آیا جرم پیشرفته، جرمی با هوش بالا است؟ مجرمان سایبری، مجرمان سنتی، و افراد غیرمجرم
چکیده
در جامعه ی بسیار دیجیتالی شده امروزی جرم سایبری به جرمی شایع تبدیل شده است. با وجود این، چون پژوهش درباره ی مجرمان سایبری در دوران طفولیت خود است، دانش و آگاهی ما درباره ی مجرمان سایبری همچنان محدود است. یکی از موضوعات مهم آن است که آیا مجرمان سایبری از توانایی های هوشی بالاتری نسبت به مجرمان سنتی یا حتی مردم عامه برخوردارند یا خیر. اگرچه مطالعات جرم شناسی به روشنی نشان می دهد که مجرمان سنتی دارای توانایی های هوشی پایین تری هستند، پیرامون رابطه ی میان جرم سایبری و هوش اطلاعات چندانی در دست نیست. پژوهش کنونی با بررسی رابطه ی میان نمرات آزمون CITO و جرم سایبری در هلند بر آن است که بر پیشینه بیفزاید. آزمون پایانی CITO آزمون استانداردی برای دانش آموزان دبستانی است—که معمولاً در سن 11 یا 12 سالگی برگزار می شود—و با نمرات IQ بسیار همبستگی دارد. بر پایه ی داده های برگرفته از اداره ی آمار هلند، نمرات آزمون CITO شمار 143 مجرم سایبری بازداشتی با نمرات CITO تعداد 143 مجرم سنتی بازداشتی و 143 فرد غیرمجرم که بر مبنای سن، جنسیت و کشور زادگاه انطباق داده شده بودند، مقایسه شدند. با استفاده از تحلیل های رگراسیون حداقل مربعات معمولی، نمرات آزمون CITO میان مجرمان سایبری، مجرمان سنتی، و افراد غیرمجرم مقایسه شد. افزون بر این، از یک طراحی همنیای ناسازگار برای کنترل مخدوش کنندگی اندازه گیری نشده ی ناشی از عوامل خانوادگی استفاده شد. یافته ها آشکار می کنند که مجرمان سایبری به طور معنی داری دارای نمرات آزمون CITO بالاتری در مقایسه با مجرمان سنتی و به طور معنی داری دارای نمرات آزمون CITO پایین تری در مقایسه با افراد غیرمجرم هستند.
1. مقدمه
مجرمان سایبری از قابلیت های فن آوری اطلاعات (IT) در جامعه ی بسیار دیجیتالی شده ی ما برای ارتکاب جرایم جنایی استفاده می کنند. بررسی های اخیر در زمینه ی جرایم نشان می دهد که جرم سایبری به جرمی شایع تبدیل شده است (اداره ی آمار هلند، 2018، 2020). بحث شایان توجه ای در جامعه ی روان شناسی و جرم شناسی درباره ی تعاریف، مفاهیم و طبقه بندی های جرایم سایبری و مجرمان سایبری شکل گرفته است (برای نگاهی اجمالی در این باره، بنگرید به مقاله ی مک گوایر، 2020)، اما معمولاً دو نوع جرم سایبری از هم تمایز داده شده اند: «جرایم وابسته به فضای سایبری» و «جرایم میسر شده با فضای سایبری» (مک گوایر و داولینگ، 2013). مقوله ی نخست دربرگیرنده ی گونه های تازه ی جرایم و بزه کاری هایی است که IT را هدف گرفته، مانند هک کردن پایگاه داده ها با مدارک کارت اعتباری و نفوذ به پایگاه های اینترنتی یا شبکه ها. مقوله ی دوم دربرگیرنده ی جرایم سنتی هستند که در آن IT نقشی مهم در شیوه ی کار مجرمان ایفا می کند. کلاهبرداری اینترنتی و تعقیب و مزاحمت سایبری نمونه هایی از این دست هستند. افزون بر این، جرایمی که در آن IT نقش مهمی برای ارتکاب جرم ایفا نمی کند (برای نمونه، خشونت، دزدی از خانه، سرقت)، با عنوان جرایم سنتی در این مقاله نام برده خواهند شد.
Abstract
In our highly digitalized society, cybercrime has become a common crime. However, because research into cybercriminals is in its infancy, our knowledge about cybercriminals is still limited. One of the main considerations is whether cybercriminals have higher intellectual capabilities than traditional criminals or even the general population. Although criminological studies clearly show that traditional criminals have lower intellectual capabilities, little is known about the relationship between cybercrime and intelligence. The current study adds to the literature by exploring the relationship between CITO-test scores and cybercrime in the Netherlands. The CITO final test is a standardized test for primary school students - usually taken at the age of 11 or 12 - and highly correlated with IQ-scores. Data from Statistics Netherlands were used to compare CITO-test scores of 143 apprehended cybercriminals with those of 143 apprehended traditional criminals and 143 non-criminals, matched on age, sex, and country of birth. Ordinary Least Squares regression analyses were used to compare CITO test scores between cybercriminals, traditional criminals, and non-criminals. Additionally, a discordant sibling design was used to control for unmeasured confounding by family factors. Findings reveal that cybercriminals have significantly higher CITO test scores compared to traditional criminals and significantly lower CITO test scores compared to non-criminals.
1. Introduction
Cybercriminals abuse the possibilities of information technology (IT) within our highly digitalized society to commit criminal offences. Recent victim surveys show that cybercrime has become a common crime (Statistics Netherlands, 2018, 2020). There has been considerable debate in the psychological and criminological community about definitions, concepts and classifications of cybercrimes and cybercriminals (see, for an overview, McGuire, 2020), but usually two types of cybercrimes are distinguished: ‘cyber dependent crimes’ and ‘cyber enabled crimes’ (McGuire & Dowling, 2013). The first category contains ‘new’ types of offences that target IT, such as hacking databases with credit card credentials and taking down websites or networks. The second category includes traditional crimes in which IT plays an important role in the modus operandi of the criminals. Examples include internet fraud and cyber stalking. Moreover, crimes where IT does not play a substantial role for the commission of the offense (e.g., violence, burglary and theft) are referred to as traditional crimes in this article.
(جهت بزرگ نمایی روی عکس کلیک نمایید)
چکیده
1. مقدمه
2. مروری بر پیشینه
1.2 توانایی های هوشی و جرم
2.2 مجرمان سایبری: موفقیت آموزشی، عملکرد مدرسه، و هوش
3. روش ها
1.3 سنجش ها
2.3 تحلیل
4. نتایج
5. بحث
1.5 پیامدها و دستاوردهای نظری و عملی
2.5 محدودیت ها
3.5 نتیجه گیری
منابع
Abstract
1. Introduction
2. Review of the literature
2.1. Intellectual capabilities and crime
2.2. Cybercriminals: educational attainment, school performance and intelligence
3. Methods
3.1. Measurements
3.2. Analyses
4. Results
5. Discussion
5.1. Theoretical and practical implications
5.2. Limitations
5.3. Conclusion
Credit author statement
Funding
References
- اصل مقاله انگلیسی با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه