اختلال کم توجهی/ بیش فعالی در بزرگسالان: یک مطالعه موردی
چکیده
اختلال کم توجهی/ بیش فعالی (ADHD) اغلب در بزرگسالان به اشتباه تشخیص داده می شود یا بد درمان می شود، زیرا اغلب به عنوان یک مشکل دوران کودکی در نظر گرفته می شود. اگر کودکی با این اختلال تشخیص داده شود و تحت درمان قرار گیرد، اغلب این اختلال تا بزرگسالی ادامه می یابد. در ADHD بزرگسالان، علائم ممکن است اختلالات همراه یا شبیه سایر بیماری هایی باشند که تشخیص و درمان را دشوار می سازند. بزرگسالان مبتلا به ADHD برای تشخیص و درمان مناسب نیاز به ارزیابی عمیق دارند. تشخیص و درمان بزرگسالان مبتلا به ADHD می تواند پیچیده باشد و اغلب به مراقبت های بین رشته ای نیاز دارد. ارائه دهندگان بهداشت روان و غیر روان اغلب این اختلال را نادیده می گیرند یا از درمان بزرگسالان احساس ناراحتی می کنند. هدف این مقاله بحث در مورد تشخیص و مدیریت بزرگسالان مبتلا به ADHD است.
مقدمه
یک متاآنالیز جهانی با تأثیرات ترکیبی چند سطحی در مورد بزرگسالانی که دارای اختلال کم توجهی بیش فعالی بودند، شیوع 6.67% (فاصله اطمینان [CI] 95% 3.1-2.1) را نشان داد (سانگ و همکاران 2021). مشخصات ADHD مشاهده شده در کودکان تا بزرگسالی ادامه پیدا می کند، اما آنها اغلب نادیده گرفته می شوند. این بدان معناست که شیوع این اختلال در بزرگسالان در مقایسه با موارد گزارش شده ممکن است بالاتر باشد (Katzman, Bilkey, Chokka, Fallu Klassen, ، 2017). مطالعات نشان دادند که مشخصات مشاهده شده در کودکان هنگام ورود آنها به اواخر دورۀ نوجوانی یا اوائل بزرگسالی تغییر می کند. ثابت شده که این وضعیت ممکن است در نتیجۀ تغییر در محیط و افزایش تغییرات جدا از مسئولیت ها باشد (Caye و همکاران، 2016; Chung و همکاران، 2019؛ Sandhu, Toll, Poulton و همکاران، 2020). در صورتی که سایر اختلالات ظاهر شوند (مثل افسردگی، اضطراب، یا اختلال دوقطبی)، یک تشخیص ADHD ممکن است اشتباه صورت گیرد یا بدون درمان گذاشته شود. افراد با تشخیص مضاعف، معمولا با علائم پیچیده خود را نشان می دهند و مدیریت آنها اغلب مشکل است. شواهد نشان می دهد که بزرگسالان مبتلا به ADHD بر اساس ابزار های ارزیابی مربوط به این اختلالات همراه فردی نمرات بالاتری می گیرند (Bozkurt, Evren, Umut, Agachanli, Evren، 2017؛ Richard-Lepouriel و همکاران، 2016).
Abstract
Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD) is often misdiagnosed or mistreated in adults because it is often thought of as a childhood problem. If a child is diagnosed and treated for the disorder, it often persists into adulthood. In adult ADHD, the symptoms may be comorbid or mimic other conditions making diagnosis and treatment difficult. Adults with ADHD require an in-depth assessment for proper diagnosis and treatment. The presentation and treatment of adults with ADHD can be complex and often requires interdisciplinary care. Mental health and non-mental health providers often overlook the disorder or feel uncomfortable treating adults with ADHD. The purpose of this manuscript is to discuss the diagnosis and management of adults with ADHD.
Introduction
A global multi-level mixed effect meta-analysis of adults who have symptoms of Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder showed a prevalence of 6.67% (95% confidence interval [CI] 2.1–3.1) (Song et al., 2021). Characteristics of ADHD seen in children tend to persist into adulthood, but they are often overlooked. This means the prevalence might be higher in adults than reported (Katzman, Bilkey, Chokka, Fallu, & Klassen, 2017). Studies have shown that characteristics seen in children change when individuals enter their late teens or early adulthood. It is suggested that this might be due to changes in the environment and increased changes independent of responsibilities (Caye et al., 2016; Chung et al., 2019; Sandhu, Toll, & Poulton, 2020). If other disorders are present (such as depression, anxiety, or bipolar disorder), a diagnosis of ADHD could be missed and left untreated. Dual diagnosed individuals generally present with complex symptoms and are often difficult to manage. Evidence shows that adults with ADHD tended to score higher on assessment tools for these individual comorbid conditions (Bozkurt, Evren, Umut, Agachanli, & Evren, 2017; Richard-Lepouriel et al., 2016).
(جهت بزرگ نمایی روی عکس کلیک نمایید)
چکیده
مقدمه
نوروپاتی ADHD
ارزیابی
درمان و مدیریت ADHD بزرگسال
درمان با داروی محرک
درمان با داروی غیر محرک
درمان غیر دارویی
پیشگیری از سوء مصرف داروی محرک
مراجعه موردی بالینی
نتیجه گیری
منابع
ABSTRACT
Introduction
Neuropathology of ADHD
Assessment
Treatment and management of adult ADHD
Stimulant treatment
Non-stimulant therapy
Nonpharmacological treatment
Stimulant misuse prevention
Clinical case presentation
Conclusion
References
- اصل مقاله انگلیسی با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه