مدل مراقبت های اولیه برای غربالگری و درمان افسردگی
چکیده
هدف: این گزارش از پروژه ی VitalSign6 (وایتل ساین6) انتخاب روش درمانی، نرخ پیگیری درمان، و پیامدهای بهبودی را بر اساس شدت افسردگی و با استفاده از مدل PCP-FIRST توصیف می کند.
روش ها: این تحلیل گذشته نگر شامل 32106 بیمار با سن 12 سال به بالا است که با پرسشنامه ی سلامت بیمار 2 آیتمی (PHQ-2) از تاریخ نوامبر 2016 تا ژولای 2019 در سطح 37 درمانگاه مراقبت های اولیه غربالگری شدند. بیماران که طبق غربالگری PHQ-2 نتیجه شان مثبت بود (PHQ-2 ≥ 3) یک PHQ نُه آیتمی (PHQ-9)، مقیاس های اختلال اضطراب فراگیر 7 آیتمی، ارزیابی های بالینی، و ارزیابی برای مدیریت دارودرمانی با مراقبت مبتنی بر سنجش (MBC) دریافت کردند.
نتایج: از مجموع بیماران غربالگری شده با PHQ-2، 7/18 درصد (32106/5993) مثبت بودند و یک PHQ-9 دریافت کردند. از مجموع 5994 بیمار دارای PHQ-9، 2571 نفر یک تشخیص بالینی برای افسردگی دریافت کردند که از این میان 333 نفر دارای عدم افسردگی یا افسردگی خفیف (PHQ < 10) و 2238 نفر دارای افسردگی متوسط تا شدید (PHQ ≥ 10) بودند. از میان این 333 بیمار دچار افسردگی خفیف یا عدم افسردگی، و 2238 بیمار دچار افسردگی متوسط تا شدید، دسترسی به اطلاعات 266 و 1929 نفر به مدت دست کم 18 هفته وجود دارد. از این میان، 9/54 درصد (266/146) بدون افسردگی یا افسردگی خفیف و 1/69 درصد (1929/1332) با افسردگی متوسط تا شدید روند درمانی را با دارودرمانی آغاز کردند. از مجموع 1478 بیمار با تشخیص بالینی افسردگی، که روند درمانی را با دارودرمانی آغاز کردند، 1046 نفر برای یک پیگیری یا بیش تر، و 616 نفر برای سه پیگیری یا بیش تر در طول 18 هفته مراجعه کردند. از میان 1046 بیمار با یک ملاقات پیگیری و بیش تر ظرف 18 هفته، نرخ بهبودی برای بیمارانی دچار افسردگی خفیف، افسردگی متوسط تا شدید، و مجموع به ترتیب برابر با 6/55 درصد (99/66)، 30 درصد (941/282)، و 4/32 درصد (1040/338) بود.
نتیجه گیری: علی رغم این که این یک نمونه ی مراقبت معمول در دنیای واقعی است، پیامدهای بهبودی از نرخ مورد انتظار در جهان واقعی که در مراقبت های اولیه 6 درصد است، بیش تر است.
1- مقدمه
اختلال افسردگی اساسی (MDD) سالیانه بر 10 درصد از بزرگسالان در ایالات متحده تأثیر می گذارد، اما استفاده از درمان های کارامد کم تر از حد مطلوب است چنان که به طور میانگین 8 سال میان آغاز اختلال افسردگی اساسی تا آغاز درمان فاصله وجود دارد [1، 2]. کارگروه خدمات پیشگیرانه ی ایالات متحده (USPSTF) غربالگری همگانی برای افسردگی در افراد 12 ساله به بالا را توصیه کرده است [3، 4]. با وجود این، غربالگری افسردگی و درمان در محیط-های سرپایی در حد ضعیفی است چنان که بیش از نیمی از موارد اختلال افسردگی اساسی تشخیص داده نمی شوند [7-5]. در یک مطالعه ی مقطعیِ ملّی بر روی ملاقات های مراقبت های اولیه ی سرپایی در ایالات متحده، تنها 3 تا 4 درصد شامل غربالگری افسردگی بودند [8].
4- بحث
این گزارش، انتخاب روش درمان و نرخ پیگیری برای بیمارانی با عدم افسردگی یا افسردگی خفیف در مقایسه با افسردگی متوسط تا شدید و نیز پیامدهای بهبودی بیمارانی با افسردگی خفیف در برابر افسردگی متوسط تا شدید را که از طریق دارودرمانی و مراقبت مبتنی بر سنجش به مدت 18 هفته در سطح 37 درمانگاه مراقبت های اولیه ی کم-امکانات در این برنامه ی بهبود کیفیت تحت درمان قرار گرفتند، ارزیابی کرد. همان گونه که انتظار می رفت، بیماران بیش تری با افسردگی متوسط تا شدید در مقایسه با بیمارانی با افسردگی خفیف با دارودرمانی معالجه شدند. به طور کلی، از میان بیمارانی که با دارودرمانی و مراقبت مبتنی بر سنجش درمان شدند و دست کم برای یک ملاقات تکمیلی مراجعه کردند و به مدت 18 هفته ثبت نام شدند، 4/32 درصد (1040/338) از آنانی با PHQ-9 ≥ 5 به بهبودی دست یافتند. در میان بیمارانی با افسردگی خفیف که دست کم یکبار مراجعه کردند، 6/55 درصد (99/56) دست کم پس از 18 هفته رو به بهبود بودند، در حالی که 30 درصد (941/282) از بیمارانی با افسردگی متوسط تا شدید به بهبودی دست یافتند. به طور مهمی، نرخ بهبودی با افزایش پیگیری های درمان بهتر شد، چنان که کسانی که دست کم دارای سه ملاقات پیگیری بودند بالاترین نرخ بهبودی را داشتند. نتایج رویکرد مراقبت های اولیه (PCP-first) با نتایج مراقبت های مشارکتی در جهان واقعی قابل قیاس هستند و در صورت تلفیق این دو رویکرد، بر مزایای بیش تری دلالت خواهد داشت [21، 22]. سه چهارم بیمارانی با تشخیص افسردگی دست کم یکبار مراجعه کردند، و فرسایش (ریزش) در مقایسه با نخستین همگروهی VitalSign6 بهبود یافت، که به ازای 1، 2 ملاقات پیگیری و بیش تر (≥ 3) به ترتیب برابر با 2/30 درصد، 6/12 درصد و 6/11 درصد بودند.
Abstract
Purpose This report from VitalSign6 project describes treatment selection, follow-up rates and remission outcomes by initial depression severity using the PCP-FIRST model.
Methods This retrospective analysis included 32,106 patients aged ≥12 years screened with the Patient Health Questionnaire 2-item (PHQ-2) from November 2016 to July 2019 across 37 primary care clinics. PHQ-2 positive-screen patients (PHQ-2 ≥ 3) received 9-item PHQ (PHQ-9) and 7-item Generalized Anxiety Disorder scales, clinician assessments, and evaluation for pharmacotherapy management with measurement-based care (MBC).
Results Of PHQ-2 screened patients, 18.7% (5994/32,106) were positive and received a PHQ-9. Of 5994 patients with PHQ-9, 2571 received a clinical diagnosis of depression of whom, 333 had none-mild depression (PHQ-9 < 10) and 2238 had moderate-severe depression (PHQ-9 ≥ 10). Of the 333 patients with none-mild depression and 2238 patients with moderate-severe depression, 266 and 1929 had at least 18 weeks of data available. Of these, 54.9% (146/266) with none-mild depression and 69.1% (1332/1929) with moderate-severe depression were started on pharmacotherapy. Of the 1478 patients with clinical diagnosis of depression, initiated on pharmacotherapy, 1046 returned for ≥1 follow-up and 616 returned for ≥3 follow-ups over 18 weeks. Of the 1046 patients with ≥1 follow-up visit within 18 weeks, remission rates for patients with mild depression, moderate-severe depression, and overall were 55.6% (66/99), 30% (282/941), and 32.4% (338/1040) respectively.
Conclusions Despite this being a real-world, usual care sample, remission outcomes exceed real world remission rate expectations of 6% in primary care.
1. Introduction
Major depressive disorder (MDD) affects up to 10% of adults in the United States annually, but the use of effective treatments is suboptimal with an average of eight years between onset of MDD to treatment initiation [1,2]. The United States Preventative Services Task Force (USPSTF) has recommended universal screening for depression in individuals 12 years or older [3,4]. Depression screening and treatment in outpatient settings, however, remains poor, with over half of MDD cases being undetected [5–7]. In a national cross-sectional study of U.S. outpatient primary care visits, as few as 3% to 4% involved depression screening [8].
4. Discussion
This report evaluated the treatment selection and follow-up rates for patients with none-mild versus moderate-severe depression and the remission outcomes of patients with mild versus moderate-severe depression treated with MBC pharmacotherapy over 18 weeks across 37 under-resourced primary care clinics in this quality improvement program. As expected, more patients with moderate-severe depression than mildly depressed patients were treated with pharmacotherapy. Overall, of patients treated with MBC pharmacotherapy that returned for at least one follow-up visit and were enrolled for 18 weeks, 32.4% (338/1040) of those with PHQ-9 ≥ 5 reached remission. Of patients with mild depression that returned at least once, 55.6% (56/99) were in remission at 18 weeks, while 30% (282/941) of patients with moderatesevere depression reached remission. Importantly, rates of remission improved with number of follow-ups, with those having at least 3 follow-up visits having the greatest remission rate. Our PCP-First approach results are comparable to real-world collaborative care outcomes and also suggest further benefits if the two approaches are combined [21,22]. Three-fourths of patients diagnosed with depression returned at least once, and overall attrition improved compared to the first VitalSign6 cohort, which were 30.2%, 12.6%, and 11.6% for 1, 2, and ≥ 3 follow-up visits, respectively.
(جهت بزرگ نمایی روی عکس کلیک نمایید)
چکیده
1- مقدمه
2- مواد و روش ها
2-1 مکان های درمانگاهی
2-2 غربالگری افسردگی همگانی
2-3 خودگزارشی های VS6 بیش تر برای بیمارانی با نتیجه ی غربالگری مثبت به ازای PHQ-2
2-4 تشخیص بالینی بیمارانی با غربالگری مثبت
2-5 درمان و پایش بیمارانی دچار افسردگی
2-6 تحلیل های آماری
3- نتایج
3-1 بیمارانی با غربالگری مثبت بر اساس PHQ-2
3-2 بیمارانی با تشخیص افسردگی
3-4 ملاقات های تکمیلی برای بیمارانی دچار افسردگی و دست کم 18 هفته ثبت نام
3-5 بهبودی بیماران افسرده تحت دارودرمانی و مراقبت مبتنی بر سنجش و 1پیگیری یا بیش تر
4- بحث
منابع
Abstract
Abbreviations
1. Introduction
2. Materials and methods
2.1. Clinical sites
2.2. Universal depression screening
2.3. Additional VS6 self-reports for patients who screened positive on PHQ-2
2.4. Clinical diagnosis of screen-positive patients
2.5. Treatment and monitoring of patients with depression
2.6. Statistical analyses
3. Results
3.1. PHQ-2 screen-positive patients
3.2. Patients diagnosed with depression
3.3. Most patients with depression were treated or monitored in primary care
3.4. Follow-up visits for patients with depression and at least 18 weeks enrollment
3.5. Remission of depressed patients on MBC pharmacotherapy and ≥1 follow-up
4. Discussion
Prior presentation
Funding
Acknowledgements
Appendix A. Supplementary data
References
- اصل مقاله انگلیسی با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه