دانلود مقاله ادراک جرم بودن اقدام به خودکشی در نپال و تاثیرش بر گزارش کردن خودکشی
چکیده
بر اساس آمار رسمی، در سال 2019-2018، 5754 نفر بر اثر خودکشی در نپال جان باختند. این رقم بالایی برای کشوری با جمعیتی 29 میلیون نفری است. کارشناسان بر این باورند که نرخ واقعی بسیار بالاتر است و بسیاری از خودکشی ها گزارش نمی شوند. دلیل این کم گزارشیِ خودکشی را اغلب انگ و جرم بودن اقدام به خودکشی می دانند. با وجود این، هرگز یک مسئولیت کیفری برای اقدام به خودکشی در نپال وجود نداشته است. این مقاله درباره ی دلایل ادارک جرم بودن اقدام به خودکشی در این کشور و پیامدهای آن، و راه های پرداختن به این مسائل بحث می-کند. ما دریافتیم که دخالت پلیس در مراحل آغازین تحقیقات خودکشی این ادراک های عموم را تأیید می کند که اقدام به خودکشی یک جرم قابل مجازات است و این امر ممکن است انگ خودکشی را تقویت کند. جرم انگاری اخیر همدستی در خودکشی به این ادراک انجامیده است چون عامه ی مردم ممکن است تفاوت میان همدستی در خودکشی و اقدام به خودکشی برایشان روشن نباشد. جرم انگاری خودکشی نه در قانون بلکه در اذهان باعث دلسردی گزارش دهی و رفتار یاری خواهی می شود و افرادی که نیاز به پشتیبانی و خدمات دارند را قربانی می کند. ما استدلال می کنیم که جرم زدایی فراتر از صرفاً حذف بندهای حقوقی منسوخ شده از وضعیت حقوقی است، بلکه افزایش آگاهی عمومی درباره ی دلایل تحقیق پلیس درباره ی مرگ های مشکوک، آموزش حساسیت، و آموزش مقامات دولتی، سیاست گذاران، و پلیس درباره ی خودکشی و پیشگیری از آن را در بر می گیرد. این کنش ها و اقدامات برای رد کردن افسانه ی جرم انگاریِ اقدام به خودکشی در نپال مورد نیاز هستند. یافته های ما می تواند برای پژوهشگرانی که بر روی کاهش دادن انگ خودکشی و جرم زدایی از اقدام به خودکشی کار می کنند، اهمیت بیش تری داشته باشد.
1- مقدمه
کاهش دادن سریع نرخ خودکشی جهانی، رمز تحقق بخشیدن آرمان های توسعه ی پایدار به ویژه آرمان 3.4 است که مستقیماً مربوط به پیشگیری از خودکشی است (مجموع عمومی سازمان ملل، 2015). پیشرفت به سوی تحقق این آرمان به دلیل انگ رایج خودکشی که منجر به کم گزارش دهی می شود، مشکلات نظارت، و نبود اراده ی سیاسی در تدوین راهبردهای جامع پیشگیری از خودکشی با موانعی رو به رو است. در نپال، این ادراک و باور عمومی وجود دارد که اقدام به خودکشی جرم انگاشته می شود، اگرچه این امر هرگز درست نبوده است. با توجه به نرخ خودکشی گزارش شده ی بالای نپال، بجا است تا درباره ی وضعیت ادراک شده و حقوقی واقعی خودکشی و اقدام به خودکشی (خودکشی نافرجام)، قوانین گزارش کردن خودکشی، پیاده سازی آن ها، و تأثیر آن ها بر گزارش دهی واقعی بحث کنیم.
6- نتیجه گیری
خواه خودکشی به وسیله ی بیماری روانی تسریع یابد یا خیر، این یک نشانه از آسیب پذیری است و اغلب فریادی برای یاری و کمک است. شخصی که اقدام به خودکشی کرده است، به اندازه ی یک فردی که نیازمند است، نیاز به یاری و کمک دارد.
در جهان، و در نپال، برای برآوردن اهداف ترسیم شده توسط آرمان های توسعه ی پایدار مبنی بر کاهش دادن نرخ خودکشی به میزان 30 درصد تا سال 2030 (آرمان 3.4)، افزون بر مداخله های سلامتی و اجتماعی کارامد برای پیشگیری از خودکشی، دولت ها باید اقدام عاجلی برای بهبود ثبت و مستندنگاری خودکشی و کاهش انگ و تبعیض مرتبط با آن اتخاذ کنند. این امر باعث خواهد شد که رخدادهای خودکشی و اقدام به خودکشی رویت پذیرتر شوند، و محیط مساعدی برای نظام های پشتیبانی از نیازمندان فراهم کنند. همکاری میان بخشی بین نهادهای دولتی، راهنمایی روشن پیرامون گزارش دهی و اتخاذ راهبردهای پیشگیری از خودکشی نخستین گام های اساسی در تدوین یک پاسخ جامع به خودکشی هستند. کشورهایی که اقدام به خودکشی را جرم می انگارند باید پیامدهای بهداشت عمومی و حقوقی جرم انگاری را با این دیدگاه در نظر بگیرند که خودکشی نه به عنوان یک جرم بلکه یک مساله ی بهداشت عمومی تلقی شود.
Abstract
In 2018–2019, according to the official statistics, 5754 people died as a result of suicide in Nepal. This is a high number for a country with a population of 29 million people. Experts believe that the actual rate is considerably higher and that many suicides are not reported. This underreporting of suicide is frequently blamed on the stigma and the criminality of attempted suicide. Yet, there has never been a criminal liability for attempted suicide in Nepal. This article discusses the reasons for the perception of the criminality of attempted suicide in the country, its consequences, and the ways of addressing them. We found that the involvement of the police at the initial stages of suicide investigation confirms public perceptions that attempted suicide is a punishable offense and this may reinforce the stigma of suicide. Recent criminalization of the abetment of suicide has contributed to this perception as the public may not be clear about the distinction between abetment of suicide and attempted suicide. Criminalization of suicide not in the laws but in minds discourages reporting and help-seeking behaviour and victimizes people who need support and services. We argue that decriminalization is more than removing the outdated legal clauses from the legal statutes, but also public awareness raising about the reasons for police investigation of suspicious deaths, sensitivity training, and education of government officials, policymakers, and police about suicide and its prevention. These are needed to dispel the myth of criminalization of attempted suicide in Nepal. Our findings could be of wider interest to scholars working on reducing the stigma of suicide and decriminalization of suicide attempts.
1. Introduction
Rapidly reducing the global suicide rate is the key to achieving the Sustainable Development Goals (SDGs) especially target 3.4 which directly relates to suicide prevention (United Nations General Assembly, 2015). Progress towards the achievement of this goal is hampered by the widely spread stigma of suicide resulting in underreporting, difficulties in surveillance, and lack of political will in formulating comprehensive suicide prevention strategies. In Nepal, there is a widely shared perception that suicide attempt is criminalized, although this has never been the case. Considering Nepal’s high reported suicide rate, it is pertinent to discuss the perceived and factual legal status of suicide and attempted suicide, suicide reporting rules, their implementation, and their impact on the actual reporting.
6. Conclusion
Whether suicide is precipitated by mental illness or not, it is a sign of vulnerability and often is a cry for help. A person who attempted suicide needs assistance and help as much as any other person in need.
Globally, and in Nepal, to meet the targets set out by the Sustainable Development Goals to reduce suicide rates by 2030 by 30% (target 3.4), in addition to effective health and societal interventions to prevent suicide, the governments need to adopt urgent action to improve recording and documentation of suicide and decrease stigma and prejudice associated with it. This will make incidents of suicide and attempted suicide more visible, and create an enabling environment for much-needed support systems. Inter-sectoral cooperation across the government institutions, clear guidance on the reporting and adoption of suicide prevention strategies are the essential first steps in formulating a comprehensive response to suicide. Countries that criminalize attempted suicide need to consider the public health and legal consequences of criminalization with the view of treating suicide not as a criminal but societal and public health issue.
(جهت بزرگ نمایی روی عکس کلیک نمایید)
چکیده
1- مقدمه
2- پیش زمینه
2-1مساله ی کم گزارش دهی و طبقه بندی نادرست خودکشی
2-2 تکامل قانون و ادراک های مرتبط با خودکشی
2-3 نگرش ها نسبت به خودکشی در میان فرهنگ های گوناگون و رابطه ی آن با انگ و کم گزارش دهی خودکشی
3- روش ها
4- نتایج
4-1 خودکشی در نپال
4-2 تبصره های حقوقی درباره ی خودکشی و همدستی در خودکشی در نپال
4-3 الزامات حقوقی برای گزارش کردن خودکشی و اقدام به خودکشی
4-4 ادراک جرم انگاری در برابر واقعیت
4-4-1 انگ و جرم انگاری خودکشی در کشورهای همسایه
4-4-2 سردرگمی میان جرم انگاری کمک و همدستی در خودکشی و اقدام به خودکشی
4-4-3 شیوه ی مستندسازی خودکشی
5- بحث
6- نتیجه گیری
6-1 محدودیت ها
منابع
Abstract
1. Introduction
2. Background
2.1. The problem of under-reporting and misclassification of suicide
2.2. The evolution of the law and perceptions related to suicide
2.3. Attitudes to suicide across cultures and their relation to stigma and underreporting of suicide
3. Methods
4. Results
4.1. Suicide in Nepal
4.2. Legal provisions on suicide and abetment of suicide in Nepal
4.3. Legal requirements to report suicide and suicide attempt
4.4. The perception of criminalization vs reality
4.4.1. Stigma and the criminalization of suicide in neighbouring countries
4.4.2. The confusion between the criminalization of aiding and abetting suicide and suicide attempt
4.4.3. The way suicide is documented
5. Discussion
6. Conclusion
6.1. Limitations
Acknowledgements
References
این محصول شامل پاورپوینت ترجمه نیز می باشد که پس از خرید قابل دانلود می باشد. پاورپوینت این مقاله حاوی 21 اسلاید و 6 فصل است. در صورت نیاز به ارائه مقاله در کنفرانس یا سمینار می توان از این فایل پاورپوینت استفاده کرد.
در این محصول، به همراه ترجمه کامل متن، یک فایل ورد ترجمه خلاصه نیز ارائه شده است. متن فارسی این مقاله در 8 صفحه (1800 کلمه) خلاصه شده و در داخل بسته قرار گرفته است.
علاوه بر ترجمه مقاله، یک فایل ورد نیز به این محصول اضافه شده است که در آن متن به صورت یک پاراگراف انگلیسی و یک پاراگراف فارسی درج شده است که باعث می شود به راحتی قادر به تشخیص ترجمه هر بخش از مقاله و مطالعه آن باشید. این فایل برای یادگیری و مطالعه همزمان متن انگلیسی و فارسی بسیار مفید می باشد.
بخش مهم دیگری از این محصول لغت نامه یا اصطلاحات تخصصی می باشد که در آن تعداد 54 عبارت و اصطلاح تخصصی استفاده شده در این مقاله در یک فایل اکسل جمع آوری شده است. در این فایل اصطلاحات انگلیسی (تک کلمه ای یا چند کلمه ای) در یک ستون و ترجمه آنها در ستون دیگر درج شده است که در صورت نیاز می توان به راحتی از این عبارات استفاده کرد.