جنبه های مولکولی دیابت: رسیستین، microRNA و اگزوزوم
چکیده
دیابت (DM) یکی از مهم ترین اختلالات غدد درون ریز شناخته شده است که می تواند به دلیل برهم خوردن مسیرهای مختلف سلولی و مولکولی باشد. مطالعات زیادی نشان داده اند که رویدادهای بیماری زای مختلف شامل جهش، فسفوریلاسیون سرین و افزایش/کاهش می تواند بیان بسیاری از ژن ها باشد به طوری که به شروع و پیشرفت دیابت کمک کند. مقاومت به انسولین یکی از عوامل مهم است که می تواند نقش مهمی در مبتلا شدن به دیابت داشته باشد. نشان داده شده است که مقاومت به انسولین از طریق هدف قرار دادن سلسله ای از مسیرهای سلولی و مولکولی (مانند کینازهای PI3، PPARγ co-activator-1، microRNA ها، سرین/ترئونین کیناز Akt و فسفوریلاسیون سرین) می تواند منجر به ایجاد دیابت شود. از عوامل مختلفی که در بیماری زا بودن دیابت نقش دارند، microRNA ها و اگزوزوم ها به عنوان عوامل موثر در شروع و پیشرفت دیابت هستند. مطالعات گوناگون نشان داده اند که عدم تنظیم این مولکول ها می تواند رفتار انواع مختلف سلول را تغییر دهد و به پیشرفت دیابت کمک کند. رسیستین یکی دیگر از عوامل اصلی است که به عنوان مولکول سیگنال درگیر در مقاومت به انسولین شناخته می شود. شواهد متعدد نشان داده اند که رسیستین اثر خود را از طریق تاثیر بر متابولیسم گلوکز، مهار جذب اسیدهای چرب و متابولیسم با تاثیر بر اهداف مختلف از جمله CD36، پروتئین 1 انتقال اسید چرب، Acetyl-CoA کربوکسیلاز و پروتئین کیناز فعال شده توسط AMP اعمال می کند. اینجا، جنبه های مختلف مولکولی همراه با دیابت، به ویژه مسیرهای مولکولی درگیر در مقاومت به انسولین و رسیستین در دیابت به طور خلاصه بیان می شود. علاوه بر این، اگزوزوم ها و microRNAها به عنوان عوامل موثر بر شروع و پیشرفت دیابت نشان داده می شود
مقدمه
دیابت (DM) یکی از اختلالات متابولیک رایج است که می تواند به علت نارسایی ترشح یا فعالیت انسولین یا هر دو آنها باشد. ثابت شده است که دیابت با علائم مختلف مانند قند خون بالا ، وجود قند در ادرار ، تشنگی بیش از حد و ادرار زیاد همراه است. دو نوع اصلی دیابت وجود دارد. دیابت نوع 1 (T1D؛ دیابت وابسته به انسولین) با تخریب سلول بتای پانکراس و دیابت نوع 2 (T2D، دیابت وابسته به غیر انسولین) با مقاومت به انسولین (IR) و کمبود انسولین شناخته می شود (1-4). با توجه به رشد جمعیت افراد مسن، فعالیت بدنی کم، چاقی و شهرنشینی در کشورهای توسعه یافته، شیوع دیابت نوع دو در سال های اخیر افزایش یافته است و همچنان در حال افزایش است (5، 6).
نتیجه گیری
دیابت به عنوان یکی از اختلالات متابولیکی مهم شناخته شده است که با انواع عوامل محیطی و ژنتیکی در ارتباط است. شناسایی مسیرهای سلولی و مولکولی مبتلا به دیابت می تواند به درک بهتر وضعیت بیماری کمک کند و می-تواند روش های درمانی جدیدی را فراهم کند. رسیستین هورمونی است که نقش مهمی در مبتلا شدن به بیماری دیابت دارد. بر خلاف نقش ثابت شده ی رسیستین در جوندگان، عملکرد اصلی این هورمون در رابطه با تعادل انرژی و مقاومت به انسولین در DM2 در انسان ها سازگار نیست. در بعضی از مطالعات، افزایش سطح بیان RETN در T2D، مقاومت به اسنولین، چاقی، التهاب و سندرم متابولیک گزارش شده است، در حالی که در برخی از مطالعات هیچ تغییری در سطح رسیستین در گردش در شرایط فوق الذکر گزارش نشده است. مطالعات بالینی بیشتری لازم است تا ارتباط بین سطح رسیستین و T2D مشخص شود. MicroRNA ها و اگزوزوم ها، مولکول های مهم دیگری هستند که در هنگام مبتلا شدن به این بیماری حضور دارند. این مولکول ها می توانند اثرات خود را از طریق هدف گیری دنباله ای از مسیرهای سلولی و مولکولی درگیر در مراحل مختلف بیماری اعمال کنند. از این رو، شناسایی این مولکول ها می تواند منجر به درک بهتر اهداف سلولی و مولکولی درگیر در دیابت شود. علاوه بر این، مطالعات متعدد نشان دادند که miRNA ها و اگزوزوم ها می توانند به عنوان بیومارکرهای قدرتمند تشخیصی و درمانی در درمان دیابت استفاده شوند.
Abstract
Diabetes mellitus (DM) is known as one of important common endocrine disorders which could due to deregulation of a variety of cellular and molecular pathways. A large numbers studies indicated that various pathogenesis events including mutation, serin phosphorylation, and increasing/decreasing expression of many genes could contribute to initiation and progression of DM. Insulin resistance is one of important factors which could play critical roles in DM pathogenesis. It has been showed that insulin resistance via targeting a sequence of cellular and molecular pathways (eg, PI3 kinases, PPARγ co-activator-1, microRNAs, serine/threonine kinase Akt, and serin phosphorylation) could induce DM. Among of various factors involved in DM pathogenesis, microRNAs, and exosomes have been emerged as effective factors in initiation and progression of DM. A variety of studies indicated that deregulation of these molecules could change behavior of various types of cells and contribute to progression of DM. Resistin is other main factor which is known as signal molecule involved in insulin resistance. Multiple lines evidence indicated that resistin exerts its effects via affecting on glucose metabolism, inhibition of fatty acid uptake and metabolism with affecting on a variety of targets such as CD36, fatty acid transport protein 1, Acetyl-CoA carboxylase, and AMP-activated protein kinase. Here, we summarized various molecular aspects are associated with DM particularly the molecular pathways involved in insulin resistance and resistin in DM. Moreover, we highlighted exosomes and microRNAs as effective players in initiation and progression of DM.
1. INTRODUCTION
Diabetes mellitus (DM) is one of the common metabolic disorders which could due to insufficiency in insulin secretion or action or both of them. It has been showed that DM is associated with a variety of symptoms such as hyperglycemia, glycosuria, polydipsia, and polyuria. There are two main types of DM. Type 1 diabetes (T1D; insulin-dependent diabetes mellitus) characterized by destruction of pancreatic beta cell and type 2 (T2D; non-insulin dependent diabetes mellitus) characterized by insulin resistance (IR) and insulin deficiency.1–4 Due to growth in aging population, low physical activity, obesity, and urbanization in developed countries, the prevalence of T2D has been increasing for the last years and will continue to increase.5,6
10 CONCLUSION
DM is known as one of major metabolic disorders which are associated with a variety of Envirmental and gentical factors. Identification of cellular and molecular pathways involved in DM pathogenesis, could contribute to better understanding of disease condition and could provide new therapeutic approaches. Resistin is a hormone which plays critical roles in DM pathogenesis. Unlike the proven role of resistin in rodents, the main function of this hormone in relation to energy balance and IR in DM2 is not consistent in humans. Some surveys have reported enhancedRETNexpression levels in T2D, IR, obesity, inflammation, and metabolic syndrome, while some studies failed to identify any alteration in circulating resistin levels in aforementioned conditions. Further clinical studies are necessary to clarify the correlation between resistin levels and T2D. MicroRNAs and exosomes are other important molecules involved in DM pathogenesis. These molecules could exert their effects via targeting a sequence of cellular and molecular pathways involved in different stages of DM pathogenesis. Hence, identification of these molecules cold lead to better drawing of cellular and molecular targets involved in DM. Moreover, numerous studies indicated that miRNAs and exosomes could be used as powerful diagnostic andtherapeutic biomarkers in DM therapy.
(جهت بزرگ نمایی روی عکس کلیک نمایید)
چکیده
مقدمه
سیگنال دهی انسولین و مقاومت به انسولین
مولکول رسیستین: منشا و ساختار
رسیستین: اثرات زیستی پیشنهاد شده
رسیستین و مقاومت به انسولین
رسیستین و عملکرد سلول بتای پانکراس
رسیستین و دیابت نوع 2
MicroRNA و مقاومت به انسولین
اگزوزوم و مقاومت به انسولین
نتیجه گیری
منابع
Abstract
1.INTRODUCTION
2 . INSULIN SIGNALING AND INSULIN RESISTANCE
3.RESISTIN MOLECULE: ORIGIN AND STRUCTURE
4 . RESISTIN: PROPOSED BIOLOGICAL EFFECTS
5 . RESISTIN AND INSULIN RESISTANCE
6 . RESISTIN AND PANCREATIC BETA CELL FUNCTION
7 . RESISTIN AND TYPE 2 DIABETES MELLITUS
8.MicroRNA AND INSULIN RESISTANCE
9.EXOSOME AND INSULIN RESISTANCE
10 . CONCLUSION
REFERENCES
- اصل مقاله انگلیسی با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه