چکیده
اهداف: ورزشکاران برگزیده ورزش های تیمی همواره در معرض عوامل استرس زای سرکوب کننده سیستم ایمنی و افزایش خطر ابتلا به عفونت قرار دارند. بنابراین، هدف این مقاله مروری، تشریح چگونگی اثرگذاری عوامل استرس زای ورزش های تیمی بر پاسخ های ایمنی، و کاوش درباره اینکه آیا تغییر این مارکرها می تواند علائم عفونت مسیر تنفسی فوقانی را پیش بینی نماید یا خیر، می باشد.
طرح: بررسی روایی.
روش ها: نشان داده شده است که ایمونوگلوبولینA ترشحی بزاق (SIgA) و مارکرهای سلولT می توانند خطر ابتلا به عفونت در ورزشکاران ورزش های استقامتی فردی، را پیش بینی نمایند. مقالات مربوط به اثرگذاری عوامل استرس-زای ورزش های تیمی بر SIgA و سلول هایT، بطور خلاصه مورد بحث قرار گرفتند؛ و از مقالات مربوط به سایر جنبه های سیستم ایمنی صرف نظر شد. مقالات مجله ای، متعلق به سایت های PubMed، Web of science، و Scopus بودند. اصطلاحات کلیدی جستجو عبارتند از: ورزشکاران ورزش های تیمی، عوامل استرس زا، سیستم ایمنی، سلول هایT، سایتوکین ها، SIgA، و عفونت مسیر تنفسی فوقانی.
نتایج: بنظر می رسد اکثر عوامل استرس زای ورزش تیمی، خطر ابتلا به بیماری را افزایش می دهند. ارتباطی بین کاهش SIgA و افزایش شیوع بیماری، مشاهده شده است. دوره های آموزشی و مسابقاتی فشرده، موجب کاهش SIgA می شوند؛ با این حال، نحوه تأثیرگذاری سایر عوامل استرس زا، از جمله شرایط محیطی نامساعد، مسافرت، استرس روانی، بهم ریختگی خواب، تغذیه اندک/نامناسب، بر پاسخ های ایمنی، شفافیت کمتری دارد.
نتیجه گیری: رصد SIgA می تواند میزان خطر ابتلا به بیماری های مسیر تنفسی فوقانی در ورزشکاران ورزش تیمی را ارزیابی نماید؛ با این حال، در حال حاضر شواهد کافی مبنی براینکه SIgA به تنهایی می تواند نشان دهنده وجود این بیماری باشد، ارائه نشده است. عوامل استرس زای ورزش های تیمی، سیستم ایمنی را به چالش می کشند و این امکان وجود دارد که ترکیب چند عامل استرس زا بتواند اثر مرکّبی بر خطر سرکوب سیستم ایمنی و ابتلا به بیماری داشته باشد. مشخص است که بیماری می تواند عملکرد و آموزش را مختل سازد؛ بنابراین، بایستی برای توضیح بهتر نحوه تأثیرگذاری عوامل استرس زای فردی و جمعی بر سیستم ایمنی و بیماری، بیشتر تحقیق کرد.
1. مقدمه
ورزشکاران، همواره در معرض عوامل استرس زایی قرار دارند که می توانند عملکرد سیستم ایمنی را سرکوب و خطر ابتلا به عفونت، بخصوص عفونت های مسیرتنفسی فوقانی (UTRI) یا سرماخوردگی معمولی، را افزایش دهند. در واقع، UTRI حاد، شایع ترین بیماری عفونی گزارش شده در ورزشکاران حرفه ای است 1. بیمارشدن، نگرانی اصلی ورزشکاران است چراکه می تواند عملکرد و آموزش آنان را مختل سازد 1. برای درک این مسئله که چرا ورزشکاران، خطر مضاعفی برای ابتلا به عفونت دارند رشته ایمونولوژی ورزشی، پا به عرصه ظهور گذاشت. مطالعات این حوزه عمدتاً درباره شناسایی مارکرهای ایمنی مورداستفاده برای پیش بینی استعداد ورزشکاران برای ابتلا به بیماری، بخصوص ورزشکاران ورزش های استقامتی، بوده است. مشخص شده است که پاسخ سایتوکین های سلولT و سلول-های مخاطی سیستم ایمنی، نشانگرهای کلیدی خطر ابتلا به URTI در ورزشکاران ورزش های فردی استقامتی هستند 2. با این حال، تحقیقات مقایسه ای اندکی درباره ورزشکاران ورزش های تیمی وجود دارد؛ بنابراین، اینکه آیا این مارکرهای ایمنی بر خطر ابتلا به URTI در ورزشکاران ورزش های تیمی، نأثیرگذار است یا خیر، هنوز در هاله ای از ابهام قرار دارد. ورزشکاران ورزش های تیمی، جمعیت مطالعاتی مهمی هستند؛ زیرا تماس نزدیک آنها با هم تیمی هایشان و سایر ورزشکاران (مثلاً: دست دادن، ورزش های تماسی، رختکن ها) می تواند مواجهه آنها با پاتوژن های (عوامل آسیب زا) عفونت زا را افزایش دهد. علاوه براین، ورزشکاران ورزش های تیمی، همواره در معرض طیفی از عوامل استرس زای سرکوب کننده پاسخ های ایمنی قرار می گیرند. این عوامل استرس زا، شامل آموزش، مسابقه، مسافرت، شرایط افراطی محیط، استرس روان شناختی، خواب ناکافی، تغذیه نامناسب، و مصرف بیش ازحد الکل، هستند. احتمال دارد ترکیب این عوامل استرس زا، در مقایسه با زمانیکه هر عامل به تنهایی عمل می کند، بتواند سرکوب سیستم ایمنی را افزایش دهد و درنتیجه، خطر ابتلا به URTI را بیشتر کند. هدف این مقاله مروری، توصیف نحوه اثرگذاری عوامل استرس-زای ورزش های تیمی بر ایمونوگلوبولینA ترشح شده از بزاق (SIgA) و پاسخ سلول هایT، و همچنین بررسی این مطلب که آیا تغییر این مارکرها می تواند خطر ابتلا به عفونت را پیش بینی نماید یا خیر، می باشد. در نهایت، راهکارهای مقابله با سرکوب احتمالی سیستم ایمنی ایجادشده بر اثر این عوامل استرس زا، پیشنهاد خواهند شد.
استنباط های عملی
• ورزشکاران حرفه ای امروزی حاضر در تیم های ورزشی، روز به روز در معرض عوامل استرس زای متنوعی (حجم زیادآموزش ها، برنامه های مسابقاتی فشرده، مسافرت بین المللی، شرایط افراطی محیط، و سایر فاتورهای مربوط به سبک زندگی) قرار می گیرند که می توانند عملکردهای سیستم ایمنی را سرکوب کنند و خطر بروز علائم بیماری عفونت مسیرتنفسی فوقانی را افزایش دهند.
• بنظر می رسد SIgA بزاق، بیومارکر بالینی مفیدی برای پزشکان است تا وضعیت خطر ابتلا به عفونت مسیرتنفسی فوقانی را در ورزشکاران ورزش های تیمی، رصد نمایند؛ با این حال، شواهد کافی مبنی براینکه SIgA به تنهایی بتواند خطر ابتلا به بیماری را پیش بینی کند، وجود ندارد.
• راهکارهای متعددی برای پزشکان وجود دارد که می توانند از آنها در راستای کمک به حداقل سازی سرکوب سیستم ایمنی و سالم نگه داشتن ورزشکاران ورزش های تیمی، بهره ببرند.
Abstract
Objectives Elite team-sport athletes are frequently exposed to stressors that have the potential to depress immunity and increase infection risk. Therefore, the purpose of this review is to describe how team-sport stressors impact upon immune responses, along with exploring whether alterations in these markers have the potential to predict upper respiratory tract illness symptoms.
Design Narrative review.
Methods Salivary secretory immunoglobulin A (SIgA) and T-cell markers have been shown to predict infection risk in individual endurance athletes. Papers discussing the impact of team-sport stressors on SIgA and T-cells were discussed in the review, studies discussing other aspects of immunity were excluded. Journal articles were sourced from PubMed, Web of science and Scopus. Key search terms included team-sport athletes, stressors, immunity, T-cells, cytokines, SIgA and upper respiratory illness.
Results Most team-sport stressors appear to increase risk for illness. An association between reduced SIgA and increased illness incidence has been demonstrated. Intensive training and competition periods have been shown to reduce SIgA, however, it is less clear how additional stressors including extreme environmental conditions, travel, psychological stress, sleep disturbance and poor nutrition affect immune responses.
Conclusions Monitoring SIgA may provide an assessment of a team-sport athletes risk status for developing upper respiratory tract symptoms, however there is currently not enough evidence to suggest SIgA alone can predict illness. Team-sport stressors challenge immunity and it is possible that the combination of stressors could have a compounding effect on immunodepression and infection risk. Given that illness can disrupt training and performance, further research is required to better elucidate how stressors individually and collectively influence immunity and illness.
1. Introduction
Athletes are continually exposed to stressors that have the potential to depress immune functions and increase infection risk, particularly upper respiratory tract infections (URTI) or the common cold. Indeed, acute URTI is the most common infectious illness can disrupttraining and performance.1 To understand why athletes appear to have a heightened risk for infection, the field of exercise immunology emerged. Studies in this area have been largely concerned with identifying immune markers that can be used to predict athletes’ susceptibility to illness, mostly in endurance athletes. Specifically, mucosal immunity and T-cell cytokine responses have been found to be key determinants of URTI risk in athletes participating in individual endurance sports.2 However, there is comparatively little research in team-sport athletes, therefore whether such immune markers influence a team-sport athletes risk for URTI remains unclear. Team-sport athletes are an important populationto investigate as their closeproximity to teammates and other athletes (e.g. shaking hands, contact sports, changing rooms) may increase their exposure to infection-causing pathogens. Furthermore, team-sport athletes are continually exposed to a range of stressors which may depress immune responses. Such stressors include training, competition,travel, environmental extremes, psychological stress, sleep deprivation, poor nutrition and excessive alcohol consumption. It is possible that the combination of these stressors could amplify immunodepression, resulting in greater URTI risk than if each stressor were applied alone. The purpose of this review is to describe how team-sport stressors impact upon salivary secretory immunoglobulin A (SIgA) and T-cell responses, along with exploring whether alterations in these markers have the potential to predict infection risk. Finally, strategies to counteract the potential immunodepression evoked by these stressors will be proposed.
Practical implications
• Modern day elite team-sport athletes are being increasingly exposed to a variety of stressors (high training loads, congested match schedules, international travel, environmental extremes and additional lifestyle factors) that have the potential to depress immune functions and increase risk for upper respiratory tract symptoms.
• Salivary SIgA appears to be a useful clinical biomarker for practitioners to monitor team-sport athletes risk status for developing upper respiratory tract infection, however there is not enough evidence to suggest that SIgA alone can predict illness risk.
• There are several strategies practitioners could employ to help minimise immunodepression and keep team-sport athletes healthy.
چکیده
1. مقدمه
2. ایمونوگلوبولینA ترشحی بزاق (SIgA)، سلول هایT، و URTI
3. عوامل استرس زایی که ورزشکاران ورزش های تیمی دائماً با آن روبرو هستند.
4. اثر متقابل (تعاملی) عوامل استرس زا بر سیستم ایمنی و خطر ابتلا به عفونت
5. راهکارهایی برای کاهش سرکوب سیستم ایمنی و اجتناب از ابتلا به بیماری در ورزشکاران ورزش-های تیمی
6. نتیجه گیری
منابع
ABSTRACT
1. Introduction
2. Salivary secretory immunoglobulin A (SIgA), T-cells and URTI
3. Stressors that team-sport athletes face on a continual basis
4. Interactive effect of stressors on immunity and infection risk
5. Strategies to reduce immunodepression and avoid illness in team-sport athletes
6. Conclusions
References