رشد پیشرفتی و رشد رفتاری در میان کودکان نارس و کوچک برای سن بارداری
چکیده
هدف: بررسی رابطه بین رشد پیشرفتی کودکان نارس SGAو رشد رفتاری آنها.
روش ها: ما اطلاعات بدست آمده از یک تحقیق ملی طولی جمعیتی را که در سال 2001 شروع است تحلیل کردیم. ما شرکت کنندگان تحقیق را محدود به آن دسته از کودکان نارس کرده ایم که اطلاعات در مورد وزن آنها در 2 سالگی موجود است (n=1667). رشد پیشرفتی نوزادان SGA با رسیدن به قد2SD در 2 سالگی تعریف شده است. انحراف معیار سن حاملگی به دست آمده است. سپس، از رگرسیون لجستیک برای ارزیابی نسبت های فرد(ORs) استفاده کردیم و بازه های اطمینان 95% (95% Cis) برای ارتباطات وضعیت رشد پیشرفتی /SGA همراه با رشد عصبی در 5.5و 8 سالگی تعیین شدند و با توجه به فاکتورهای خارجی نوزادان و والدین اصلاح شدند.
نتایج: 26 درصد از نوزادان نارس SGA بدون رشد بودند. کودکان SGA بدون رشد در مقایسه با کودکان بدون SGA در 5.5 سالگی نمی توانند بدون تمرکز گوش دهند (OR 2.51, 95% CI: 1.06–5.93)، همچنین این کودکان نمی توانند بر یک تمرین تمرکز داشته باشند OR 2.66, 95% CI: 1.09–6.48)). به علاوه، کودکان SGA بدون رشد پیشرفتی در معرض خطر بی دقتی در 8 سالگی قرار دارند.
نتیجه گیری ها: نوزادان SGA دارای رشد ضعیف بعد از تولد در معرض مشکلات بی توجهی در سنین پیش دبستانی تا مدرسه قرار می گیرند. شناسایی زوذ هنگام و اقدام برای مشکلات توجه در میان این نوزادان تاکید شده است.
1. مقدمه
کوچک بودن برای سن حاملگی (SGA) یک نگرانی مهم در پزشکی رشد است و با تولد نارس قابل مقایسه است (1). نشان داده شده است که SGA باعث افزایش خطر تاخیر در رشد و ایجاد مشکلات رفتاری از جمله بی توجهی و رفتارهای خشن حتی در نوزادان رسیده می شود (5-1 (. به علاوه، تحقیقات قبلی نشان داده اند که بین SGA و بی توجهی یا اختلال بیش فعالی و عدم توجه (ADHD) در میان نوزادان نارس (6-8) رابطه وجود دارد و این در حالیست که تولد نارس عاملی است که باعث افزایش مشکلات رفتاری می شود (10و9). گولک و همکارانش نشان دادند که SGA یک فاکتور خطر برای علائم بی توجهی – بیش فعالی در 5 سالگی آن دسته از کودکانی است که در 29 تا 32 هفتگی بارداری (GA) بدنیا آمده اند (6). تانیس و همکارانش نشان دادند که نوزادان بسیار نارس (کمتر از32 هفته بارداری) SGA در سن مدرسه دارای توجه انتخابی کمتر در مقایسه با نوزادان زود رس مناسب برای بارداری (AGA) هستند (7). استرانگ و همکارانش گزارش دارند که همانند گروه سنی بزرگتر، گروه SGA دارای اختلال اجرایی بیشتر در مقایسه با گروه AGA (18 تا 27 سال) هستند و این اختلال عمدتا با ADHD (11) وزن تولد کم در ارتباط است (کمتر از1499 گرم) (8). همچنین، تحقیق قبلی ما نشان داد که کودکان نارس SGA در معرض خطر بیشتری از بی توجهی در مدرسه در مقایسه با کودکان نارس بدونSGA هستند (1).
Abstract
Objective To examine the relationship between the catch-up growth of preterm, SGA children and their behavioral development. Methods We analyzed data from a large Japanese, nationwide, population-based, longitudinal survey that started in 2001. We restricted the study participants to preterm children with information on height at 2 years of age (n = 1667). Catch-up growth for SGA infants was defined as achieving a height at 2 years of age above −2.0 standard deviations for chronological age. We then used logistic regression to estimate odds ratios (ORs) and 95% confidence intervals (95% CIs) for the associations of SGA/catch-up status with neurobehavioral development both at 5.5 and 8 years of age, adjusting for potential infant- and parent-related confounding factors.
Results Twenty-six percent of preterm SGA infants failed to catch up. SGA children without catch-up growth were more likely to be unable to listen without fidgeting (OR 2.51, 95% CI: 1.06–5.93) and unable to focus on one task (OR 2.66, 95% CI: 1.09–6.48) compared with non-SGA children at 5.5 years of age. Furthermore, SGA children without catch-up growth were at significant risk for inattention at 8 years of age.
Conclusions SGA infants with poor postnatal growth were at risk for attention problems throughout preschool-age to school-age among preterm infants. Early detection and intervention for attention problems among these infants is warranted.
1. Introduction
Small-for-gestational age (SGA) is a major concern in current developmental medicine and is comparable with preterm birth [1]. SGA has been shown to increase the risk for developmental delay and behavioral problems including inattention and aggressive behaviors even in full-term infants [1–5]. Moreover, previous studies have shown the relationships between SGA and inattention or attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) among premature infants [6–8], although premature birth itself has also been shown to increase the risk of behavioral problems [9,10]. Guellec et al. showed that SGA was a risk factor for inattention-hyperactivity symptoms at 5 years among children born 29 weeks to 32 weeks of gestational age (GA) [6]. Tanis et al. showed that very preterm (less than 32 weeks of gestational age) SGA school-age children had lower functioning selective attention as compared with very preterm appropriate for gestational age (AGA) children [7]. As for an older age group, Strang-Karlsson et al. reported that the SGA group had more executive dysfunctions, which were generally thought to be related to ADHD [11], than the AGA group did among 18- to 27-year-old survivors of very low birth weight (less than 1499 g) [8]. Similarly, our previous study also showed that preterm SGA children were at a slightly increased risk for inattention at preschool age as compared with preterm non-SGA children [1].
(جهت بزرگ نمایی روی عکس کلیک نمایید)
چکیده
1. مقدمه
2. روشها
2.1 شرکت کنندگان تحقیق
3.SGA و وضعیت رشد پیشرفتی
4.نتایج رفتار عصبی
5. تحلیل آماری
6. نتایج
7. بحث
8. نتیجه گیری ها
9. منابع مالی
منابع
Abstract
Abbreviations
1. Introduction
2. Methods
2.1. Study participants
3. SGA and catch-up growth status
4. Neurobehavioral outcomes
5. Statistical analyses
6. Results
7. Discussion
8. Conclusions
9. Funding source
Financial disclosure
References
- اصل مقاله انگلیسی با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه