در سال 1855، قطع عضو از بالای استخوان های متاتارسال (TMA) در اصل برای درمان پای سرما زده مورد استفاده قرار می گرفت. اما، استفاده از این روش جراحی توسط متخصص های پاپزشکی، متخصص های عروقی و یا ارتوپدی نیز توسعه یافته است و این زمینه های پزشکی، به منظوردرمان بیماران با مشکلات مختلف، از این روش درمانی استفاده می کنند. بیماران دیابتی معمولا یکی از گروه هایی هستند که این سطح از قطع عضو را به عنوان یک روش جایگزین برای قطع عضو های پروگزیمال، دریافت می کنند. روش قطع عضو TMA یک فرآیند موثر برای مدیریت کردن عفونت های شدید در پا و زخم در بیماران دیابتی می باشد زیرا هدف این روش قطع عضو، حداکثر کردن کارایی پا و صرف انرژی با حفظ بخش موثر از پا می باشد. عمل های TMA همچنین امکان حرکت بیمار را فراهم می کنند و بیمار می تواند استقلال خودش را حفظ کرده و بتواند از پاپوش های مناسب استفاده کند.
اما، تحقیقات نشان داده با وجود این که TMA ها هنوز هم یک گزینه جراحی مناسب برای بیماران DM هستند، بسیاری دریافت کننده های این درمان معمولا از نظر بسته شدن زخم جراحی شرایط سختی را تجربه می کنند. شکست در زخم یکی از مشکلات رایجی می باشد که برای 40 تا 70 % از افرادی که TMA دریافت می کنند دیده می شود و 82% از بیمارانی که از این روش درمانی استفاده می کنند به دلیل مشکلاتی که بعد از عمل برای آن ها رخ میدهد، نیازمند درمان های بیشتر می شوند.
In 1855, transmetatarsal amputations (TMA) were originally used to treat trench foot. However, their use has since become widespread by podiatric, vascular, and orthopedic physicians to treat patients with several diagnoses. Diabetic patients (DM) are often a subgroup who receive this level of amputation as an alternative to more proximal amputations. A TMA is an effective procedure to manage severe forefoot infection and ulceration in DM patients because it aims to maximize foot function and energy expenditure by preserving a significant portion of the foot.6 TMAs allow patient ambulation, can maintain a patient’s independence, and can be disguised with normal footwear.6
However, research has shown that despite TMAs being a good surgical option for DM patients, many of the recipients tend to experience difficulty with wound closure. Wound breakdown is a common complication that has been shown to occur in 40-70% of TMAs, and 82% of patients who receive TMAs go on to need additional procedures due to complications.5,6 Several theories have been proposed to explain this phenomenon, but none have been accepted as a definitive explanation.
آنژیوزوم
ارزیابی جریان خون
Angiosomes
Blood Flow Evaluation