سیاست های مکان یابی مجدد در مراکز اعزام آمبولانس با هدف بهبود کارآیی
چکیده
در شرایط اورژانسی که جان افراد را تهدید کرده و هر ثانیه آن ارزش زیادی دارد، حضور به موقع آمبولانس می تواند تعیین کننده نجات یا مرگ افراد باشد. در عمل، زمان پاسخگویی مورد هدف که به صورت حداکثر مدت زمان بین دریافت تماس اضطراری و حضور نیروهای امدادی تعریف می شود، اغلب تماس برقرار نمی شود. یکی از راهکارهای کاهش زمان دسترسی به آمبولانس ها، مکان یابی مجدد آن ها به منظور اطمینان از پوشش دهی مناسب آمبولانس های موجود است. این مقاله دو سیاست مکان یابی مجدد پویا را مورد ارزیابی قرار می دهد که در آن ها، ارائه دهنده خدمات آمبولانسی در هلند برای استفاده عملیاتی مورد اصلاح قرار گرفته و در قالب یک نرم افزار به منظور پشتیبانی از تصمیم گیری لحظه ای پیاده سازی شده است. این سیاست ها در یک برنامه آزمایشی در یک مرکز اعزام به مدت 12 هفته مورد استفاده قرار گرفته است. براساس نتایج این آزمایش، سیاست های پیشنهادی به منظور استفاده مداوم و پیاده سازی دائمی مورد پذیرش واقع گردید. در این مقاله روش های مکان یابی مجدد توصیف شده، نمونه آزمایشی مورد ارزیابی قرار گرفته، آمارهایی به منظور بهبود کارآمد ارائه شده و تجربیات اعزام کننده ها و مدیریت آمبولانس را مورد بحث قرار می دهد. ارائه دهندگان خدمات آمبولانسی (ASP) در سرتاسر جهان می بایست سیاست هایی را به منظور بهبود بهره وری اجرا کنند که نمونه آن برنامه های کاهش بودجه یا بهبود عملکرد است. آن ها می توانند به بهره وری هایی از طریق اصلاح تجهیزات پزشکی، آموزش کارکنان و حوزه تدارکات دست یابند. در این مقاله بر مورد دوم تمرکز می کنیم. هدف این مقاله اختصاص "منابع مناسب در زمان صحیح و در مکان صحیح" به نحوی است که احتمال دستیابی به مدت زمان پاسخگویی مورد هدف با وجود محدودیت های بودجه ای موجود بهینه شود.
نتیجه گیری
در این مطالعه دو سیاست مدیریت آمبولانس را در یک مرکز اعزام EMS در Flevoland، یک منطقه سرویس دهی آمبولانس در هلند، مورد بررسی قرار می دهیم. ما مشاهده کردیم که اثربخشی مکان یابی های مجدد زمانی افزایش می یابد که از یک سیاست مکان یابی مجدد پویا استفاده می شود که در مقایسه با سال های گذشته که از الگوریتم های مکان یابی مجدد استفاده نمی شده است بهبود قابل توجهی داشته است. یکی از مزیت هایی که مشاهده گردید، تاخیر کمتر برای حجم تقاضا و تعداد مشابه مکان یابی های مجدد است، به این معنا که تعداد تماس های سرویس دهی که مدت زمان پاسخگویی در آن ها به آستانه تعیین شده می رسد. این منطقه EMS برای اولین بار در تاریچه خود در سال 2015 به آستانه مدت زمان پاسخگویی 95 درصد در طی 15 دقیقه دست یافته است. نتایج به دست آمده نشان می دهند که هر دو سیاست DAM عملکرد قابل مقایسه ای دارند.
Abstract
In life-threatening emergency situations in which every second counts, the timely arrival of an ambulance can make the difference between survival and death. In practice, the response-time targets, defined as the maximum time between the moment an incoming emergency call is received the moment when onsite medical aid is provided, are often not met. A promising means to reduce late arrivals by ambulances is to proactively relocate ambulances to ensure good coverage by the available ambulances in real time. This paper evaluates two dynamic relocation policies that an ambulance service provider in the Netherlands modified for operational use and implemented in a software tool for realtime decision support. The policies were used in a pilot program within a dispatch center for 12 weeks. Based on the success of this pilot, our policies were adopted for ongoing use and permanent implementation. This paper describes the relocation methods, evaluates the pilot, provides statistics for efficiency improvements, and discusses the experiences of ambulance dispatchers and management. Ambulance service providers (ASPs) worldwide must implement policies to improve efficiency, such as budget cuts or performance improvement programs. They can obtain efficiencies via changes to medical equipment, staff training, and the logistic domain. In this paper, we focus on the latter. The goal is to allocate the “right resources at the right time at the right place,” such that the probability of meeting their response-time targets, within given budget constraints, is optimized.
Conclusion
In this study, we put two dynamic ambulance-management policies into practice at an EMS dispatch center in Flevoland, an ambulance region in the Netherlands. We observed that the effectiveness of relocations improved when using a dynamic relocation policy, compared to previous years in which relocation algorithms were not used. One advantage we perceived is less latency, that is, the number of service calls for which the response time exceeds the threshold set, for a similar demand volume and number of relocations. The EMS region met the response-time requirement of 95 percent within 15 minutes for the first time in its history in 2015. The results indicate that both DAM policies perform comparably.
چکیده
مروری بر ادبیات
سیاست های مکان یابی مجدد
اصلاحاتی برای استفاده
پارامترهای ورودی در مدل های اصلی
مجموعه اصلاحات 1
مجموعه اصلاحات 2
جزئیات فنی
ارزیابی
تحلیل کمی
تحلیل کیفی
نتیجه گیری
سپاس گذاری ها
پیوست A: طرح کلی سیاست های اصلی مکان یابی مجدد
A-1 روش DMEXCLP
A-2 روش اکتشاف جریمه
A-3 مقایسه روش های مکان یابی مجدد
A-4 زنجیره های مکان یابی مجدد
A-5 تغییراتی در سیاست DMEXCLP و اکتشاف جریمه
منابع
Abstract
Literature Review
Relocation Policies
Adjustments for Use
Input Parameters in the Original Models
Adjustment Series 1
Adjustment Series 2
Technical Details
Evaluation
Quantitative Analysis
Qualitative Analysis
Conclusion
Acknowledgments
Appendix A. Outline of the Original Relocation Policies
A.1. DMEXCLP
A.2. Penalty Heuristic
A.3. Comparison of the Relocation Methods
A.4. Relocation Chains
A.5. Adjustments to the DMEXCLP and the Penalty Heuristic
References
- اصل مقاله انگلیسی با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه