آیا مدیریت سود دارای حساسیت نسبت به نرخ های تخفیف است؟
چکیده
استدلال می‌کنیم که انتخاب روش مدیریت سود توسط مدیران بستگی به مبادله در ارزش فعلی سود خالص مورد انتظار آینده در ارتباط با آن انتخاب دارد. به ویژه بررسی می‌کنیم که آیا نرخ‌های تخفیف به این احتمال مربوط می‌شوند که مدیران، مدیریت سود را تشویق به تحقق یا حذف اهداف مختلف سود می‌کنند. یکی از یافته‌های ما این است که نرخ‌های تخفیف دارای ارتباط مثبت با مدیریت سود در جهت افزایش درامد هستند. بدین معنا که هنگامی که نرخ‌های تخفیف بالاتر هستند، مدیران، هر دوی مدیریت سود واقعی و مبتنی بر اقلام تعهدی را افزایش می‌دهند. با این حال، میزان اقتصادی بودن این ارتباط نسبتا متوسط است.
1. پیشگفتار
این مقاله به بررسی این موضوع می‌پردازد که آیا تصمیمات مدیران برای مشارکت در مدیریت سود در جهت افزایش درامد دارای حساسیت نسبت به نرخ‌های تخفیف هستند. از مدیران منطقی انتظار می‌رود که از استراتژی‌هایی طرفداری و استفاده کنند که سود آن‌ها را حتی به هزینه سایر ذینفعان افزایش دهند (جنسن و مکلینگ، 1976). گزارش مالی، روشی را برای خدمت به منافع شخصی فراهم می‌کند، به ویژه زمانی که بین کاربران و ارائه دهندگان گزارش‌ها عدم تقارن اطلاعاتی وجود دارد. مدیران می‌توانند فعالیت‌های اقتصادی واقعی یا حسابداری را برای مدیریت عملکرد کوتاه مدت، و در نتیجه، خدمت به منافع شخصی خود، با ارائه جبران عملکرد مبتنی بر سود (گیور، گیور و اوستین، 1995؛ هیلی، 1985؛ هولثازن، لارکر و اسلوان، 1995؛ واتس و زیمرمن، 1986) برای تحقق انتظارات بازار سرمایه (ایمس، 1998) یا قبل از IPOs (تئو، ولچ و وانگ، 1998) اتخاذ کنند.
8. نتیجه‌گیری
ارتباط بین نرخ‌های تخفیف و مدیریت سود در جهت افزایش درامد را بررسی می‌کنیم. انتظار داریم که نرخ‌های تخفیف بالاتر، ارزش فعلی مدیریت سود را کمتر از ارزش فعلی عدم مدیریت سود کاهش دهند. در نتیجه، این، احتمال مدیریت سود از طریق فعالیت‌های عملیاتی واقعی یا اقلام تعهدی را افزایش می‌دهد. در محیط‌های انگیزشی خاص، روابط مثبت و معناداری را بین پروکسی برای نرخ‌های تخفیف مدیران و مدیریت سود در جهت افزایش درامد کشف می‌کنیم. افزایش در مدیریت سود، برای هر دوی مدیریت سود مبتنی بر اقلام تعهدی و مدیریت سود واقعی، رایج است. به ویژه، براوردهای ما نشان می‌دهند که افزایش یک درصدی در نرخ تخفیف، افزایش متوسط اقتصادی تقریبا 14/0 درصدی دارایی‌های کل از طریق مدیریت سود مبتنی بر اقلام تعهدی و افزایش متوسط اقتصادی 23/0 درصدی دارایی‌های کل از طریق مدیریت سود واقعی را به همراه دارد.
Abstract
We argue that managers’ choice to manage earnings depends on the trade-off in the present value of expected future net benefits associated with that choice. Specifically, we examine if discount rates are associated with the likelihood that managers engage in earnings management to meet or beat various earnings targets. We find that discount rates are positively associated with income-increasing earnings management. This means that managers increase both accrual-based and real earnings management when discount rates are higher. However, the economic magnitude of this association is relatively moderate.
1. Introduction
This paper examines whether managers’ decisions to engage in income-increasing earnings management are sensitive to discount rates. Rational managers are expected to pursue and favor strategies that maximize their own gains, even at the expense of other stakeholders (Jensen & Meckling, 1976). Financial reporting provides one way to serve self-interests, particularly when information asymmetry exists between users and providers of the reports. Managers can take accounting or real economic actions to manage short-term performance and, consequently, serve self-interests e.g. by triggering earnings-based performance compensation (Gaver, Gaver, & Austin, 1995; Healy, 1985; Holthausen, Larcker, & Sloan, 1995; Watts & Zimmerman, 1986) to meet capital market expectations (Eames, 1998) or prior to IPOs (Teoh, Welch, & Wong, 1998).
8. Conclusion
We examine the association between discount rates and income-increasing earnings management. We expect that higher discount rates reduce the present value of managing earnings less than the present value of not managing earnings. Consequently, this increases the likelihood of earnings management either through accruals or real operating activities. In certain incentive settings, we find positive and significant associations between the proxy for managers’ discount rates and income-increasing earnings management. The increase in earnings management is prevalent both for accrual-based earnings management and real earnings management. Specifically, our estimations suggest that a one percentage-point increase in the discount rate is associated with an economically moderate increase of about 0.14 percentage-points of total assets through accrual-based earnings management and 0.23 percentage-points of total assets through real earnings management.
(جهت بزرگ نمایی روی عکس کلیک نمایید)
چکیده
1. پیشگفتار
2. پیش زمینه
3. یک شبیه‌سازی ساده
4. داده‌ها و روش‌شناسی تجربی
4.1. داده‌ها و معیارهای مدیریت سود
4.2. مدل‌های رگرسیون
5. تخمین مدل
5.1. آمار توصیفی
5.2. نتایج
6. نیرومندی و تجزیه و تحلیل حساسیت
7. بحث و محدودیت‌ها
8. نتیجه‌گیری
منابع
Abstract
1. Introduction
2. Background
3. A simple simulation
4. Data and empirical methodology
4.1. Data and earnings management measures
4.2. Regression models
5. Model estimation
5.1. Descriptive statistics
5.2. Results
6. Robustness and sensitivity analysis
7. Discussion and limitations
8. Conclusion
Appendix A. Variable definitions
References
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه