چکیده
سازمان ها اطلاعات مربوط به دانش کارمندان را با استفاده از فرایندهایی مانند کدگذاری، نقشه برداری دانش، تحلیل شبکه و شخصی سازی مدیریت کرده اند. اخیرا، ثبت دانش شخصی PKR روش دیگری از مدیریت این دانش می باشد. در مورد این که سازمان ها چگونه از PKR حمایت می کنند و PKR چگونه می تواند جریان اطلاعات و دانش را تسهیل نماید، اطلاعات اندکی وجود دارد.
این مقاله بررسی می کند که متخصصین مختلف مدیریت اطلاعات چگونه به PKR دسترسی داشته و از آن استفاده می کنند. این یک مطالعه ی موردی چندگانه همراه با 43 مصاحبه ی نیمه ساختاریافته و تحلیل اسناد استراتژیک است. هدف، مشخص کردن اهداف استراتژیک در مورد PKR، وظایف و ویژگی های مشترک آن است. یک مدل مفهومی برای این هدف ایجاد شد. هدف، درک بهتر نحوه ی کارکرد PKR و بررسی نحوه ی مدیریت اطلاعات مربوط به تحصیلات، آموزش و مهارت های کارمندان در سازمان ها است.
یافته ها بیان می کنند که استراتژی های سازمانی، اهداف دقیقی را در مورد جستجو و به اشتراک گذاری دانش نشان می دهند در حالی که تاکید اندکی بر ثبت یا مدیریت دانش وجود دارد. مصاحبه های انجام شده فقدان اقدامات مناسب برای حمایت از PKR را بیان می کنند. دسترسی و استفاده از PKR محدود است و سازمان ها هنوز برای مدیریت PKR کارمندان خود تلاش می کنند.
1. مقدمه
مطالعات در زمینه ی مدیریت دانش KM، مدیریت منابع انسای HRM و ثبت و مدیریت اطلاعات RIM، گسترده و در حال رشد هستند. اخیرا، ثبت دانش شخصی PKR به عنوان روش دیگری از ثبت و مدیریت دانش کارمندان مطرح شده است (هارادوتیر 2018). PKR از رشته های HRM,KM,RIM تکامل یافته است. هدف PKR، ایجاد مرور و بازبینی از دانش شخصی تجمعی در کارمندان است (گونلادوتیر 2008، هاسه و گالت 2011، هنتونن و کیانتو و ریتالا 2016 مک گویر 2005). نیاز به ثبت سرمایه ی فکری در بین مدیران آموزش و منابع انسانی HR شناسایی شده است (دلانی و هوسلید 1996). هدف ثبت، کاربرد بهتر دانش ارزشمند، ایجاد تیم های میان رشته ای و یافتن مربیانی برای آموزش داخلی و استخدام و توسعه است. اصطلاح ثبت دانش شخصی و مخفف آن PKR پیامدی از این زمینه است.
7. نتیجه گیری
یافته ها، اهداف دقیقی را در مورد تحصیلات کارمندان و آموزش در استراتژی های سازمانی ارائه می دهند. این اسناد دلیل برای عقیده و باور هستند که سازمان های شرکت کننده، دانش را به عنوان ارزش مهم و قابل توجه در نظر می گیرند. کاربرد تکراری واژه ی دانش نشان دهنده ی تاکید بر توسعه ی کارگر دانشی است. ثبت دانش در PKR تنها در یک استراتژی از 6 استراتژی توصیف شده است. علی رغم فقدان اشکار کاربرد PKR، بیان دیدگاه ها و تجارب متخصصان و ادراکات مثبت آن ها نسبت به PKR نشان می دهد که تحصیلات و آموزش و ثبت ان ها، عامل اقتصادی مهم و ضروری برای ایجاد ارزش در سازمان ها است.
Abstract
Organizations have managed information regarding knowledge of employees using processes such as codification, knowledge mapping, network analysis and personalization. Recently, personal knowledge registration (PKR) has become another way of managing this knowledge. Little is known about how organizations support PKR, and how PKR facilitates the flow of information and knowledge.
This paper examines how different information management professionals access and use PKR. It is a multiple case study, with 43 semi-structured interviews and an analysis of strategic documents. The purpose is to shed light on strategic intentions with PKR, its collaborative tasks and qualities. A conceptual model was built for this purpose. The aim is to better understand how PKR works and to examine how information on education, training and the skills of employees is managed in organizations.
The findings demonstrate that organizational strategies portray elaborate intentions regarding knowledge seeking and sharing, while less emphasis is put on knowledge registration or management. Interviewees expressed lack of appropriate actions to support PKR. Access and use of PKR is limited and the organizations still struggle to manage the PKR of their employees.
1. Introduction
Studies in knowledge management (KM), human resource management (HRM) and records and information management (RIM) are extensive and growing. Recently, personal knowledge registration (PKR) has become another way of registering and managing the knowledge of employees (Haraldsdottir, 2018). PKR has evolved from the disciplines of HRM, KM and RIM. The intention of PKR is to generate an overview of accumulated personal knowledge embedded in the employees (Gunnlaugsdottir, 2008b; Hase & Galt, 2011; Henttonen, Kianto, & Ritala, 2016; Macguire, 2005). The need to register intellectual capital has been addressed among human resource (HR) and training managers for some time (Delaney & Huselid, 1996; Haraldsdottir, 2018). The purpose of registration is to gain a better use of valuable knowledge, build interdisciplinary teams and to find instructors for in-house training, as well as for recruitment and development. The term personal knowledge registration and the abbreviation PKR is a consequence of this discourse.
7. Conclusion
The findings represent elaborate objectives regarding the education of employees and training in organizational strategies. These documents gave reason to believe that participating organizations considered knowledge of great value. Repetitive use of the term “knowledge” indicated an emphasis on developing the knowledge worker. Registration of knowledge, as in PKR, was however only described in one strategy out of six. Despite apparent lack of PKR use, expressed views and experiences of interviewed professionals and their positive perceptions towards PKR indicated that education and training, and the registration thereof, was considered urgent and economically significant for value creation in organizations.
چکیده
1. مقدمه
2. شاخه های دانش
3. مدل مفهومی برای PKR
3.1 انتخاب
3.2 ثبت
3.3 دسترسی
3.4 قابلیت استفاده
3.5 امنیت
4. مواد و متدولوژی
4.1 تحلیل مباحثه ای
4.2 مصاحبه های نیمه ساختاریافته
5. یافته ها
5.1 استراتژی های آموزش و HR
5.2 استخراج از مصاحبه ها
6. بحث و خلاصه
6.1 در مورد انتخاب، ثبت و امنیت
6.2 در مورد دسترسی
6.3 در مورد قابلیت کاربرد
7. نتیجه گیری
منلبع
Abstract
1. Introduction
2. Knowledge directories
3. A conceptual model for PKR
3.1. Selection
3.2. Registration
3.3. Access
3.4. Usability
3.5. Security
4. Material and methodology
4.1. Discourse analysis
4.2. Semi-structured interviews
5. Findings
5.1. HR and training strategies
5.2. Extracts from interviews
6. Discussions and summary
6.1. On selection, registration and security
6.2. On access
6.3. On usability
7. Conclusion
References