دانلود مقاله برداشت ها و استیلای مذهبی حاکم بر توسعه گردشگری
چکیده
مقاله حاضر بر محدودیت های توسعه گردشگری با توجه به برداشت های مذهبی در یک کشور تحت سلطة مذهب یعنی ایران تاکید می نماید. طبقه حاکم تمایلی برای تعدیل هیچ یک از ارزش های بنیادین اجتماعی و فرهنگی در فرآیند تدوین راهبردهای طرح های توسعه گردشگری ملی ندارد. کشورهایی مانند ایران که نگران تاثیرات منفی بالقوه توسعه گردشگری هستند، اثرات بالقوه مثبت اقتصادی را نادیده می گیرند. در ایران پس از انقلاب، توسعه و ترویج گردشگری از راهبردهای منحصر به فرد مذهبی پیروی می کند. طرح توسعه پنج ساله کنونی نخستین گام در راستای گذار به سوی به رسمیت شناختن اهمیت گردشگری در توسعه اقتصادی و بهبود روابط بین الملل محسوب می شود.
مقدمه
گردشگری می تواند محرک مهمی برای رشد اقتصادی اغلب کشورها باشد؛ با این حال، میزان ترویج گردشگری تحت تاثیر عواملی همچون مذهب و فرهنگ و نگرش کلی به گردشگران خارجی قرار دارد. برداشت های مذهبی در قبال گردشگری، برداشت نخبگان سیاسی - مذهبی یک کشور از جمله رهبران حکومتی، سیاسی و مذهبی است (دین، 1988؛ معرفت، 1995؛ رولی، 1997؛ مارتین و میسون، 2006). شهرهای عربستان سعودی به عنوان مراکز مقدس زوار شیعه و سنی مورد بازدید قرار می گیرند، اما شهرهای عراق و ایران تنها مورد بازدید زائران شیعه قرار می گیرند. باور عمومی بر این است که اکثریت مسلمانان ایرانی زمانی که قادر به بازدید از شهرهای مقدس مکه و مدینه نیستند، آرزومند زیارت شهر کربلای عراق برای حرم مطهر امام حسین (علیه السلام) هستند. با این حال، در طی هشت سال جنگ ایران و عراق، سفر به شهرهای مقدس عراق غیرممکن بود (اورباسلی، 2007). مقاله حاضر به بررسی نحوه تاثیرگذاری برداشت های مذهبی بر بایدها و نبایدهای توسعه گردشگری با تاکید بر ایران می پردازد. هنگامی که برنامه ریزان گردشگری مشغول کار بر روی راهبردهای توسعه گردشگری در یک کشور تحت سلطة مذهب مانند ایران پس از انقلاب هستند، باید از انواع توسعه گردشگری که با فرهنگ غالب سازگار است آگاه باشند. اپ، وار و دین (1991، ص 321) اظهار نمودند پاسخ رسمی به توسعه گردشگری معمولاً تجلی سیاسی نگرش عمومی به خصوص با توجه به نفوذ گروه های مذهبی می باشد.
حکومت ایران نگران اثرات توسعه گردشگری بر روی فرهنگ مذهبی و اجتماعی جامعه است در حالی که عامه مردم درک و رویکرد متفاوتی دارند (علوی و یاسین، 2000؛ بهشتی، 2003؛ زمانی – فراهانی و موسی، 2008). هدف مقاله حاضر، بررسی این مبحث از دیدگاهی متفاوت است: رویکرد دولت در قبال نظارت بر ترویج این صنعت با توجه به برخی از مسائل اجتماعی، اذعــــان دارد که برداشت حکومت چندان با برداشت عامه مردم همسو نمی باشد. مقاله حاضر به مقایسه صنعت گردشگری در ایران قبل از انقلاب و بعد از انقلاب می پردازد.
بحث و نتیجه گیری
در 35 سال گذشته، صنعت گردشگری ایران به دلیل تغییرات رخ داده در طبقه حاکمه دستخوش مجموعه ای از نوسانات شده است. مقاله حاضر با بررسی برداشت های سیاسی - مذهبی حکومت های پیش از انقلاب و پس از انقلاب در خصوص روش اولویت بندی گردشگری به کنکاش پیرامون این نوسانات پرداخته است. صنعت گردشگری ایران دو دوره متمایز را تجربه کرده: یک رویکرد طرفدار گردشگری تا آوریل 1979 و یک برداشت کاملاً مذهبی‌گرا پس از 1988. این کشور در این دوران دستخوش رویدادهای مهمی گردید اما هیچ رویدادی واحدی به اندازه برداشت های سیاسی - مذهبی طبقه حاکمه به ویژه در دوره پس از انقلاب، تاثیر عمده ای بر سیاست های گردشگری نداشته است. جکومت اسلامی پس از انقلاب یا اصلاً به سیاست های توسعه توجهی مبذول نداشته و یا فقط لفظاً بدان پرداخت. لطفی (1999) اظهار نمود: موضوع موانع و بی کفایتی در صنعت گردشگری ما (ایران) را می توان از دیدگاه های مختلفی مطالعه نمود. نخستین دلیل سستی ما در جذب گردشگر، عدم درک اهمیت موضوع است. ما نه این صنعت را می پذیریم و نه درآمدی را که واقعاً نوید می دهد.
با توجه به فلسفه اندیشه اسلامی و با عنایت به ارزش های ملی و اسلامی در ایران پس از انقلاب، برنامه ریزان گردشگری در کنار سایر متخصصان ذیربط ملزم به لحاظ این ابعاد به طرق منحصر به فردی هستند. این منحصر به فرد بودن که به سیاست های سختگیرانه گردشگری بر مبنای ارزش های اسلامی تعبیر می شود بر نوع و میزان توسعه گردشگری ایران و جایگاه آن در اقتصاد کشور تاثیر می گذارد. مع الوصف، کلام آخر آنکه درباره ترویج ظرفیت کامل گردشگری در جمهوری اسلامی ایران همچنان تناقض بحث برانگیزی وجود دارد. نخبگان تاثیرگذار سیاسی - مذهبی هنوز راهی برای تسهیل برخی از این محدودیت ها همانند آنچه که در کشورهای مسلمان دیگر انجام پذیرفته، نیافته اند. قدرت نخبگان مذهبی در تاثیرگذاری بر سیاست های ترویج گردشگری را نباید دست کم گرفت. در چنین شرایطی، تلاش مجدانه برنامه ریزان و متخصصان گردشگری در راستای تحقق اهداف گردشگری چندان اهمیتی ندارد زیرا به دلیل عدم تمایل رهبران مذهبی که نسبت به اجرای طرح ها و سیاست های دارای تاثیر بالقوه منفی بر جامعه، حساسیت و موضع گیری سیاسی نیز دارند، تامین منافع بالقوه صنعت گردشگری به شدت دشوار می باشد.
ABSTRACT
This paper highlights tourism development constraints with regard to religious perceptions in a religion-dominated country, Iran. The ruling class does not want to discount any of the fundamental social and cultural values in the process of preparing strategies for national tourism development plans. Countries such as Iran, concerned about potential negative influences of tourism development, de-emphasize potential positive economic impacts. In post-revolutionary Iran, tourism development and promotion follow unique, religiously-based strategies. The current five-year development plan is a first step towards a transition to the recognition of the importance of tourism for economic development and improved international relations.
INTRODUCTION
Tourism can be an important impetus of economic growth for most countries; however, the extent to which tourism is promoted is influenced by factors such as religion and culture, and general attitude to foreign tourists. ‘Religious perceptions’ of tourism are the perceptions of a country’s politico–religious elite, including government, political and religious leaders (Din, 1988; Marafat, 1995; Rowley, 1997; Martin and Mason, 2006). Cities in Saudi Arabia are visited as holy centers by both Sunni and Shiite pilgrims, but those in Iraq and Iran are only visited by Shiite pilgrims. It is widely recognized that the majority of Iranian Muslims wish to make pilgrimages to the city of Karballa, Iraq, to the holy Shrine of Imam Hussein (PH), when unable to visit the holy cities of Mecca and Medina. However, for eight years during the Iran–Iraq war, it was impossible for them to travel to holy cities in Iraq (Orbasli, 2007). This paper examines how religious perceptions affect the ‘dos’ and ‘don’ts’ of developing tourism, focusing on Iran. When tourism planners are working on strategies for tourism development in a religion-dominated country such as postrevolutionary Iran, they should be cognisant of the types of tourism development that are compatible with the dominant culture. Ap, Var and Din (1991, p. 321) argue that ‘the official response to tourism development is usually a political manifestation of public attitude, especially with regard to the influence of the religious groups’.
The Government of Iran has grave concerns about the impacts of tourism development on the religious and social culture of society, whereas the general population has a different understanding and approach (Alavi and Yasin, 2000; Beheshti, 2003; Zamani-Farahani and Musa, 2008). The purpose of this paper is to examine the topic from a different perspective: the state approach to monitoring industry promotion acknowledging that, with respect to some social issues, the perception of the government is not strongly in line with that of the general population. The paper also compares the tourism industry in Iran before and after the revolution.
DISCUSSIONS AND CONCLUSION
During the last 35 years, Iran’s tourism industry has undergone a series of fluctuations due to changes in the ruling class. This paper explores these fluctuations by examining the prerevolutionary and post-revolutionary politico–religious perceptions of the governments in respect of the way tourism has been prioritized. The Iranian tourism industry has experienced two distinct periods, a pro-tourism approach – up to April 1979 – and a totally religious-oriented perception – after 1988. The country underwent major events during these periods, but no single event had such a major impact on tourism policies than the politico–religious perceptions of the ruling class particularly in the post-revolutionary period. The post-revolutionary Islamic government either did not pay attention to development policies at all or only paid lipservice to them. Lotfi (1999) argues, ‘The subject of obstacles and inadequacies in our (Iranian) tourist industry can be studied from different points of view. The first reason for our sluggishness in attracting tourists is our failure to understand the issue’s importance. We are neither taking the industry nor the revenues it promises seriously enough’.
With reference to the philosophy of Islamic thought and consideration of national and Islamic values in postrevolutionary Iran, tourism planners alongside other related professionals have been obliged to take account of these aspects in unique ways. This uniqueness, translated into strict Islamic value-judgment tourism policies, has affected the type and extent of Iranian tourism development and its position in the country’s economy. The bottom-line, nevertheless, is that there has been and will continue to be a controversial paradox regarding full capacity tourism promotion in the Islamic Republic of Iran. The influential politico–religious elite have not yet seen a way to ease some of these constraints, as practised in other Muslim countries. The power of religious elites to influence policies of tourism promotion should not be underestimated. In such circumstances, no matter how hard tourism planners and professionals try to accomplish it, it is extremely hard to secure the potential benefits of the tourism industry because the politically sensitive and defensive religious leaders are unwilling to implement plans and policies that have any potential negative impact on society.
(جهت بزرگ نمایی روی عکس کلیک نمایید)
چکیده
مقدمه
برداشت های مذهبی در قبال توسعه گردشگری در کشورهای اسلامی
مروری اجمالی بر صنعت گردشگری ایران
تحلیل زمانی توسعه گردشگری ایران: پتانسیل، محدودیت ها و طرح ها
بحث و نتیجه گیری
منابع
ABSTRACT
INTRODUCTION
Religious perceptions on tourism development in Islamic countries
Overview of the tourism industry of Iran
Chronological analysis of the tourism development of Iran: potential, constraints and plans
DISCUSSIONS AND CONCLUSION
REFERENCES
- اصل مقاله انگلیسی با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه