دانلود مقاله یک تحلیل تطبیقی از برنامه های کودکستان جنگلی در استرالیا و نیوزیلند
چکیده
ما در این مقاله شباهت ها و تفاوت های هفت برنامه کودکستان جنگلی در استرالیا و نیوزیلند را توصیف می کنیم. در این مقاله روی سه برنامه از نیوزیلند و چهار برنامه از استرالیا تمرکز نموده ایم. برای آماده سازی خصوصیات هر محل، از مشاهدات شرکت کنندگان بررسی و مصاحبه های نیمه ساختارمند استفاده کردیم. سپس این خصوصیات را بر اساس عواملی همچون باورهای فلسفی، طراحی برنامه درسی، موقعیت مکانی، الزامات ایمنی، و فعالیت برنامه ها با هم مقایسه کردیم. این برنامه ها از بسیاری از جهات مشابه بودند و دلیل این شباهت ها را میتوانیم به هم افزایی های بین چارچوب های برنامه های درسی مربوطه و تأثیر جنبش «مدارس جنگلی» اروپا نسبت دهیم. با این حال هر محل ویژگی های مختص به خود را داشت و آنها تفاوت هایی از نظر دیدگاه های ملی داشتند. پیش بینی میشود که اگر خصوصیات ابعاد فلسفی و لجستیکی برنامه های مبتنی بر طبیعت – که در محیط های الگو اجرا می شوند – منجر به الهام بخشی مربیان دیگر کودکان گردد و آنها را ترغیب کند که آموزش و پرورش مبتنی بر طبیعت را به عنوان بخشی از برنامه های آموزش اوایل دوران کودکی اضافه سازند.
مقدمه
هر دو دولت استرالیا و نیوزیلند قوانینی را برای دسترسی کودکان به محل های بازی در هوای آزاد وضع کرده اند (بخش آموزش، اشتغال و روابط محل کار استرالیا، 2009؛ وزارت آموزش 1996) و اغلب مربیان اوایل دوران کودکی از فضاهای درونی و بیرونی به عنوان محیط های یادگیری استفاده می کنند. با این حال هنوز هم بسیاری از کودکان کم سن و سال هنوز هم کمترین دسترسی را به طبیعت و تجربیات حسی در طبیعت دارند (داودل، گرِی و مالون 2011).
ما در این مقاله بررسی کرده ایم که مربیان اوایل دوران کودکی در استرالیا و نیوزیلند چطور تجربیات آموزش جنگلی معتبری را برای شاگردان خود فراهم می سازند. ما خصوصاً به بررسی برنامه های رسمی کودکستان جنگلی در این دو کشور می پردازیم. سوال تحقیق کلی مقاله حاضر به شرح زیر است:
مربیان اوایل دوران کودکی در استرالیا و نیوزیلند چه برنامه هایی برای کودکستان های جنگلی دارند؟
این سوال، تمرکز بر محرک ها و عوامل تأثیرگذار برای آغاز برنامه ها؛ طراحی برنامه ها، و عملی بودن اجرای برنامه ها را نیز شامل می گشت.
یک سوال فرعی که توجه خاصی به آن داشتیم به شرح زیر بود:
برنامه های کودکستان های جنگلی در استرالیا و نیوزیلند از چه جهاتی مشابه و (یا) متفاوت هستند؟
نتیجه گیری
مطالعه برنامه های مبتنی بر طبیعت در استرالیا و نیوزیلند نشان داد که کودکستان های جنگلی در نیمکره جنوبی پایدار است. معلمان در استرالیا و نیوزیلند با الهام گیری از مدارس جنگلی اروپا، قادر خواهند بود که برنامه های مبتنی بر طبیعت را توسعه دهند که برای شرایط محلی آنها مناسب و منطقی باشد. با اینکه هر برنامه طوری سفارشی شده بود که با کودکان، خانواده ها و جوامع مربوطه متناسب باشد اما خصوصیات مشابهی نیز در بین این محل ها مشاهده میشد که عبارتند از: لجستیک مدیریت مجوزها و بیمه، استراتژی های مدیریت ریسک، و یک رویکرد کودک-محور برای برنامه درسی. شباهت بین فعالیت های برنامه درسی در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته است؛ ما شباهت ها را به گرده افشاتی متقاطع تأثیرات، مثال های عملی و رویکردهای آموزشی در بین این دو کشور نسبت می دهیم.
تفاوت هایی نیز در رویکردهای برنامه های درسی وجود داشت که میتوانیم آنها را به چارچوب برنامه درسی ملی مربوطه نسبت دهیم. مربیان در نیوزیلند رویکرد یکپارچه تری را برای روابط بومی اثبات می کردند در حالی که در استرالیا معلمان ظاهراً جنبه های بیشتری از آموزش پایداری را به برنامه درسی اضافه می کردند. این مطالعه همچنین نشان داد که به علت آب و هوای نامساعدتر و خطرات ناشی از گیاهان و جانوران سمی، طراحی و اجرای یک برنامه کودکستان جنگلی در استرالیا می تواند چالش انگیزتر باشد. به نظر می رسید که معلمان استرالیا این ریسک ها را با موفقیت مدیریت می کنند اگرچه اگر سیستم کلاس جزئی مورد استفاده در نیوزیلند اتخاذ میشد و هر بار کودکان کمتری در محل حضور می یافتند، این کار راحت تر میشد.
اگرچه این تحقیق فقط چند سایت انتخاب شده را گزارش میدهد اما مسلماً برنامه های مبتنی بر طبیعت خیلی بیشتری در هر دو کشور وجود دارد. ما در این تحقیق فقط یک تصویر لحظه ای از نوآوری، عزم و تعهد معلمانی را ارائه می دهیم که به آموزش دادن کودکان در دل طبیعت، علاقمند هستند. ما امیدواریم که این تحلیل تطبیقی نقطه شروع سودمندی را برای سایر مربیان اوایل دوران کودکی فراهم سازد که در نظر دارند برنامه های اوایل دوران کودکی را از طریق شامل سازی یک بُعد آموزش مبتنی بر طبیعت توسعه دهند.
ABSTRACT
This paper highlights the similarities and differences of seven nature kindergarten programmes in Australia and New Zealand. The study targeted three programmes from New Zealand and four from Australia. Participant observations and semi-structured interviews were used to build a profile of each site. The profiles were compared on factors such as philosophical influences, curriculum design, site location, safety requirements and programme activity. In many ways, the programmes were quite similar, and this was attributed to synergies between the respective curriculum frameworks and the influence of the European Forest School movement. There were, however, some unique features at each site and differences attributed to national perspectives. It is anticipated that the profiling of philosophical and logistical dimensions of nature programmes implemented in exemplar settings can help to inspire other early childhood educators and encourage them to reposition nature pedagogy as part of their own early childhood programmes.
Introduction
Both Australian and New Zealand governments legislate for children’s access to outdoor play (DEEWR 2009; Ministry of Education 1996) and most early childhood educators use indoor and outdoor spaces as learning environments. Many young children still have minimal access to nature and the sensory experiences that it provides, however (Dowdell, Gray, and Malone 2011).
This study examined how early childhood educators in Australia and New Zealand provide authentic nature education experiences for children they teach. In particular, it looked at formalised ‘nature kindergarten’ programmes in both countries. The overall research question for the study was:
How have early childhood educators in Australia and New Zealand enacted nature kindergarten programs?
This question included a focus on the drivers and influences for starting the programmes; the design of the programmes and the practicalities of implementing the programme. A sub-question of particular interest to this paper was;
How are nature kindergarten programs in Australia and New Zealand similar and/or different?
Conclusion
This study of programmes in Australia and New Zealand has shown that nature kindergarten is viable in the Southern Hemisphere. Inspired by European Forest School, teachers in Australia and New Zealand have been able to develop nature programmes that are appropriate and sensible for their local conditions. While each programme had been customised to suit children, families and communities, there were some common characteristics across the sites, including the logistics of managing permissions and insurance, risk management strategies and a child-centred approach to curriculum. The similarity in curriculum activities was highlighted in this study and commonality was attributed to the cross-pollination of influences, practical examples and pedagogical approaches across both countries.
There were some differences in the curriculum approaches that may have been attributed to the respective national curriculum framework. The educators in New Zealand demonstrated a more integrated approach to Indigenous connections, while in Australia, the teachers seemed to incorporate more aspects of sustainability education. The study also suggested that designing and implementing a nature kindergarten programme in Australia might be more challenging due to the harsher climate and dangers associated with venomous and/or poisonous flora and fauna. The Australian teachers seemed to manage this risk successfully although this may have been an easier task if the partial class system used in New Zealand was adopted and fewer children were onsite at any given time.
Although this research has reported on only a handful of sites where there are many more nature programmes in both countries, it has provided a snapshot of the innovation, determination and commitment of teachers who are passionate about children learning in nature. It is hoped that this comparative analysis will provide a useful starting point for other early childhood educators who are considering extending their early childhood programmes by including a nature education dimension.
(جهت بزرگ نمایی روی عکس کلیک نمایید)
چکیده
مقدمه
زمینه
چارچوب های برنامه درسی ملی
برنامه درسی نیوزیلند
برنامه درسی استرالیا
دلیل اتخاذ این چارچوب در مطالعه حاضر
روش و طراحی
شرکت کنندگان
جمع آوری داده
تحلیل داده
یافته ها
موضوعاتی از حوزه های کلیدی
ترغیب و توسعه برنامه
تأثیرات
موقعیت مکانی
حضور در محل
بهداشت و ایمنی
فعالیت های برنامه درسی
ملاحظات محیطی
دیدگاه های بومی
خلاصه ای از موضوعات
مقایسات دو کشور
ایمنی
دیدگاه های بومی
تمرکز محیطی
حضور
بحث
نتیجه گیری
منابع
ABSTRACT
Introduction
Background
National curriculum frameworks
The New Zealand curriculum
The Australian curriculum
Justification for the study
Methodology and design
Participants
Data collection
Data analysis
Findings
Themes from key areas
Programme instigation and development
Influences
Location
Attendance
Health and safety
Curriculum activity
Environmental considerations
Indigenous perspectives
Summary of themes
Country comparisons
Safety
Indigenous perspectives
Environmental focus
Attendance
Discussion
Conclusion
References
- اصل مقاله انگلیسی با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه