چکیده
هنگامی که یک تماس توسط یک ارائه دهنده سرویس های فورت پزشکی (EMS) دریافت می شود، می بایست تصمیم گیری شود که کدام وسیله نقلیه برای کمک ارسال شود. وسیله نقلیه اعزام شده درگیر می شود و در نتیجه آمادگی سیستم برای پاسخگویی به تماس جدید کاهش می یابد. بنابراین به منظور افزایش این مقدار، خودروهای بیکار سیستم EMS در بین سایت های آماده کار قابل مکان یابی مجدد هستند. هدف این مطالعه ارزیابی اثر بر معیارهای حیاتی عملکرد سیستم، به کارگیری متوالی یک مدل ریاضی اعزام و یک مدل مکان یابی مجدد با در نظر گرفتن نیازهای عملیاتی یک ارائه دهنده خدمات EMS در کلمبیا است.
چهار سناریو در طی مدت زمان حداکثر فعالیت به منظور ارزیابی وضعیت دینامیکی سیستم ارائه شده براساس تصمیم های مربوط به اعزام و مکان یابی مجدد شبیه سازی شده است. تصمیمات اعزام می بایست از متداول ترین قانون یعنی اعزام نزدیک ترین خودر یا راهکار بهینه یک مدل اعزام پیروی کنند. گزینه های مکان یابی مجدد یا کاری انجام نمی دهند یا از راهکار بهینه مدل ریاضی مکان یابی مجدد پیروی می کنند. هر دو مدل ناهمگونی های خدمات و ناوگان را در نظر می گیرند و به دنبال بهبود سطح آمادگی سیستم هستند. سیستم شبیه سازی شده بهبودهایی را در دفعات پاسخگویی و سطوح آمادگی تا حداکثر 40 درصد نشان داده است هنگامی که اعزام از راهکار مدل ریاضی تبعیت کرده و هیچ گونه مکان یابی مجددی رخ نمی دهد.
1. مقدمه
کیفیت مراقبت میزانی است که براساس آن خدمات سلامت برای افراد و جمعیت ها سبب افزایش احتمال نتایج مطلوب سلامتی می شود و با دانش حرفه ای موجود سازگار است (Sanders, 2002). خدمات فوریت های پزشکی (EMS) بخشی از این خدمات هستند. اعزام و مکان یابی مجدد آمبولانس در زمان مناسب در یک منطقه داده شده پوشش دهی دو عنصر کلیدی در کاهش زمان انتظار یک بیمار بالقوه و آغاز یک خدمت مراقبت از سلامت است. در طی عملیات یک ارائه دهنده سرویس EMS، تصمیم های مکرری درباره ارسال خودروها برای پاسخگویی به تماس های مورد نیاز خدمات گرفته می شود.
Abstract
When a call for a service is received by an Emergency Medical Services (EMS) provider, a decision must be made on which vehicle to send to provide assistance. The dispatched vehicle becomes busy and the system’s preparedness to attend a new call decreases. Therefore, to increase this value, idle EMS vehicles could be relocated among the standby sites. This study aims to evaluate the effect on the critical performance measures of the system, the sequential application of a dispatching mathematical model and a relocation model, taking into account the operational requirements of an EMS provider in Colombia.
Four scenarios were simulated during a period of maximum activity to evaluate the dynamic state of the system given by the dispatch and relocation decisions. Dispatch decisions should follow the most common rule -dispatch the nearest vehicle- or the optimal solution of a dispatching model. Relocation options were either doing nothing and following the optimal solution of a mathematical relocation model. Both models consider the fleet and the services heterogeneous, and look for to improve the system’s preparedness level. The simulated system showed improvements in response times and preparedness levels of up to 54% when the dispatch follows the solution of the mathematical model and no relocation occurs.
1 Introduction
Quality of care is the degree to which health services for individuals and populations increase the likelihood of desired health outcomes, and are consistent with current professional knowledge (Sanders, 2002). Emergency Medical Services (EMS) are part of these services. The dispatch and relocation of the ambulance -when appropriate-, in a given area of coverage are two of the key elements to reduce the waiting time of a potential patient and the initiation a health care service. During the operation of an EMS provider, frequent decisions about which vehicle to send to respond to a service call are taken.
چکیده
1. مقدمه
2. روش ها
2-1 طراحی و ساختار مطالعه
2-2 پروتکل مطالعه
2-3 اجرای تنظیمات
3. نتایج
4. بحث
4-1 محدودیت ها
5. نتیجه گیری ها
Abstract
1 Introduction
2 Methods
2.1 Study Design and Setting
2.2 Study Protocol
2.3 Run setting
3 Results
4 Discussion
4.1 Limitations
5 Conclusions