1. مقدمه
در اینترنت اشیاء (IoT) که از رشد فزایندهای برخوردار است، برنامههای کاربردی دستگاههای شخصی تا سنسورها و ابزارهای صنعتی، بطور بی سیم به اینترنت متصل میشوند. با توجه به اینکه تنوع گستردهای از موارد استفاده از آن در محیطهای مختلف با الزامات خاصی میتواند وجود داشته باشد، واضح است که هیچ یک از استانداردهای بی سیم نمیتوانند نفوذ زیادی داشته باشند. با وجود استانداردهای زیادی که در بازار وجود دارد، گسترش در باندهای فرکانسی مختلف و بکارگیری پروتکلهای ارتباطی مختلف، انتخاب بهترین فن آوری اتصال بی سیم برای یک برنامه IoT میتواند امری چالش برانگیز باشد.
اولین موضوعاتی که باید مورد ارزیابی قرار گیرند، باندهای فرکانسی و مقررات جهانی است. در واقع، در بیشتر مناطق، تخصیص طیف موجود منوط به یک برنامه اعطای مجوز میباشد، بدین معنی که کاربران باید از تنظیم کننده محلی خود مجوزی را دریافت کنند تا بتوانند سیگنالها را به یک کانال فرکانس انتخابی ارسال نمایند. در مقابل، چندین باند فرکانسی برای برنامههای صنعتی، علمی، و پزشکی (ISM) تخصیص پیدا کردهاند. این باندها دارای مجوز نیستند و در هر کشور کمی تفاوت دارند. در سالهای اخیر، باندهای محبوب ISM شامل 433 MHz ، 868 MHz ، 915 MHz ، 2.4 GHz و 5 GHz بودهاند. با این وجود، به عنوان یک قانون استاندارد، مشخص است که یک باند فرکانس بالاتر، پهن باند وسیعتری را ارائه میدهد و از این رو دسترسی به پهن باند وسیعتر و کانالهای بیشتری را میسر میسازد. در نتیجه، آنها میتوانند در شبکههای گستردهتری بکار روند و گذردهی دادههای بیشتری را کنترل نماید. در مقابل، امواج رادیویی فرکانس پایین بهتر از امواج رادیویی فرکانس بالا انتشار مییابند و بنابراین میتوانند به طیف طولانیتری به ویژه در داخل ساختمانها دست یابند.
1. Introduction
In the fast-growing Internet of Things (IoT), applications from personal devices to industrial instruments and sensors connect wirelessly to the Internet. Considering that a broad diversity of use cases in different environments with specific requirements can be developed, it is clear that no single wireless standard can abundantly predominate. With many standards available on the market, spread over various frequency bands and employing diverse communication protocols, the choice of the best wireless connectivity technology for an IoT application can be quite challenging.
The first issues to be evaluated are the frequency bands and global regulations. In fact, in most regions, the available spectrum assignment is subdued to a licensing scheme, which implies that users have to obtain a license from the local regulator to transmit signals in a selected frequency channel. On the contrary, several frequency bands have been designated for Industrial, Scientific, and Medical (ISM) applications. These bands are unlicensed and differ slightly from country to country. In recent years, the popular ISM bands have involved 433 MHz, 868 MHz, 915 MHz, 2.4 GHz, and 5 GHz. Nevertheless, as a standard rule, it is well-known that higher-frequency bands offer a broader bandwidth and hence make broader bandwidth and more channels available. As a consequence, they can serve more extended networks and handle a higher data throughput. Contrariwise, lower-frequency radio waves propagate better than higher-frequency ones and can thus achieve a longer range, especially inside buildings.
1. مقدمه
2. مروری بر مقالات مربوط به این موضوع خاص
3. نتیجه گیری
1. Introduction
2. A Review of the Contributions in This Special Issue
3. Conclusions