پیشگیری دارویی واکنش حساسیت شدید تاخیری ناشی از ماده حاجب یددار
چکیده
پیشینه: واکنش حساسیت شدید تاخیری به ماده ی حاجب در تقریباً 0.5 تا 23 درصد بیماران رخ می دهد و تصور بر آن است که این واکنش ها به واسطه ی مکانیسمهای مربوط به سلول T ایجاد می شوند. با این حال، راهبرد پیشگیرانه دارویی مناسب هنوز برای بیمارانی که سابقه ی واکنش های تاخیری به ماده ی حاجب یددار دارند، تدوین نشده است.
هدف: ما بدنبال آن بودیم که کارآمدی پیشگیری دارویی را در بیمارانی ارزیابی کنیم که سابقه ی واکنش های تاخیری به ماده حاجب یددار غیریونی و کم اسمولاریته را در زمان مواجهه ی مجدد با ماده حاجب یددار داشتند.
روش: مرور گذشته نگر سوابق پزشکی الکترونیک 117 بیمار دارای سابقه ی قبلی واکنش حساسیت شدید تاخیری به ماده حاجب پرتونگاری انجام شد. این بیماران جهت پیشگیری از واکنش های پس از مواجهه ی مجدد با ماده حاجب پرتونگاری به کلینیک آلرژی مراجعه کرده بودند. اثرات پیشگیری دارویی براساس امتیاز علائم واکنش های پیشین و برمبنای شدت و طول مدت ذکر شده برای آنها در سوابق پزشکی الکترونیک مقایسه شدند.
نتایج: از بین 117 بیماری که پس از تزریق ماده حاجب پرتونگاری، واکنش حساسیت شدید تاخیری را تجربه کرده بودند، ما نتایج مواجهه ی مجدد با ماده حاجب پرتونگاری را در 101 بیمار تأیید کردیم. برای پیشگیری دارویی، 92 بیمار (91.1 درصد) پیش از تزریق ماده حاجب پرتونگاری، استروئید دریافت کردند و از بین آنها، 50 بیمار (49.5 درصد) پس از تزریق ماده حاجب پرتونگاری، ماده حاجب پرتونگاری اضافه دریافت کردند. به کمک این پیشگیری دارویی، 98 بیمار (97 درصد) علائم بهبود یافته یا عود علائم داشتند، 2 بیمار (2 درصد) عود علائم پیشین مشابه داشتند و 1 بیمار (1 درصد) عود علائم بدتر داشتند. نسبت های عدم عود پس از پیشگیری دارویی در بیمارانی کمتر بود که واکنش های شدیدتر و امتیاز علائم بالاتر داشتند.
نتیجه گیری: پیشگیری دارویی، اثر سودمندی را در بیشتر بیمارانی که واکنش حساسیت شدید تاخیری به ماده حاجب پرتونگاری داشتند نشان داد. تحقیقات بیشتر برای تدوین پروتکل مؤثر برای پیشگیری از واکنش های تاخیری به ماده حاجب پرتونگاری لازم است.
مقدمه
ماده حاجب پرتونگاری بیش از 75 میلیون مرتبه در سال برای بهبود کیفیت تصاویر رادیوگرافی استفاده می شود و واکنش های نامطلوب زیادی پس از تجویز ماده حاجب پرتونگاری به خوبی شناخته می شوند. واکنش های حساسیت شدید ناشی از ماده حاجب پرتونگاری به این صورت دسته بندی می شوند: 1) واکنش های آنی که ظرف مدت 1 ساعت پس از تجویز ماده حاجب پرتونگاری رخ می دهند و 2) واکنش های تأخیری که ظرف مدت بیش از 1 ساعت پس از مواجهه با ماده حاجب پرتونگاری رخ می دهند. اگرچه فراوانی واکنش های نامطلوب آنی به ماده حاجب پرتونگاری در بیماران دریافت کننده ی ماده حاجب پرتونگاری یونی با اسمولاریته زیاد برابر بود با 3.8 تا 12.7 درصد و در بیماران دریافت کننده ی ماده حاجب پرتونگاری غیریونی کم اسمزی این فراوانی برابر بود با 0.7 تا 3.1 درصد، واکنش های نامطلوب تأخیری در بین تقریباً 0.5 تا 23 درصد بیماران و با تغییرات زیادی رخ داد، زیرا این موضوع مشخص نیست که آیا بروز علائم آشکار ناشی از ماده حاجب پرتونگاری بوده است یا خیر (4 تا 6). علاوه براین، فرض می شود که واکنش های تاخیری احتمالاً علامتی رایج هستند و یا در مقایسه با واکنش های نامطلوب آنی رایج تر هستند (7).
Abstract
Background Delayed hypersensitivity reactions (DHRs) to radiocontrast media (RCM) occur in approximately 0.5–23.0% of patients and are thought to be caused by T cell-mediated mechanisms. However, an optimal pharmacological preventive strategy is not yet established in patients with histories of delayed reactions to RCM. Objective We aimed to evaluate the efficacy of pharmacological prevention in patients with histories of delayed reactions to non-ionic low-osmolar RCM when re-exposed to RCM.
Methods A retrospective review of electronic medical records of 117 patients with previous histories of DHRs to RCM who visited an allergy clinic for the prevention of reactions after the re-exposure to RCM was conducted. The effects of pharmacological prevention were compared according to the symptom scores of previous reactions based on their intensities and durations with electronic medical records (EMRs).
Results Of the 117 patients who experienced DHRs after RCM injection, we confirmed the outcomes of RCM re-exposure in 101 patients. For pharmacological prevention, 92 patients (91.1%) received steroids before RCM injection and among them, 50 patients (49.5%) received additional steroids after RCM injection. With this pharmacological prevention, patients of symptoms improved or no recurrence, recurrence of similar previous symptoms, and recurrence of worse symptoms were 98 (97.0%), 2 (2.0%), and 1 (1.0%), respectively. The proportions of no recurrence after pharmacological prevention were lower in patients with severe reactions and higher symptom scores.
Conclusion Pharmacological prevention showed a beneficial effect in most patients with delayed hypersensitivity to RCM. Further investigations are needed to establish an effective protocol for the prevention of delayed reactions to RCM.
INTRODUCTION
Radiocontrast media (RCM) are used more than 75 million times per year for enhancing radiographic images, and frequent adverse reactions after RCM administration are well known.1,2 Hypersensitivity reactions due to RCM are classified as 1) immediate reactions, which occur within 1 h after RCM administration, and 2) delayed reactions, which occur after more than 1 h of RCM exposure.3,4 Although the frequency of immediate adverse reactions to RCM was 3.8– 12.7% in patients receiving high-osmolar ionic RCM and 0.7–3.1% in patients receiving lowosmolar non-ionic RCM, delayed adverse reactions occurred in approximately 0.5–23.0% of patients with a large variation because it is not clear whether the occurrence of apparent symptoms is due to RCM.4–6 Moreover, it is assumed that delayed reactions are probably as common or more common than immediate adverse reactions.7
(جهت بزرگ نمایی روی عکس کلیک نمایید)
چکیده
مقدمه
روش پژوهش
طراحی مطالعه و شرکت کنندگان
پیشگیری دارویی
امتیاز شدت علائم برای واکنش تأخیری پیشین
ارزیابی نتایج
تحلیل های آماری
نتایج
مشخصه های بالینی شرکت کنندگان مطالعه و واکنش های قبلی
نتایج پیشگیری دارویی
عوامل بالینی اثرگذار بر نتایج
بحث
منابع تأمین مالی
اطلاعیه ی انتشار
مشارکت نویسندگان
رضایت جهت انتشار
در دسترس بودن داده ها و مطالب
تأییدیه کمیته اخلاق
تعارض منافع
ضمیمه ی الف: اطلاعات تکمیلی
منابع
Abstract
Introduction
Methods
Study design and participants
Pharmacological prevention
Symptom severity score for prior delayed-type reaction
Outcome assessment
Statistical analyses
Results
Clinical characteristics of study participants and previous reactions
The outcomes of pharmacological prevention
Clinical factors affecting outcomes
Discussion
Abbreviations
Funding source
Submission declaration
Author contributions
Consent for publication
Availability of data and materials
Ethics approval
Declaration of competing interest
Acknowledgement
Appendix ASupplementary data
References
- اصل مقاله انگلیسی با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه