مدیریت توان راکتیو در سطح ارتباط قسمت انتقال- توزیع با پشتیبانی ژنراتورهای توزیع شده
چکیده
این مطالعه، یک رویکرد برنامه ریزی شبکه را برای مدیریت توان راکتیو در سطح مشترک بین انتقال- توزیع با پشتیبانی از ژنراتور های توزیع شده (DG ها) ارائه می کند. سوال اصلی تحقیقاتی در این مقاله این است: آیا مدیریت توان راکتیو با DG ها میتواند توان راکتیو قابل کنترل را با دسترسی بسیار بالا ایجاد کند و آیا این کار میتواند باعث کاهش و یا اجتناب از نیاز برای جبران ساز های اضافی توان راکتیو در بخش شبکه توزیع شود( مثلا جبران ساز های سوییچ مکانیکی)؟ ازین رو، ما در این مطالعه یک تحلیل دسترسی پذیری پشتیبانی توان راکتیو را برای انواع مختلف از تولید دز سطح توزیع انجام می دهیم مانند توزیع برق آبی، گرمایی، بادی و نیروگاه های فوتو ولتائیک. برای مورد پژوهی های انجام شده بر روی شبکه توزیع واقعی در آلمان، مدیریت توان راکتیو با پشتیبانی از DG ها می تواند به صورت محسوس باعث کاهش نیاز برای دستگاه های جبران ساز توان راکتیو شود. اما، کارایی DG ها برای پشتیبانی از توان راکتیو تا حد زیادی مبتنی بر قوانین برنامه ریزی شبکه و الزامات مرتبط با سطح مشترک بین انتقال- توزیع می باشد.
1. مقدمه
افزایش فاصله انتقال و توسعه ظرفیت های انتقال باعث شده که نیاز توان راکتیو (Q) در سیستم انتقال آلمان به صورت محسوس تا سال 2030 افزایش پیدا کند [1]. علاوه بر این، تعداد نیروگاه های بزرگ متداول که این روز ها مهم ترین منابع توان راکتیو هستند، در چند سال آتی در سیستم انتقال آلمان کاهش پیدا می کنند و منابع راکتیو جدید مورد نیاز خواهد بود. در مرجع [1و2]، به این نکته اشاره شده است که بازه توان راکتیو کلی در سیستم انتقال افزایش پیدا می کند و ازین رو ما نیازمند تجهیزات جبران سازی کم تحریک و بیش تحریک ( دراین مقاله ،عبارت کم تحریک نشان دهنده ورودی/ جبران سازی توان راکتیو در بخش شبکه یا ژنراتور های توزیع شده (DG) مشابه با یک القا گر موازی می باشد. عبارت بیش تحریک نیز نشاندهنده خروجی/ تولید راکتیو در یک شبکه یا DG مشابه با خازن موازی می باشد). که این نیاز مبتنی بر تولید خاص و رفتار نیاز و مکان یک شبکه می باشد. منابع راکتیو متفاوت دیگر در مرجع شماره [1] بررسی شده است مانند نصب کردن جبران ساز های اضافی Q ( مثلا جبران ساز های Var ایستا)، استفاده از ولتاژ های بالا برنامه ریزی شده (HV).
Abstract
This study introduces a grid planning approach for reactive power management at the transmission–distribution interface with the support of distributed generators (DGs). The main research question is: can reactive power management with DGs provide controllable reactive power with a very high availability and can this reduce or avoid the demand for additional reactive power compensators in a distribution grid section (e.g. mechanically switched compensators)? Therefore, an availability analysis of reactive power support is performed for different generation types at the distribution level, like hydro, thermal, wind and photovoltaic power plants. For the investigated case study of a real German distribution grid, reactive power management with the support of DGs could relevantly reduce the demand for additional reactive power compensation devices. However, the effectivity of DGs for reactive power support strongly depends on the applied grid planning rules and requirements at the transmission–distribution interface.
1 Introduction
Increased transport distances and the expansion of transmission capacities will increase the reactive power (Q) demand in the German transmission system significantly until the year 2030 [1]. Furthermore, the number of large conventional power plants, which are nowadays still a major reactive resource, will decrease within the next years in the German transmission system and new reactive resources will be required. In [1, 2] it is noted, that the overall reactive range in the transmission system will increase, and hence underexcited and overexcited [In this paper, the term underexcited operation describes a reactive import/consumption of a grid section or a distributed generator (DG), similar to a shunt inductor. The term overexcited operation describes a reactive export/generation of a grid section or a DG, similar to a shunt capacitor.] compensation equipment might be required, depending on the particular generation and demand behaviour and the respective grid locations. Different additional reactive resources are discussed in [1], such as the installation of additional Q compensators (e.g. static Var compensators), the use of planned high-voltage (HV) direct current converter stations or the utilisation of DGs connected to the distribution level.
(جهت بزرگ نمایی روی عکس کلیک نمایید)
چکیده
1. مقدمه
2. مدل شبیه سازی و فرضیات آن
2.1 ناحیه مورد مطالعه
2.2 مدل شبکه
2.3 الزامات در سطح T-D
2.4 مدل ژنراتور ها
2.5 اعتبار سنجی مدل شبیه سازی
2.6 نرمال سازی نتایج
3 ارزیابی های دسترسی به مقررات توان راکتیو توسط DG ها
3.1 روش شناسی
3.2 نتایج
4 ارزیابی نیاز جبران سازی توان راکتیو اضافی
4.1 اصول برنامه ریزی
4.2 نتایج
5 مباحث در رابطه با نتایج
6 جمع بندی و دیدگاه کلی
7 منابع
Abstract
1 Introduction
2 Simulation model and assumptions
2.1 Case study area
2.2 Grid model
2.3 Requirements at T–D interface
2.4 Generator models
2.5 Simulation model validation
2.6 Normalisation of results
3 Availability assessment of reactive power provision by DGs
3.1 Methodology
3.2 Results
4 Assessment of additional reactive power compensation demand
4.1 Planning principles
4.2 Results
5 Discussion of results
6 Conclusion and outlook
7 References
8 Appendix
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه