دانلود مقاله گردشگری فرهنگی
گردشگری فرهنگی را می توان گردشگری تعریف نمود که بر جاذبه ها و فعالیت های فرهنگی به عنوان عامل برانگیزاننده اصلی برای مسافرت تمرکز دارد. به رغم تعاریف گسترده فرهنگ در نوشته های پسامدرن و عامه‌گرا، باید پارامترهایی را پیرامون آنچه که در این راستا فرهنگ خوانده می شود، ترسیم نمود. لذا تفکیک مفهوم گردشگری فرهنگی به تعدادی زیرمجموعه مفید خواهد بود. مطابق اظهارات اسمیت (29 :2003)، گردشگری فرهنگی را دیگر نمی توان مقوله ویژه یا بخش مجزایی در نظر گرفت، بلکه اصطلاح گسترده ای است که طیفی از انواع گردشگری و فعالیت های متنوع را با محوریت فرهنگ در بر می گیرد.
ریچاردز (7 :2001) اظهار داشت که گردشگری فرهنگی نه تنها مصرف محصولات فرهنگی گذشته بلکه فرهنگ معاصر و یا شیوه زندگی مردم یا منطقه را در بر می گیرد. هیوز (1996، 2000) بین گردشگری فرهنگی جهانی، گسترده، محدود و بخش بندی شده تمایز قائل می شود. این تعاریف با تلقی فرهنگ به عنوان روش کلی زندگی؛ تعامل با گروه های خاص قومی یا بومی؛ تجربه اندوزی در فعالیت های هنری و فکری جامعه؛ بازدید از جاذبه های خاص میراث [فرهنگی] و یا مکان های هنری ارتباط گسترده ای دارد. گردشگری فرهنگی مشتمل بر میراث (ملموس و ناملموس)، هنر (شامل جشنواره ها و رویدادها) و فرهنگ معاصر تا جایی است که به سبک زندگی و سنت های مردم یا منطقه ای مربوط می شود. گردشگری فرهنگی به واقع درصدد بهره برداری منفعلانه از جاذبه های میراث [فرهنگی] و یا حضور در جشنواره ها نیست بلکه درجه بالایی از تعامل با مردم محلی و نیز پیگیری فعالیت های خلاقانه (مانند نقاشی، عکاسی و رقص) را در بر می گیرد. در واقع، ریچاردز و ریموند (2010) اظهار داشتند که گردشگری خلاقانه به شاخه رو به رشدی در گردشگری فرهنگی تبدیل شده است.
“Cultural tourism” could be defined as tourism that focuses on cultural attractions and activities as a primary motivating factor for travel. Notwithstanding the broad definitions of culture that abound within postmodern and populist writings, parameters need to be drawn around what is defined as “culture” in this context. It is therefore useful to break the concept of cultural tourism down into a number of subsets. As argued by Smith (2003: 29), “cultural tourism can no longer be considered as a special interest or niche sector, but instead as an umbrella term for a range of tourism typologies and diverse activities which have a cultural focus.”
Richards (2001: 7) suggests that cultural tourism covers the consumption not just of “the cultural products of the past,” but also of contemporary culture or the “way of life” of a people or region. Hughes (1996), (2000) differentiates between “universal,” “wide,” “narrow,” and “sectorized” cultural tourism. These definitions correspond broadly to perceiving culture as a whole way of life; to engaging with specific ethnic or indigenous groups; to experiencing the “artistic and intellectual” activities of a society; to visiting specific heritage attractions or arts venues. Cultural tourism encompasses heritage (both tangible and intangible), the arts (including festivals and events), and contemporary culture insofar as it relates to the lifestyles and traditions of a people or place. Cultural tourism is not simply about the passive consumption of heritage attractions or attendance of festivals, it can also involve a high degree of interaction with local people, as well as the pursuit of creative activities (e.g., painting, photography, dance). Indeed, Richards and Raymond (2000) suggest that creative tourism is becoming a growth subsector within cultural tourism.
(جهت بزرگ نمایی روی عکس کلیک نمایید)
گردشگری میراث [فرهنگی]
گردشگری هنری
گردشگری خلاقانه
گردشگری فرهنگی شهری
گردشگری فرهنگی روستایی
گردشگری فرهنگی بومی
گردشگری فرهنگی عامه
منابع
HERITAGE TOURISM
ARTS TOURISM
CREATIVE TOURISM
URBAN CULTURAL TOURISM
RURAL CULTURAL TOURISM
INDIGENOUS CULTURAL TOURISM
POPULAR CULTURAL TOURISM
REFERENCES
- اصل مقاله انگلیسی با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه