چکیده
شرکتهای تجاری به تجاری سابقه و تاریخچه طولانی در زمینه سرمایه گذاری در آموزش شرکای زنجیره تامین خودشان دارند که ابتدا از فروشندگان استفاده می کنند. بااین حال، پیشرفت در تکنولوژی به عناصر برنامه های توانمندسازی فروش اجازه می دهد تا به صورت خودکار شده و بدون دخالت بشر اجرا شوند. این مقاله بررسی می کند که توانمندسازهای انسانی و فنی چگونه انتقال دانش صریح و ضمنی را پوشش می دهند. آن یک ساختار سرمایه گذاری توانمندسازی استراتژیک ایجاد می کند، که بستگی به ترکیب سرمایه گذاری ها در توانمندسازهای انسانی و فنی دارد، که منجر به چهار نوع محیط یادگیری می شوند: خودراهبر، مشارکتی، انطباقی و پیچیده. ما با بحث درمورد پیامدهای مطالعات آتی نتیجه گیری کرده و دستورالعمل و راهنمایی هایی برای مدیران بازاریابی صنعتی پیشنهاد می دهیم.
1- معرفی
شرکتهای تجاری به تجاری (b2b) که به طور استراتژیک روی توانمندسازی شرکای زنجیره تامین خودشان سرمایه گذاری می کنند اغلب روابط عمیق تر و سودآورتر با این شرکا را تشخیص می دهند (De Leon & Chatterjee, 2017; De Ruyter, Keeling, & Cox, 2019). علاوه براین، شرکتهای تجاری به تجاری (b2b) که دارای سرمایه گذاری های موجود در زمینه توانمندسازی استراتژیک هستند، آمادگی بهتری برای حمایت از شرکای زنجیره تامین خودشان دارند و از افزایش عملکرد فروش متقابل و رضایت مشتری نهایی در تمام شرایط بازار لذت می برند (Nyaga, Whipple, & Lynch, 2010). به خاطر بحران کووید 19، بسیاری از سرمایه گذاری های توانمندسازی استراتژیک در حال تقویت یا جایگزینی برنامه های فعلی آموزشی بشر محور با فناوری های دیجیتالی هستند تا فراگیری و انتقال دانش را بیشتر ارتقا دهند (Diorio, 2020).
3-5 ایده ها و افکار پایانی
توانمندسازی استراتژیک شرکای زنجیره تامین یک فاکتور موفقیت اساسی و مهم برای شرکت های تجاری به تجاری (B2B) می باشد، اما اینکه چگونه این شرکتها توسعه می یابند و در این برنامه ها سرمایه گذاری می کنند بستگی به نوع دانشی دارد که باید منتقل شود. به طور خاص، سرمایه گذاری ها در زمینه توانمندسازهای فنی یا انسانی بستگی به تمرکز نسبی بر دانش صریح (یعنی چیستی دانش) و دانش ضمنی (یعنی چگونگی دانش) خواهند داشت. این سرمایه گذاری ها منجر به تفاوت ها در محیط های یادگیری می شوند که می توانند تنظیم و تعدیل شوند تا برای نیازهای شرکت و شرکا مناسب باشند. ما این رابطه پیچیده بین توانمندسازهای فنی و انسانی را توضیح می دهیم تا نه تنها در مورد اینکه مدیران چگونه می توانند در برنامه های توانمندسازی سرمایه گذاری کنند، بحث کنیم، بلکه یک برنامه تحقیقاتی برای آینده تعیین کنیم. همانطورکه تکنولوژی در پیچیدگی و قابلیت های آن پیشرفت می کند، یک استراتژی توانمندسازی موفق برای مدیران لازم خواهد بود تا تعادل سرمایه گذاری های استراتژیک در زمینه توانمندسازهای فنی و انسانی را درک کنند.
Abstract
Business-to-business firms have a long history of investing in training their supply chain partners using primarily salespeople. However, advances in technology now allow for elements of sales enablement programs to be automated and run without human involvement. This paper examines how human and technology enablers are suited to transfer tacit and explicit knowledge respectively. It constructs a strategic enablement investment framework that, depending on the mix of investments in human or technology enablers, results in four types of learning environments: self-directed, collaborative, adaptive, and complex. We close by discussing the implications for future research and offer guidance for industrial marketing managers.
1. Introduction
Business-to-Business (B2B) firms that strategically invest in enabling their supply chain partners often realize deeper, more profitable relationships with these partners (De Leon & Chatterjee, 2017; De Ruyter, Keeling, & Cox, 2019). Moreover, B2B firms that have existing strategic enablement investments are better prepared to support their supply chain partners and enjoy increased mutual sales performance and endcustomer satisfaction across market conditions (Nyaga, Whipple, & Lynch, 2010). In light of the COVID-19 crisis, many recent strategic enablement investments are in augmenting or substituting current human-led training regimes with digital technologies to further advance knowledge acquisition and transfer (Diorio, 2020).
5.3. Concluding thoughts
Strategic enablement of supply chain partners is a key success factor for B2B firms, but how these firms develop and invest in these programs depends on what kind of knowledge needs to be transferred. Specifically, investments in human or technology enablers will depend on the relative focus on explicit knowledge (i.e., know what) and tacit knowledge (i.e., know how). These investments lead to differences in learning environments that can be adjusted and tailored to suit the firm's and partners' needs. We illustrate this complex relationship between human and technology enablers not only to discuss how managers can strategically invest in enablement programs, but also to set a future research agenda. As technology advances in both its sophistication and capabilities, a successful enablement strategy will require managers to understand the balance of strategic investments in human and technology enablers.
چکیده
1- معرفی
2- مدیریت دانش
3- توانمندسازهای استراتژیک
1-3 توانمندسازهای انسانی: روشهای اجتماعی برای انتقال دانش ضمنی
2-3 توانمندسازهای فناوری: انتقال موثر و مفید دانش صریح
4- سرمایه گذاری ها در زمینه توانمندسازی استراتژیک
1-4 یادگیری خودراهبر
2-4 یادگیری مشارکتی
3-4 یادگیری انطباقی
4-4 یادگیری پیچیده
5- توسعه تحقیقات و رویه سرمایه گذاری توانمندسازی استراتژیک
1-5 به سمت برنامه تحقیقاتی
2-5 هدایت کردن استراتژی های توانمندسازی استراتژیک
3-5 ایده ها و افکار پایانی
ABSTRACT
1. Introduction
2. Managing knowledge
3. Strategic enablers
3.1. Human enablers: social practices for the transfer of tacit knowledge
3.2. Technology enablers: efficient and effective transfer of explicit knowledge
4. Strategic enablement investments
4.1. Self-directed learning
4.2. Collaborative learning
4.3. Adaptive learning
4.4. Complex learning
5. Developing strategic enablement investment research and practice
5.1. Towards a research agenda
5.2. Navigating enablement investment strategies
5.3. Concluding thoughts