چکیده
پیش زمینه / هدف: هدف از پژوهش حاضر بود تشخیص تاثیر شش هفته آموزش ترکیبی پلایومتریک-استقامت و پلایومتریک-سرعت در عناصر تناسب اندام در دانش آموزان پسر. روش ها / تجزیه و تحلیل آماری: 143 مرد در محدوده سنی 18 تا 22 سال به 3 گروه تقسیم شدند، آموزش پلایومتریک-دوسرعت (PST، N = 48)، آموزش پلایومتریک-دو استقامت (PRT، 47 نفر) و گروه کنترل (CG، N = 48). گروه تجربی به مدت 40 دقیقه در تمرین 2 روز در هفته، به مدت 6 هفته آموزش دیدند. قبل و بعد از آموزش،آزمایش بر روی ترکیب بدنی، سرعت، قدرت و چابکی مورد بررسی قرار گرفت.ANOVA وT-TEST مرکب برای تجزیه و تحلیل استفاده شد. یافته ها: نتایج همه اجزای این تحقیق نشان داد که هم PSTو PRT کاهش قابل توجهی در میانگین مقادیرنسبت به CG نشان دادند(P<0.05)، اما هیچ تغییری بین آنها دردو 30 متر 40 متر و 50 متر ثبت نشد (P<0.05).با این حال،در آزمون چابکی ایلینویس و پرش بلندایستاده ، PST به طور قابل توجهی کاهش بیشتر در مقادیر مختلف متوسط نسبت به تیم بازسازی PRT نشان داد (P<0.05). کاربردها / پیشرفتها: پروتکل های PST وPRTدر شتاب ، سرعت،قدرت و چابکی تاثیر داشتند. PST کاهش چابکی و افزایش قدرت انفجاری از تیم PRT، اما همان سرعت را نشان داد.
1. مقدمه
تمرین پلایومتریک به آن دسته از فعالیت هایی گفته میشود که به یک فیبر عضلانی برای ایجاد بیشترین قدرت در حداقل زمان ممکن اجازه میدهد. جامعه ورزشی مزایای آموزش پلایومتریک و آنچه در پروتکل آن به منظور افزایش عملکرد ورزشی وجود دارد را تایید کرده است.این مزایا شامل افزایش قدرت، قدرت انفجاری، صرفه جویی در دویدن، کاهش زمان چابکی و دفعات برخورد با زمین می شود. علاوه بر این، برخی از مطالعات کاهش زمان دو سرعت 30 متر، زمان دو سرعت 40 متر و زمان دو سرعت 50 متر بعد از برنامه آموزش پلایومتریک را گزارش کرده اند.
5. نتیجه گیری
مشخص شد که شش هفته تمزین ترکیبی پلایومتریک-استقامت و پلایومتریک-سرعت تاثیر زیادی بر شتاب،افزایش و کاهش سرعت ،قدرت انفجاری و تغییر مسیر در هنگام مقایسه نتایج قبل و بعد از آزمون داشته است.اما برنامه تمرینی تاثیر بیشتر CPSTG نسبت به CPRTG در چالاکی پرش بلند ایستاده دارد، اما نتیجه مشابهی در ترکیبات سرعتی داشته است.
Abstract
Background/Objective: The objective of the current investigation was to distinguish the impact of six weeks of combined plyometric-resistance and combined plyometric-sprint trainings on the fitness elements among male students. Methods/Statistical Analysis: 143 males aged 18 to 22 years were categorized into 3 groups, Plyometric-Sprint Training (PST, n = 48), Plyometric-Resistance Training (PRT, n = 47) and a Control Group (CG, n = 48). The experimental groups trained for 40 min per workout 2 days a week, for 6 weeks. Before and after training, tests were assessed on body composition, speed, power and agility. ANOVA and paired t-tests were used for analysis. Findings: The outcomes of all the components of this investigation showed that both the PSTand the PRT revealed significantly greater reduction in the mean values than the CG (P˂0.05), but no change was recorded between them in 30 m, 40 m and a 50 m run (P˃0.05). However, in the Illinois agility test and standing long jump, the PST significantly exhibited greater declines in mean different values than the PRT (P˂0.05). Applications/Improvements: PRT and PST protocols have effectiveness for acceleration, speed, power and agility. PST showed reduction in agility and an increment in explosive power than PRT, but had same speed.
1. Introduction
Plyometric workout refers to those activities that permit a muscle fiber to create the greatest power at the least possible time. The sporting community acclaimed the benefits of plyometric training and incorporated in their protocols to enhance the performance in sports1 . These benefits are increases of strength2,3, explosive power4,5, running economy6 , a decrease in agility times7,8 and ground contact times9 . Further, several studies reported reductions in 30 m sprint times10,11, in 40 m sprint times12 and at 50 m sprint times13 after the plyometric training program.
5. Conclusion
It was found that six weeks of combined PlyometricResistance Training and combined Plyometric-Sprint Training modes have remarkable influence with regard to acceleration, maximum speed and deceleration, explosive power and change of direction when the posttests were compared with the pre-tests. However, the training program had more effect for the CPSTG than the CPRTG in agility and standing long jump, but has similar consequences in speed constituents.
چکیده
1. مقدمه
2. روش
2.1 موضوع
2.2 ترکیب بدن
2.3 اجزای تناسب اندام
2.4 برنامه آموزشی
2.5 آموزش پلایومتریک-دوی سرعت
2.6 آموزش پلایومتریک استقامت
2.7 تجزیه و تحلیل آماری
3. نتایج
4. بحث
5. نتیجه گیری
Abstract
1. Introduction
2. Method
2.1 Subjects
2.2 Body Composition
2.3 Fitness Components
2.4 Training Program
2.5 Plyometric-Sprint Training
2.6 Plyometric-Resistance Training
2.7 Statistical Analysis
3. Results
4. Discussion
5. Conclusion