چكيده
زمينه. در جمعيت كلي جهان، مشكلات خواب بر عملكرد روزانه تأثير مي گذارند. عليرغم رواج مشكلات خواب در ميان كودكان مبتلا به سندروم داون، موضوع تأثير اين مشكلات در كودكان محصل مبتلا به سندروم داون آنگونه كه بايد تحت بررسي و تحقيق قرار نگرفته است. مطالعه ما ارتباط بين مدت زمان خواب گزارش شده از جانب والدين و اتدازه گيري شده بوسيله اكتيگرافي (تست فعاليت شبانه روز) و كيفيت خواب گزارش شده از جانب والدين و گزارشات معلم درباره مشكلات رفتاري كودكان محصل مبتلا به سندروم دان را بررسي كرده است.
روش. سي كودك محصل مبتلا به سندروم داون يك ساعت اكتيگراف را براي يك هفته در خانه دور مچ خود بستند. والدينشان فرم رتبه بندي هاي خواب بچه را در طول همان هفته تكميل كردند. والدين و معلمان فرمي از يك مجموعه اندازه گيري براي ارزيابي رفتار روزانه تكميل كردند.
نتايج. گزارشات والدين از رفتارهاي خواب بيقرار در پرسشنامه عادات خواب كودكان (CSHQ) و نه كارايي خواب اندازه گيري شده با اكتيگراف - توانست دغدغه هاي رفتاري والدين و معلمان را در فرم رتبه بندي رفتار كودك و مقیاسهاي رتبه بندي اختلال كم توجهي/ بیش فعالی (ADHD) پيش بيني كند. مدت زمان خواب اندازه گيري شده با اکتيگراف و مدت زمان خواب اندازه گيري شده توسط والدين در پرسشنامه عادات خواب كودكان پيش بيني كننده بي توجهي گزارش شده از جانب والدين بود. مدت زمان خواب اندازه گيري شده بوسيله اكتيگراف پيش بيني كننده بيش فعالي/ تكانشگري بود.
نتيجه گیری. يافته هاي اين مطالعه نشان مي دهند كه مشكلات خواب ارتباط پيچيده اي با هر دوی اين موارد دارند: مشکلات رفتار روزانه گزارش شده از جانب والدين و مشکلات رفتار روزانه گزارش شده از جانب معلم در كودكان مبتلا به سندروم داون. اين يافته ها دلالت بر درك عواملي دارند كه بر مشکلات رفتاري و درمان آنها در كودكان محصل مبتلا به سندروم داون تأثير مي گذارند.
كودكان مبتلا به سندروم داون مشكلات متعددي در رابطه با خواب دارند: وقفه تنفسي خواب (OSA)، مشكلات در شروع خواب، بيدار شدن مكرر در خواب، و بيداري زودهنگام (ماركوس و همكاران، ١٩٩١؛ استبنس و همكاران، ١٩٩١؛ اپستين و همكاران، ١٩٩٢؛ ميگل-ديز و همكاران، ٢٠٠٣؛ كارتر و همكاران، ٢٠٠٩؛ چرچيل و همكاران، ٢٠١٤؛ اسبنسن ٢٠١٦؛ ماريس و همكاران، ٢٠١٦). وقفه تنفسي خواب بر ٦٦-٣١ درصد افراد مبتلا به سندروم داون (استبنس و همكاران، ١٩٩١؛ ميگل-ديز و همكاران، ٢٠٠٣) و اختلالات رفتاري خواب بر ٦٩-٥٢ در صد از كودكان مبتلا به سندروم داون (كارتر و همكاران، ٢٠٠٩؛ اسبنسن و هافمن، ٢٠١٧) تأثير مي گذارند.
در كل جمعيت، مشكلات خواب در اطفال با اشكالات در عملكرد عصبي-رفتاري از قبيل توجه، كنترل تكانشي، توانايي هاي شناختي (براي مثال، حافظه يادگيري) و نظم رفتاري (فالونه و همكاران، ٢٠٠٢)؛ استيناري و همكاران، ٢٠٠٣؛ پاونن و همكاران، ٢٠٠٩؛ ديوالد و همكاران؛ ٢٠١٠؛ بيب، ٢٠١١) و نيز با پيامدهاي مضر براي والدين و خانواده (ساده و همكاران، ٢٠٠٠؛ ساده و همكاران، ٢٠٠٢؛ بيب، ٢٠٠٦؛ دال، ٢٠٠٦) مرتبط هستند. مطالعات اوليه درباره بچه هاي مبتلا به ناتوانيهاي هوشي و رشدي نشان مي دهند كه مشكلات خواب ممكن است به طور مشابه با رفتارهاي ناهنجار مرتبط باشند (استورز و ويگو، ٢٠٠١). مشكلات خواب گزارش شده از جانب والدين در كودكان مبتلا به اختلالات طیف اوتيسم (ASD) حاكي از يك همبستگي مثبت با گزارشات والدين از مشكلات خواب بر مقياسهاي كلي رتبه بندي رفتار است (مالو و همكاران، ٢٠٠٦) و شواهدي وجود دارند كه ثابت مي كنند بهبود خواب در كودكان مبتلا به اختلالات طيف اوتيسم و بيخوابي شديد منجر به بهبود عملكرد رفتاری مي شود (رايت و همكاران، ٢٠١١). بعلاوه، مشكلات خواب گزارش شده از جانب والدين در كودكان مبتلا به ناتواني هوشي ناشناخته نشان دهنده يك همبستگي مثبت با رفتارهاي ناهنجار هستند (كوئين، ١٩٩١؛ ريال و همكاران، ٢٠٠٠؛ ديدن و همكاران، ٢٠٠٠؛ زپكا و همكاران، ٢٠١١).
بحث
مطالعه حاضر رابطه بين گزارشهاي والدين و اكتيگرافي از طول مدت زمان خواب و كيفيت خواب را با گزارشهاي والدين و معلمان از مشكلات رفتاري روز-هنگام در كودكان محصل مبتلا به سندروم داون تخت بررسي و آزمايش قرار داد. گزارش والدين از كيفيت ضعيف خواب (اندازه گيري شده بوسيله زير-مقياس خواب پريشي فرم عادات خواب كودكان — و نه فعاليت در طول خواب كه بوسيله اكتيگراف اندازه گيري مي شد — پيش بيني كننده مشكلات سلوك، رفتارهاي عدم امنيت و اضطراب و بيش فعالي/تكانشگري روز-هنگام بود. اين الگو براي مشكلات رفتاري گزارش شده از جانب والدين و معلمان مشابه و حاكي از اين امر بود كه خواب بيقرار بر طبق گزارش والدين با عملكرد روز-هنگام كودكان هم در خانه و هم در مدرسه بر طبق مشاهدات مخبرين (معلمان و والدين) مرتبط است. اين يافته ها با يافته هاي مربوط به كودكان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم همراستا هستند زيرا مشكلات خواب (راندمان خواب، بيقراري در خواب) با رفتار مقابله جويانه، اضطراب، و بيش فعالي مرتبط مي باشند (ليموگز و همكاران، ٢٠٠٥؛ گلدمن و همكاران، ٢٠٠٩؛ مايز و كالهون، ٢٠٠٩). دوره كوتاهتر خواب اندازه گيري شده هم از جانب والدين و هم بوسيله اكتيگراف، پيش بيني كننده عدم توجه گزارش شده توسط والدين بود. دوره خواب اندازه گيري شده بوسيله اكتيگرافي، پيش بيني كننده بيش فعالي/تكانشگري گزارش شده بوسيله هر دو والدين بود. اين يافته ها با يافته هاي مربوط به جوانان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم نیز همراستا هستند. در اين مورد، اندازه هاي عيني مشكلات خواب (تأخير خواب) با يك شاخص چند-مؤلفه اي از مشكلات رفتاري ناهنجار مرتبط هستند (بروني و همكاران، ٢٠٠٧؛ گلدمن و همكاران، ٢٠٠٩). اين يافته هاي حاضر، مطالب نوشته هاي قبلي را كه مي گويند مشكلات خواب با مشكلات رفتاري روز-هنگام در كودكان مبتلا به سندروم داون و كودكان مبتلا به ناتوانيهاي رشدي و هوشي مرتبط هستند، تأييد مي كنند (ريچدال و همكاران، ٢٠٠٠؛ ديدن و همكاران، ٢٠٠٢).
Abstract
Background In the general population, sleep problems have an impact on daytime performance. Despite sleep problems being common among children with Down syndrome, the impact of sleep problems on daytime behaviours in school-age children with Down syndrome is an understudied topic. Our study examined the relationship between parentreported and actigraphy-measured sleep duration and sleep quality with parent and teacher reports of daytime behaviour problems among school-age children with Down syndrome.
Method Thirty school-age children with Down syndrome wore an actigraph watch for a week at home at night. Their parent completed ratings of the child’s sleep during that same week. Their parent and teacher completed a battery of measures to assess daytime behaviour.
Results Parent reports of restless sleep behaviours on the Children’s Sleep Habits Questionnaire, but not actigraph-measured sleep efficiency, was predictive of parent and teacher behavioural concerns on the Nisonger Child Behaviour Rating Form and the Vanderbilt ADHD Rating Scales. Actigraphmeasured sleep period and parent-reported sleep duration on the Children’s Sleep Habits Questionnaire was predictive of daytime parent-reported inattention. Actigraph-measured sleep period was predictive of parent-reported hyperactivity/impulsivity.
Conclusion The study findings suggest that sleep problems have complex relationships to both parentreported and teacher-reported daytime behaviour concerns in children with Down syndrome. These findings have implications for understanding the factors impacting behavioural concerns and their treatment in school-age children with Down syndrome.
Children with Down syndrome demonstrate a variety of sleep problems, including obstructive sleep apnoea (OSA), sleep onset difficulties, frequent night awakenings and premature awakening (Marcus et al. 1991; Stebbens et al. 1991; Epstein et al. 1992; de Miguel-Diez et al. 2003; Carter et al. 2009; Churchill et al. 2014; Esbensen 2016; Maris et al. 2016). OSA affects 31–66% of individuals with Down syndrome (Stebbens et al. 1991; de Miguel-Diez et al. 2003), and behavioural sleep disturbances affect 52–69% of children with Down syndrome (Carter et al. 2009; Esbensen and Hoffman 2017).
In the general population, paediatric sleep problems are associated with deficits in neurobehavioural functioning including attention, impulse control, cognitive abilities (e.g. learning/memory) and behavioural regulation (Fallone et al. 2002; Steenari et al. 2003; Paavonen et al. 2009; Paavonen et al. 2009; Dewald et al. 2010; Beebe 2011) as well as adverse outcomes for parents and the family (Sadeh et al. 2000; Sadeh et al. 2002; Beebe 2006; Dahl 2006).
Discussion
The current study examined the relationship between parent and actigraphy reports of sleep duration and quality with parent and teacher reports of daytime behaviour problems among school-age children with Down syndrome. Parent report of poor sleep quality (as measured by the CSHQ parasomnia subscale), but not actigraph-measured activity during sleep, was predictive of increased conduct problems, insecure and anxious behaviours and daytime hyperactivity/impulsivity. This pattern was similar for both parent-reported and teacher-reported behaviour concerns, indicating that restless sleep as reported by parents has relevance for daytime functioning both at home and at school as observed by independent informants (parent and teacher). These findings parallel findings in children with ASDs, where sleep problems (sleep efficiency, restlessness) are related to oppositional behaviour, anxiety and hyperactivity (Limoges et al. 2005; Goldman et al. 2009; Mayes and Calhoun 2009). Both parent report and actigraphmeasured shorter sleep period was predictive of daytime inattention as reported by parents, and actigraphy-measured sleep period predictive of hyperactivity/impulsivity as reported by both parents. These findings again parallel those in youth with ASD where objective measures of sleep problems (sleep latency) are related to an omnibus indicator of maladaptive behaviour problems (Bruni et al. 2007; Goldman et al. 2009). The present findings support the previous literature that sleep problems are related to daytime behaviour concerns in children with Down syndrome, in children with intellectual and developmental disabilities (Richdale et al. 2000; Didden et al. 2002) and children with ASDs (Goldman et al. 2011; Sikora et al. 2012).
چكيده
روش
شركت كنندگان
اندازه ها
خواب
رفتار روز-هنگام
روند كار
تحليل داده ها
نتايج
خواب به عنوان پيش بيني كننده گزارشات والدين از رفتار
خواب به عنوان پيش بيني كننده گزارشات معلمان از رفتار
بحث
منابع
Abstract
Method
Participants
Measures
Sleep
Daytime behaviour
Procedure
Data analysis
Results
Sleep predicting parent reports of behaviour
Sleep predicting teacher reports of behaviour
Discussion
References