چکیده
افزایش در جمعیت انسان به تغییر کاربری زمین، کاهش تنوع زیستی و تخریب زیستگاه، ایجاد یک تهدید جدی برای خدمات اکوسیستم حمایتکننده حیات سرعت میبخشد. استراتژیهای موجود برای حفاظت بیولوژیکی به منظور دستیابی به رابطه پایدار انسان و طبیعت ناکافی باقی ماندهاند و این شرایط بحثی را در مورد معضل حفاظت و بهرهبرداری ایجاد کرده است. ما باید به شیوهای متقابل فراگیر که میتواند حفاظت بیولوژیکی و توسعه ایمنی اقتصادی جمعیتهای محروم را پشتیبانی کند؛ استراتژیهای جدیدی را طراحی کنیم. در این مقاله ما استفاده از اکوسیستمهای طراح را پیشنهاد میکنیم که میتوانند پایداری اکولوژیکی را تضمین کنند؛ در حالی که فراخی و برخی از ابزارهای جدید معیشت مردم محلی را فراهم میکنند. چنین اکوسیستمهای طراحی ممکن است از طریق کاهش فشار جمعیت بر روی اکوسیستمهای حفاظت شده و بهبود آلودگی محیط زیست و تخریب محیط زیست به منظور تضمین طیف وسیعی از خدمات اکوسیستم در جهت ارزشهای اقتصادی و فرهنگی راهحلی را برای معضل حفاظت و بهرهبرداری ارائه دهند.
1. مقدمه
صرفنظر از بدتر شدن وضعیت اکوسیستمهای طبیعی، افزایش فشار جمعیت به احتمال زیاد روند صنعتی شدن و افزایش فعالیت کشاورزی را تسریع خواهد کرد. بسیاری از اکوسیستمها در سراسر جهان ساختار و عملکردهای اصلی و ویژگیهای جدید توسعهیافته خود را از دست دادهاند و اغلب به عنوان اکوسیستمهای جدید توصیف میشوند (Hobbs et al., 2009). هم حفاظت از تنوع زیستی ارزشمند و هم بهرهّبرداری از خدمات اکوسیستم برای توسعه اقتصادی ضروری هستند؛ اما تطبیق آنها در یک دستورالعمل مشترک هنوز بحثبرانگیز است (Doak et al., 2014). ما تغییر فعالیتهای انسانشناسی را از تمرکز بر ذخایر طبیعی به توسعه عاقلانه اکوسیستمهای طراح چندمنظوره (DEs) در اراضی حاشیهای در خارج از مناطق حفاظت شده پیشنهاد میدهیم. DE ها ممکن است از طریق ارائه طیف گستردهای از خدمات اکوسیستم در جهت ارزشهای اقتصادی و اجتماعی، صدمات زیانبار و پیامدهای خارجی فعالیتهای انسانی مانند آلودگی محیط زیست، تغییر زیستگاه و کاهش وابستگی جمعیتهای محلی به اکوسیستمهای حفاظت شده را کاهش دهند. به این ترتیب، معضل حفاظت از تنوع زیستی و بهرهبرداری از خدمات اکوسیستم ممکن است از طریق پراکندگی فضایی هر دو نوع فعالیت حل شود.
4. تضمین پایداری اکولوژیکی و اقتصادی از طریق اکوسیستمهای طراح
پایداری اکوسیستمهای طراح به دو وضعیت سخت وابسته است. اولا، اکوسیستمهای طراح باید از طریق ارائه خدمات فرهنگی به رفاه اقتصادی مردم کمک کنند و دوم، آنها باید خدمات تنظیمکننده و کنترلکننده بیشتری را نسبت به اکوسیستمهای پیشین ارائه دهند. به عنوان مثال، جمعیتهای روستایی تا حد زیادی برای تامین نیازهای روزانه زندگی خود به منابع طبیعی مانند آب تازه، غذا، فیبر، علوفه، داروها و سایر خدمات کنترلکننده و تنظیمکننده اکوسیستم مانند باروری خاک، گردهافشانی و کنترل آفات وابسته هستند. کاهش تنوع زیستی ممکن است چنین جمعیتهای غیرمجهزی را در فقر دائمی به دام بیاندازد و چالشهای اکولوژیکی و اجتماعی- اقتصادی را در کل جامعه ایجاد کند (Barrett et al., 2011).
Abstract
Increase in human population is accelerating the rate of land use change, biodiversity loss and habitat degradation, triggering a serious threat to life supporting ecosystem services. Existing strategies for biological conservation remain insufficient to achieve a sustainable human-nature relationship and this situation has fueled a debate on the conservation-exploitation dilemma. We need to devise novel strategies, in a mutually inclusive way, which can support biological conservation and secure economic development of deprived populations. Here we propose the use of designer ecosystems which can ensure ecological sustainability while providing ample and some new means of livelihood to local people. Such designer ecosystems may provide a solution to the conservation-exploitation dilemma through lessening population pressure on conserved ecosystems and remediating environmental pollution and ecosystem degradation to secure a broad range of ecosystem services of economic and cultural values.
1. Introduction
Regardless of the consequent deterioration of natural ecosystems, increasing population pressure will likely accelerate the processes of industrialization and agricultural intensification. Many ecosystems around the world have lost their original structures and functions and developed novel properties, frequently described as novel ecosystems (Hobbs et al., 2009). Both, conservation of invaluable biodiversity and utilization of ecosystem services for economic development, are essential but their accommodation in a common agenda is still under debate (Doak et al., 2014). We suggest shifting anthropogenic activities from a focus on nature reserves into wisely developed multifunctional Designer Ecosystems (DEs) on marginal lands outside of protected areas. DEs may remediate harmful dis-services and externalities of anthropogenic activities like environmental pollution, habitat change and lessen the reliance of local populations on conserved ecosystems through providing a broad range of ecosystem services of economic and cultural value. In this way, the dilemma of biodiversity conservation and extraction of ecosystem services may be solved through spatial separation of both types of activities.
4. Ensuring ecological and economic sustainability through designer ecosystems
Sustainability of designer ecosystems will depend on two strict conditions. First, DEs should contribute to the economic well-being of local people through delivering important provisioning and cultural services and second, they should provide more regulating and controlling services than in the pre-existing ecosystem. For example, rural populations largely depend on natural resources for their daily life-support requirements such as fresh water, food, fibers, fodder, medicines and other controlling and regulating ecosystem services like soil fertility, pollination and pest control. The decline of biodiversity may trap such ill-equipped populations in permanent poverty and trigger ecological and socioeconomic challenges to the whole society (Barrett et al., 2011).
چکیده
1. مقدمه
2. معضل حفاظت- بهرهبرداری
3. معرفی اکوسیستمهای طراح
4. تضمین پایداری اکولوژیکی و اقتصادی از طریق اکوسیستمهای طراح
abstract
1. Introduction
2. The conservation-exploitation dilemma
3. Introducing designer ecosystems
4. Ensuring ecological and economic sustainability through designer ecosystems