حسابداری و پیامدهای اقتصادی کاهش دستمزد مدیر عامل
چکیده
گاهی اوقات هیات های مدیره دستمزد یک مدیر عامل را در پی عملکرد ضعیف وی کاهش می دهند. مطالعه حاضر به بررسی کارکرد واقعی کاهش دستمزد مدیر عامل می پردازد. ما ۱،۴۹۶ نمونه از کاهش دستمزد شدید مدیر عامل را در بازه ۱۹۹۴ لغایت ۲۰۱۳ شناسایی نمودیم. در ادامه، ما گروه کنترلی از شرکت ها را با برخورداری از جورسازی نمره تمایل ایجاد نمودیم که دستمزد مدیران عامل خود را کاهش نداده و از رویکرد تفاضل تفاوت برای بررسی پیامدهای کاهش دستمزد استفاده نمودند. نتایج ما نشان می دهد که پس از کاهش دستمزد، مدیران عامل احتمالاً در راستای سرعت بخشیدن به بهبود عملکرد گزارش شده و نیز بازگرداندن سریع تر حقوق خود به سطوح قبل از کاهش دستمزد، به مدیریت سوددهی روی می آورند. افزون بر این، ما دریافتیم که این بهبود در عملکرد درازمدت پس از کاهش دستمزد فقط برای شرکت های با سطوح مدیریت سوددهی پایین تر پس از کاهش دستمزد رخ می دهد. نهایتاً، ما نشان دادیم که کاهش دستمزد به احتمال زیاد منجر به عواقب ناخواسته کاهش ارزش در غیاب مالکیت سازمانی بالا و یا در زمانی می گردد که مدیر عامل جایگاه تثبیت یافته ای داشته و در نتیجه به اثربخشی نظارت داخلی هیات مدیره آسیب می رساند.
۱. مقدمه
هیات های مدیره غالباً دستمزد مدیر عامل را در پی عملکرد ضعیف وی کاهش داده و این کاهش دستمزد غالباً فراتر از رابطه کلی پرداخت بابت عملکرد است (ماتسوناگا و پارک، 2001؛ گائو و همکاران، 2012؛ مرگنتالر و همکاران، 2012). فاما (1980) نشان داد که چنین کاهش دستمزدهایی می توانند به عنوان مکانیزمی برای تسویه کارکرد گذشته مدیر عامل بابت عملکرد قبلی وی عمل نموده و در نتیجه می تواند منجر به کاهش هزینه های نمایندگی مدیریتی و عملکرد بهتر در دوره های بعدی گردد. در همین راستا، گائو و همکاران (2012) دریافتند که عملکرد شرکت بعد از کاهش دتسمزد مدیر عامل بهبود یافته و لذا نتیجه گیری نمودند که کاهش دستمزد مکانیزم موثری برای ترغیب مدیران عامل با عملکرد ضعیف می باشد.
۵. نتیجه گیری
در تحقیق حاضر ما بررسی می کنیم که آیا کاهش دستمزد استراتژی موثری برای ترغیب مدیر عامل در پی عملکرد ضعیف می باشد یا خیر. ما دریافتیم ضمن آنکه ارزیابی عملکرد بر اساس ROA گزارش شده قطعاً بعد از کاهش دستمزد بهبود می یابد، چنین پیشرفتی عمدتاً متاثر از مدیریت اقلام تعهدی و فعالیت های واقعی است. ما استدلال نمودیم که در سال بعد از کاهش دستمزد، مدیران عامل به احتمال زیاد به مدیریت سوددهی روی می آورند چرا که این امر منجر به بهبود سریع تر عملکرد گزارش شده و بازگردانی سریع تر حقوق مدیر عامل به سطوح اولیه می گردد. هم چنین ما نشان دادیم که در غیاب نظارت موثرتر به صورت دارایی های سازمانی بزرگ تر، مدیران عامل تمایل دارند که بیشتر به فعالیت های مدیریت سوددهی بپردازند. ما پیشرفت معیارهای عملکرد بلندمدت را بعد از کاهش دستمزد تنها در شرکت های با سطوح مدیریت سوددهی پایین تر مشاهده نمودیم.
Abstract
Boards sometimes cut a CEO’s pay following poor performance. This study examines whether such CEO paycuts really work. We identify 1,496 instances of large CEO paycuts during the period 1994–2013. We then create a propensity-score-matched control group of firms that did not cut their CEOs’ pay and employ a difference-in-differences approach to examine the consequences of paycuts. Our results show that, following a paycut, CEOs are likely to engage in earnings management in an attempt to accelerate improvement in the reported performance and to achieve a speedier restoration of their pay to pre-cut levels. Further, we find that improvement in long-term performance after a paycut occurs only for those firms with lower levels of earnings management after the paycut. Finally, we show that paycuts are more likely to lead to unintended value-destroying consequences in the absence of high institutional ownership or when the CEO is sufficiently entrenched, thereby impairing the effectiveness of internal monitoring by boards.
1. Introduction
Boards of directors (board) often cut CEO pay following poor performance1 and these paycuts often go beyond the general payfor-performance relation (Matsunaga and Park, 2001; Gao et al., 2012; Mergenthaler et al., 2012). Fama (1980) suggests that such paycuts can act as a mechanism for ex-post settling up by the CEO for his past performance, and therefore, can lead to decreased managerial agency costs and better performance in subsequent periods. Consistent with this line of reasoning, Gao et al. (2012) find that firm performance improves following a CEO paycut and conclude that a paycut is therefore an effective mechanism to motivate a poorly performing CEO.
5. Conclusion
In this study, we examine whether a paycut is an effective strategy to stimulate CEO effort in the wake of poor performance. We find that while performance as measured by reported ROA certainly improves after a paycut, such improvement is primarily driven by accruals and real activities management. We argue that in the year following a paycut, CEOs are more likely to engage in earnings management because it will lead to a faster improvement in the reported performance and a speedier restoration of CEO pay to earlier levels. We also show that, in the absence of more effective monitoring in the form of greater institutional holding, CEOs tend to engage more in such earnings management activities. We find improvement in long-term performance measures after a paycut only in those firms with lower levels of earnings management.
(جهت بزرگ نمایی روی عکس کلیک نمایید)
چکیده
۱. مقدمه
۲. ادبیات مربوطه و فرضیه
۳. اندازه گیری متغیر و نمونه
3.1. اندازه گیری متغیر
3.2. نمونه
۴. تجزیه و تحلیل تجربی
4.1. آماره های توصیفی
4.2. مدیریت سوددهی پس از کاهش دستمزد مدیر عامل
4.3. تاثیر حاکمیت بر مدیریت سوددهی پس از کاهش دستمزد مدیر عامل
4.4. تاثیر کاهش دستمزد بر عملکرد آتی و ریسک
4.5. بررسی استحکام
۵. نتیجه گیری
منابع
Abstract
1. Introduction
2. Related literature and hypothesis
3. Variable measurement and sample
3.1. Variable measurement
3.2. Sample
4. Empirical analysis
4.1. Descriptive statistics
4.2. Earnings management following a CEO paycut
4.3. Impact of governance on earnings management after a CEO paycut
4.4. Effect of paycut on future performance and risk
4.5. Robustness checks
5. Conclusion
Appendix A. Variable definitions
References
- اصل مقاله انگلیسی با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه