Postoperative arrhythmias are frequent in the cardiac surgery setting. The most frequently observed POAs are supraventricular tachyarrhythmias, especially AFib. The general issues for the treatment of supraventricular arrhythmias are similar to those recommended in other settings. The treatment of postoperative ventricular arrhythmias is less clear but is similarly based on general indications for the treatment of ventricular arrhythmias. Finally, bradyarrhythmias are also frequently observed after cardiac surgery due to the conduction system trauma. Although conduction disturbances often recover spontaneously, permanent pacemaker implantation may be required.
1. مقدمه
2. پاتوفیزیولوژی
2.1. عوامل خطر مرتبط با بیمار
2.2. عوامل خطر مرتبط با جراحی
3. تاکی آریتمی فوق بطنی
3.1 اپیدمیولوژی
3.2. دوره بالینی و تشخیص
3.3. بهبودی
3.4 درمان
3.5 . عود و پیشگیری
4. تاکی آریتمی بطنی
4.1. کمپلکس های زودرس بطنی
4.2. تاکی کاردی بطنی
5. برادی آریتمی
5.1 اپیدمیولوژی و فاکتورهای خطر
5.2 مدیریت
6. نتیجه گیری
1. Introduction
2. Pathophysiology
2.1. Patient-Related Risk Factors
2.2. Surgery-Related Risk Factors
3. Supraventricular Tachyarrhythmias
3.1. Epidemiology
3.2. Clinical Course and Diagnosis
3.3. Prognosis
3.4. Therapy
3.5. Recurrence and Prophylaxis
4. Ventricular Tachyarrhythmias
4.1. Premature Ventricular Complexes
4.2. Ventricular Tachyarrhythmias
5. Bradyarrhythmias
5.1. Epidemiology and Risk Factors
5.2. Management
6. Conclusion
- اصل مقاله انگلیسی با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه