پیشینه. تومورهای دسموئید (فیبروماتوزهای مهاجم) نئوپلاسم های خوش خیم با میزان های بالای عود بعد از جراحی می باشند. گاهی اوقات، پرتودرمانی برای جلوگیری از عود، اما نه در تمامی پژوهشات گزارش می شود. برای ارزیابی اثر تابش، تجزیه و تحلیل تطبیقی انجام شد.
روش ها. پدیدآورندگان یک تحقیق مدلاین را انجام دادند و همه ی مقالات به زبان انگلیسی در خصوص درمان "تومور دسموئید" یا "فیبروماتوز مهاجم" از سال 1998-1983 راگردآوری نمودند. آنها درمان را به سه گروه تقسیم کردند: صرفاً جراحی (S)، جراحی همراه با پرتودرمانی (S + RT)، یا صرفاً پرتو درمانی (RT). گروه های S و S+ RT بر حسب اینکه آیا حاشیه ها آزاد (-) بودند یا مثبت (+) بودند یا ناشناخته، تقسیم شدند. هر زیرگروه، به نمونه هایی با تومور اولیه، عود کننده(برگشت پذیر)، ناشناخته بخش بندی شد.
نتایج. نرخ کنترل موضعی بعد از درمان در گروه S با حاشیه های (-)، حاشیه های (+)، و در مجموع به ترتیب 72% ، 41 % و 61% بودند. برای گروه S+RT، نتایج کنترل موضعی به ترتیب 94%، 75% و 75% بودندکه به طور قابل توجهی در مقایسه با گروه S متفاوت بود. برای گروه RT، کنترل موضعی 78% بود؛ که به صورت قابل ملاحظه ای نسبت به گروه S بالاتر بود (61%) بود. مواردی با تومورهای ابتدایی و عود کننده، دارای نرخ کنترل موضعی بالاتری با S+RT یا RT در مقابل S بودند. عوارض جانبی پرتو درمانی ذکر شده، فیبروز، مور مور شدن، آماس و شکستگی بودند.
نتیجه گیری ها. RT یا S+RT به طور قابل ملاحظه ای ،منجر به کنترل موضعی بهتری نسبت به S می گردد. حتی بعد از تقسیم گروه ها به مواردی با حاشیه ی آزاد یا مثبت و مواردی با تومورهای ابتدایی یا عود کننده، بهترین کنترل موضعی با RT یا S+RT به به دست می آید.
نتیجه گیری ها
از آنجایی که پیامدها با شیوه های جراحی رادیکال بهبود نمی یابند و ازآنجایی که پرتودرمانی کنترل را بهبود می دهد، این تحلیل شواهدی را ارائه می دهد که روش های جراحی ساده تر که متعاقب آن پرتودرمانی یا حتی پرتودرمانی به تنهایی ممکن است ترجیح داده شود. کالج آمریکایی آتی گروه تومور شناسی جراح، آزمایش 3 طرفه تأثیربخشی پرتودرمانی پس از عمل جراحی موردآزمون قرار می دهد. این همچنین درمان مناسب را برای این تومورها تصریح می کند.
BACKGROUND. Desmoid tumors (aggressive fibromatoses) are benign neoplasms with high rates of recurrence after surgery. Radiotherapy is sometimes reported to prevent recurrences, but not in all studies. In order to evaluate the effect of radiation, comparative analysis was performed.
METHODS. The authors conducted a MEDLINE search and collected all articles in the English language on the treatment of “desmoid tumor” or “aggressive fibromatosis” from the years 1983–1998. They categorized treatment into three groups: surgery alone (S), surgery with radiotherapy (S 1 RT), or radiotherapy alone (RT). The S and S 1 RT groups were each subdivided according to whether margins were free (2), positive (1), or unknown. Each subgroup was divided into cases with primary, recurrent, or unknown tumor.
RESULTS. The local control rates after treatment for cases in the S group with (2) margins, (1) margins, and overall were 72%, 41%, and 61%, respectively. For the S 1 RT group the local control results were 94%, 75%, and 75%, respectively, significantly different when compared with the results for the S group. For the RT group, the local control was 78%, significantly superior to that of the S group (61%). Cases with primary and recurrent tumors had significantly superior local control rates with S 1 RT or RT versus S. Radiotherapy complications noted were fibrosis, paresthesias, edema, and fracture.
CONCLUSIONS. RT or S 1 RT results in significantly better local control than S. Even after dividing the groups into cases with free and positive margins and cases with primary and recurrent tumors, the best local control is achieved with RT or S 1 RT.
CONCLUSIONS
Because outcomes are not improved with radical surgical procedures, and because radiotherapy improves control, this analysis provides evidence that more modest surgical procedures followed by radiotherapy or even radiotherapy alone may be preferable. The upcoming American College of Surgeon Oncology Group Phase III trial will test the efficacy of postoperative radiotherapy. This also should clarify the best treatment for these tumors.
چکیده
مواد و روش ها
روش های آماری
نتایج
نتایج درمان
شکست پرتودرمانی
عوارض جانبی پس از درمان با پرتودرمانی
بحث
نتیجه گیری ها
منابع
Abstract
MATERIALS AND METHODS
Statistical Methods
RESULTS
Treatment Results
Radiotherapy Failure
Complications after Treatment with Radiotherapy
DISCUSSION
CONCLUSIONS
REFERENCES