چکیده
بیماری همه گیر کووید 19 مشکلاتی را برای صنعت هتلداری در سراسر جهان ایجاد کرده است. ما در این مقاله با استفاده از نظریه معاملاتی استرس و مقابله، می خواهیم بررسی کنیم که ادراک ریسک کووید 19 در مهمانداران هتل چه زمانی بر احتمال وجود نشانه های افسردگی در آنها تأثیر می گذارد. ما با استفاده از داده های بدست آمده از 211 کارگر هتلداری در 76 هتل در کشور پرو، تأثیرات ریسک ادراک شده کووید 19 بر احتمال تجربه نشانه های افسردگی را مورد بررسی قرار دادیم. ما فرض کردیم که این رابطه با وساطت محیط کار کارکنان (رضایت شغلی) و در منزل (تعداد فرزندان) انجام می شود. نتایج بررسی ما نشان داد که رضایت شغلی سبب تضعیف رابطه بین ادراک ریسک کووید 19 در مهمانداران هتل، و احتمال وجود نشانه های افسردگی در آنها می گردد، در حالی که تعداد فرزندان سبب تشدید این رابطه می گردد. ما درباره کاربردهای یافته های خود برای تحقیقات مربوط به ادراک ریسک کووید 19 بحث می کنیم و کاربردهای عملی را نیز برای مهمانداران بخش هتلداری که در معرض بحران کووید 19 قرار دارند، پیشنهاد می کنیم.
1. مقدمه
مهمانداران هتل با چالش های سختی مواجه هستند چون کشورهای سراسر جهان، مسافرت را محدود کرده اند و مانع از تجمعات اجتماعی می شوند تا به این طریق بتوانند سرعت گسترش کووید 19 را کاهش دهند. این اختلال بی سابقه، سلامت روانی مهمانداران هتل را تهدید میکند و نگرانی های آنها در خصوص بهداشت و آینده شغلی شان را افزایش میدهد (به عنوان مثال آلونسو و همکارانش 2020؛ فیلیمونائو و همکارانش 2020). ما در این مقاله بررسی می کنیم که مهمانداران هتل در چه شرایطی احتمال بیشتر یا کمتری دارد که نشانه های افسردگی را در حین بیماری همه کووید 19 تجربه کنند. ما از نظریه معاملاتی استرس و مقابله استفاده می کنیم که پیامدهای استرس حاد و مزمن را به عنوان نتایج ارزیابی های شناختی افراد از موقعیت ها، بررسی میکند (بلیس و همکارانش 2017؛ لازاروس 1968؛ لازاروس و فولکمن 1984). ما فرض کردیم که ادراک ریسک مهمانداران هتل از کووید 19، احتمال بروز نشانه های افسردگی را افزایش میدهد، که این توسط محیط کار کارکنان (رضایت شغلی) و در منزل (تعهد پدرانه/مادرانه) تعدیل می شود.
6. نتیجه گیری
ما با اعمال نظریه معاملاتی استرس و مقابله (که برای مهمانداران هتل اعمال شد)، تحقیقات ادراک ریسک کووید 19 را به سمت جلو پیش می بریم. ما مقیاسی را ایجاد کردیم تا ادراک ریسک کووید 19 را ارزیابی کنیم و دو عامل را بررسی کردیم، که رضایت شغلی واسطه ای برای تأثیر منفی ادراک ریسک کووید 19 بر احتمال تجربه نشانه های افسردگی بود، در حالی که تعداد کودکان زیر 18 سال سبب بدتر شدن آن می شد؛ ما به این طریق تحقیقات موجود را گسترش دادیم و استراتژی های خاصی را برای مقابله با بیماری همه گیر کووید 19 شناسایی کردیم.
Abstract
The hospitality industry worldwide is suffering under the COVID-19 pandemic. Drawing on the transactional theory of stress and coping, this study aims to investigate when hospitality workers’ COVID-19 risk perception affects their likelihood of having depressive symptoms. Using data from 211 hospitality workers in 76 hotels in Peru, we examined the effects of perceived COVID-19 risk on the likelihood of experiencing depressive symptoms. We posited that this relationship is moderated by the workers’ environment at work (job satisfaction) and at home (the number of children). The results indicate that job satisfaction weakens the link between hospitality workers’ COVID-19 risk perception and their likelihood of depressive symptoms while the number of children exacerbates this link. We discuss the implications of our findings for research on COVID-19 risk perception and offer practical implications for hospitality workers under COVID-19 crisis.
1. Introduction
The hospitality workers are facing extremely challenging times as countries around the world restrict travel and prohibit social gatherings to slow the spread of COVID-19. This unprecedented disruption threatens the mental health of hospitality workers by increasing their worries on health and job prospects (e.g., Alonso et al., 2020; Filimonau et al., 2020). This study explores under what situations hospitality workers are more or less likely to experience depressive symptoms during the COVID-19 pandemic. We draw on the transactional theory of stress and coping that considers acute and chronic stress outcomes as the result of individuals’ cognitive appraisals of the situation (Bliese et al., 2017; Lazarus, 1968; Lazarus and Folkman, 1984). We hypothesized that hospitality workers’ perceived risk of COVID-19 increases the likelihood of depressive symptoms, moderated by the workers’ environment at work (job satisfaction) and at home (parental obligation).
6. Conclusion
By applying the transactional theory of stress and coping, we advanced COVID-19 risk perception research as applied to hospitality workers. We generated a scale to measure COVID-19 risk perception and examined two factors where job satisfaction buffers the negative effect of COVID-19 risk perception on likelihood of experiencing depressive symptoms, while the number of children under 18 years old aggravates it to advance research and identify specific strategies to cope with the COVID-19 pandemic.
چکیده
1. مقدمه
2. نظریه و فرضیه
2.1 استرس و سلامت روانی در صنعت هتلداری
2.2 ریسک ادراک شده کووید 19 و احتمال تجربه نشانه های افشردگی در مهمانداران هتل
2.3 رضایت شغلی به عنوان یک عامل احتمالی در حوزه کار، در رابطه بین ادراک ریسک کووید 19 و افسردگی افراد
2.4 مسئولیت خانوادگی به عنوان یک عامل احتمالی در حوزه خانواده، در رابطه بین ریسک ادراک شده افراد از کووید 19 و افسردگی
3. روش
3.1 زمینه
4. نتایج
4.1 یافته های توصیفی
4.2 تحلیل های عاملی تأییدی (CFA)
4.3 آزمون فرضیه
5. بحث
5.1 کاربردهای نظری
5.2 کاربردهای عملی
5.3 محدودیت ها، و مسیرهایی برای تحقیقات آینده
6. نتیجه گیری
ضمیمه
منابع
Abstract
1. Introduction
2. Theory and hypothesis
2.1. Stress and mental health in the hospitality industry
2.2. Perceived COVID-19 risk and the likelihood of experiencing depressive symptoms of hospitality workers
2.3. Job satisfaction as a work-domain contingency factor on the relationship between individuals’ perceived COVID-19 risk and depression
2.4. Family responsibility as a family-domain contingency factor on the relationship between individuals’ perceived COVID-19 risk and depression
3. Method
3.1. Setting
4. Results
4.1. Descriptive findings
4.2. Confirmatory factor analyses
4.3. Hypothesis testing
5. Discussion
5.1. Theoretical implications
5.2. Practical implications
5.3. Limitations and future directions
6. Conclusion
Appendix. The COVID-19 risk perception scale
References