روابط دانش آموز – معلم و مشارکت مدرسه: مقایسه پسران دارای آموزش ویژه برای اختلالات طیف اوتیسم
چکیده
پژوهش حاضر تفاوت درکیفیت رابطه دانش آموز – معلم و مشارکت در تکلیف مدرسه را بین پسران دارای آموزش عادی و پسران دارای آموزش ویژه برای دانش آموزان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم (ASD) مورد بررسی قرار داد. ما همچنین بررسی کردیم که آیا ارتباطات قوی بین کیفیت رابطه و مشارکت معلم – دانش آموز تفاوت هایی را بین پسران با آموزش عادی و ویژه ایجاد می کند یا خیر. پسرهای کلاس سوم تا ششم دارای آموزش عادی (182 نفر) و آموزش ویژه برای ASD) (113 نفر) درمورد ارتباط با معلمشان (نزدیکی، تعارض) و تعامل و مشارکت در مدرسه خود گزارش دادند. مدل سازی چند سطحی نشان داد که پسران دارای آموزش ویژه مبتلا به ASD تعارض بیشتر و مشارکت کمتری را نسبت به پسران دارای آموزش عادی نشان می دهند. علاوه براین، ارتباط بین تعارض و مشارکت برای پسران دارای آموزش ویژه نسبت به آموزش عادی قوی تر بود. تحقیقات آینده ممکن است با هدف بررسی تعارض در روابط پسران با آموزش ویژه مبتلا به ASD به عنوان یک هدف بالقوه برای مداخلات معلم انجام گیرد.
مقدمه
تحقیقات قبلی شواهد محکمی نشان داده اند که کیفیت روابط موثر دانش آموز- معلم با عملکرد تحصیلی دانش آموزان مانند تعامل و مشارکت در انجام تکلیف مدرسه مرتبط است (به عنوان مثال؛ آچامبل، پاگانی، فیتز پاتریک ،2013؛ هیوز ،2011؛ روردا، جک، زی، اورت و کومن ،2017). بطورخاص، روابط نزدیک با معلمان با سطوح بالاتری از مشارکت در وظایف یادگیری همراه است، درحالی که به نظرمی رسد روابط تعارض آمیز و متضاد با معلمان با محدودیت مشارکت و تعامل دانش آموزان در انجام تکلیف مدرسه همراه باشد (آچامبل و همکاران ،2013؛ هیوز،2011؛ رودا و همکاران،2017). علاوه براین، روابط معلم –دانش آموز با مشارکت مدرسه دانش آموزان در معرض خطر بیشتر از همسالان درحال رشد آن ها ارتباط دارد (هامری و پاینتا،2001؛ روردا، کومن، اسپیلت و اورت،2011). دانش آموزان درمعرض خطر معمولا نسبت به همسالان درحال رشد معمولی خود، روابط نامطلوب تری با معلمان خود دارند (مک گرث و ون برگن،2015؛ نورمی،2012)، و آینده آن ها را درمعرض خطر ناسازگاری بیشتری قرار می دهد(آچامبل و همکاران،2013؛ هیوز،2011؛ روردا و همکاران،2017).
نتیجه
مطالعه ما یکی از اولین مواردی بود که روابط عاطفی و دوتایی دانش آموز- معلم را از دیدگاه پسران دارای آموزش ویژه ASD اندازه گیری کرد و اولین موردی بود که بر مشارکت به عنوان جنبه ای از عملکرد مدرسه پسران دارای آموزش ویژه برای ASD تمرکز کرد. نتایج ما پیشنهاد می کند که پسران دارای آموزش ویژه برای ASD، درست به عنوان معلم (بلچر و همکاران،2014)، در روابط متقابل خود بیشتر از پسران دارای آموزش عادی دچار تعارض می-شوند. اگرچه برخلاف تصورات روابط معلمان ( بلچر و همکاران،2014)، هیچ تفاوتی در نزدیکی معلم – دانش آموز یافت نشد. از آنجا که به نظر می رسد تعارض دانش آموز – معلم با مشارکت مدرسه پسران در مدارس ویژه ASD نسبت به پسران دارای آموزش عادی به شدت مرتبط است، مداخلاتی که میزان تعارض در روابط بین معلمان و دانش آموزان مبتلا به ASD را هدف قرار می دهند، توصیه می شود ( اسپلیت و همکاران،2012). علاوه براین، پسران دارای آموزش ویژه برای ASD نسبت به پسران دارای آموزش عادی مشارکت کمتری در انجام تکالیف مدرسه نشان می-دهند. نتایج ما پیشنهاد می کند که سرمایه گذاری در روابط نزدیک و بدون تعارض با دانش آموزان مبتلا به ASD ممکن است راهی امیدوارکننده برای معلمان آموزش ویژه باشد تا مشارکت مدرسه دانش آموزان خود را بهبود ببخشند. تحقیقات بیشتر با تمرکز بر روی این گروه نسبتا مطالعه نشده از دانش آموزان لازم است تا مشخص شود که آیا یافته های حاضر به دختران مبتلا به ASD و دانش آموزان مبتلا به ASD در آموزش عادی نیز تعمیم می یابد و اینکه آیا روابط پیدا شده درطول زمان حفظ می شوند یا خیر.
Abstract
The present study examined differences in student–teacher relationship quality and engagement with schoolwork between boys from regular education and boys from special education for students with autism spectrum disorders (ASD). We also investigated whether the strength of associations between student–teacher relationship quality and engagement differed across boys from regular and special education. Third-to-sixth grade boys from regular education (N = 182) and special education for ASD (N = 113) reported about the relationship with their teachers (closeness, conflict) and their school engagement. Multilevel modeling showed that boys from special education for ASD reported more conflict and less engagement than boys from regular education. Furthermore, the association between conflict and engagement was stronger for boys from special education than from regular education. Future research may aim to investigate conflict in relationships with boys from special education for ASD as a potential target for teacher interventions.
Introduction
Previous research has found strong evidence that the affective quality of dyadic student–teacher relationships is associated with students’ school functioning, such as their engagement with schoolwork (e. g., Archambault, Pagani, & Fitzpatrick, 2013; Hughes, 2011; Roorda, Jak, Zee, Oort, & Koomen, 2017). More specifically, close relationships with teachers are associated with higher levels of engagement with learning tasks, whereas conflictual relationships with teachers seem to limit students’ engagement with schoolwork (Archambault et al., 2013; Hughes, 2011; Roorda et al., 2017). Furthermore, student-teacher relationships are more strongly associated with the school engagement of at-risk students than for their typically developing peers (Hamre & Pianta, 2001; Roorda, Koomen, Spilt, & Oort, 2011). At-risk students usually also share more disadvantageous relationships with their teachers than their typically developing peers (McGrath & van Bergen, 2015; Nurmi, 2012), placing them further at risk for school maladjustment (Archambault et al., 2013; Hughes, 2011; Roorda et al., 2017).
Conclusion
Our study was one of the first to measure affective, dyadic student–teacher relationships from the perspective of boys from special education for ASD and the first to focus on engagement as aspect of the school functioning of boys from special education for ASD. Our results suggest that boys from special education for ASD, just as teachers (Blacher et al., 2014), experience more conflict in their mutual relationship than boys from regular education. In contrast with teachers’ relationship perceptions (Blacher et al., 2014), however, no differences in student–teacher closeness were found. As student-teacher conflict also seems to be more strongly associated with the school engagement of boys from special education for ASD than for boys from regular education, interventions targeting the degree of conflict in the relationship between teachers and students with ASD are advisable (Spilt et al., 2012). Furthermore, boys from special education for ASD appeared to be less engaged with schoolwork than boys from regular education. Our results suggest that investing in close and conflict-free relationships with students with ASD may be a promising avenue for special education teachers to promote their students’ school engagement. More research focusing on this relatively understudied group of students is needed to find out whether the present findings also generalize to girls with ASD and students with ASD in regular education, and whether the found associations hold over time.
(جهت بزرگ نمایی روی عکس کلیک نمایید)
چکیده
مقدمه
روابط عاطفی بین معلمان و دانش آموزان مبتلا به ASD
کیفیت رابطه دانش آموز – معلم و مشارکت دانش آموزان در مدرسه
پژوهش حاضر
مواد و روش ها
شرکت کنندگان
محیط آموزش ویژه
روش
ابزارها
کیفیت رابطه دانش آموز- معلم
مشارکت در تکالیف مدرسه
تحلیل ها
نتایج
تفاوت ها در کیفیت رابطه و مشارکت مدرسه
تفاوت در ارتباطات بین روابط دانش آموز- معلم و مشارکت در مدرسه
بحث
محدودیت ها
نتیجه
منابع مالی
منابع
Abstract
Keywords
Introduction
Affective relationships between teachers and students with ASD
Student–teacher relationship quality and students' school engagement
The present study
Methods
Participants
The special education setting
Procedure
Measures
Student–teacher relationship quality
Engagement with schoolwork
Analyses
Results
Differences in relationship quality and school engagement
Differences in associations between student–teacher relationships and school engagement
Discussion
Limitations
Conclusion
Funding
Declaration of Competing Interest
References
- اصل مقاله انگلیسی با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه