دانلود مقاله افسردگی، اضطراب و استرس در طول مدت بارداری و پس از زایمان

چکیده
     مقدمه: علائم افسردگی، اضطراب و استرس در بین زنان باردار معمولا در دوره سه ماهه اول بارداری در بالاترین سطح خود قرار دارند و سپس شدت آن ها در طول دوره بارداری به تدریج کاهش پیدا می کند. این علائم در دوره پس از زایمان به کمترین سطح خود می رسند. زنان باردار به عنوان یکی از گروه های پرخطر برای مرگ و میر و علائم سلامت روان در بین بیماران مبتلا به کووید-19 محسوب می شوند. با وجود این، مشخص نیست که استرس مزمن همه گیری کووید-19 تا چه اندازه مسیر علائم افسردگی، اضطراب و استرس در دوره های بارداری یا پس از زایمان زنان را تغییر می دهد.
روش ها: ما در مطالعه خود در طول دوره همه گیری کووید-19 از طریق تبلیغات آنلاین زنان باردار یا زنانی که حداکثر یک ماه قبل زایمان داشته بودند را مشارکت دادیم (N=127). مشارکت کننده ها حداکثر سه بار در طول مدت بارداری و یک ماه پس از زایمان از لحاظ علائم افسردگی (مقیاس افسردگی پس از زایمان ادینبورگ)، اضطراب و استرس، مورد ارزیابی قرار گرفتند (مقیاس استرس، افسردگی و اضطراب 21 آیتمی خود اظهاری). در این مطالعه مدل های تقاطع تصادفی برای بررسی تغییر علائم مشارکت کننده ها و همچنین متغیرهای پیش بینی کننده افزایش علائم اختلالات روانی پس از زایمان، مورد استفاده قرار گرفتند.
نتایج: زنان شرکت کننده به طور میانگین نظرسنجی های خود را در دوره های زمانی 8.5 هفته (سه ماهه بارداری اول)،21 هفته (سه ماهه دوم بارداری)،32 هفته (سه ماهه سوم بارداری) و همچنین 7 هفته پس از بارداری، تکمیل کردند. زنان مشارکت کننده گزارش کردند که در طول دوران بارداری سطوح خفیف یا ملایمی از افسردگی، اضطراب و استرس را تجربه کرده بودند. در این مطالعه علائم افسردگی، اضطراب و استرس به طور قابل توجه در طول زمان تغییر کردند. ما برای توصیف این تغییرات به بهترین شکل ممکن از یک تابع مسیر منحنی شکل درجه دوم به جای یک مسیر خطی بهره می گیریم: علائم مشارکت کننده ها بین 23 تا 25 هفته بعد از بارداری افزایش پیدا کرد و سپس شاهد کاهش علائم بودیم. سطوح استرس به طور مداوم در طول زمان بالاتر از سطح عادی قرار داشتند. همچنین عواملی مانند جوان تر بودن، حمایت اجتماعی کمتر و نگرانی در مورد مراجعه به مراکز درمانی می توانند باعث شوند که سطوح علائم استرس در دوره یک ماه پس از زایمان، افزایش پیدا کنند. تغییر در روتین روزمره به دلیل کووید-19 نمی تواند مسیر علائم زنان در دوره بارداری تا پس از زایمان را پیش بینی کند.
نتیجه گیری ها: در طول دوران همه گیری کووید-19 علائم افسردگی و اضطراب از اوایل تا اواسط دوران بارداری افزایش پیدا کردند و سپس شاهد کاهش علائم بودیم، اما سطوح استرس بالا باقی ماندند. مقادیر کاهش مشاهده شده در علائم زنان مشارکت کننده، کوچک بود. با توجه به آنکه بهداشت روانی ضعیف و اضطراب در دوران قبل و بعد از زایمان می تواند تاثیرات دائمی قابل توجهی بر روی سلامت مادر و جنین داشته باشد، ارائه دهنده های خدمات درمانی باید آگاهی پیدا کنند که این علائم در بین زنان باردار در دوره های وقوع عوامل استرس زای خارجی مقیاس بزرگ همچون کووید-19 به طور قابل توجهی افزایش پیدا می کنند و سپس رویه های غربالگری را برای شناسایی زنان پرخطر و ارائه برنامه های مداخله درمانی مناسب، پیاده سازی کنند.

مقدمه
     زنان باردار و زنانی که زایمان داشته اند در طول همه گیری کرونا در بین گروه های پرخطر برای مرگ و میر، بیماری و تشدید علائم بهداشت روانی ضعیف، قرار می گیرند (کالج پزشکان زنان و مخصصان زایمان آمریکا،2021؛ وستگرین و همکاران،2021). چندین مطالعه گزارش کرده اند که در مقایسه با دوره پیش از همه گیری کرونا، سطوح افسردگی، اضطراب و استرس در بین زنان باردار و زنانی که به تازگی زایمان داشته اند، افزایش پیدا کرده است (خووری و همکاران،2021؛ لیتون و همکاران،2021؛ لیبل و همکاران،2020). برای مثال، در طول دوران همه گیری در فصل های بهار و تابستان سال 2020 نظرسنجی در بین یک نمونه هزار نفری از زنان در سرتاسر نقاط آمریکا توزیع شد. 36 درصد از زنان باردار و زنانی که زایمان داشته بودند گزارش کردند که سطوح علائم افسردگی در بین آن ها افزایش پیدا کرده است. همچنین 22 درصد از آنها علائم نشان دهنده اضطراب فراگیر را گزارش کردند (لیو و همکاران،2021). این درحالی است که در دوران پیش از همه گیری بین 13 تا 16 درصد از زنان باردار و 17 درصد از زنانی که زایمان داشته بودند علائم نشان دهنده اختلال افسردگی عمده (MDD) را گزارش کرده بودند. در این مدت سطوح علائم کافی برای تایید تشخیص اختلال اضطراب فراگیر در بین 0.3 تا 5.3 درصد از زنان باردار و 5.7 درصد از زنانی که زایمان داشته بودند، مشاهده شده است (دنیس و همکاران،2017؛ شوری و همکاران،2018؛ ولکاکس و همکاران،2021). در صورتی که علائم افسردگی، اضطراب و استرس در دوره های بارداری و پس از زایمان به طور مداوم در سطوح بالا باقی بمانند، خطر جدی سلامت مادر و نوزاد را تهدید خواهد کرد (داوسی و همکاران،2020؛ کوردی و همکاران،2017؛ روی-ماتون و همکاران،2011؛ تیگیتوف و همکاران،2011). با توجه به آنکه همه گیری کووید-19 به طور مستقیم میلیون ها نفر از زنان باردار در آمریکا و دیگر نقاط دنیا را تحت تاثیر قرار داده است و محققان وقوع همه گیری های ویروسی جهانی یا بومی در آینده را محتمل می دانند، درک بهتر تاثیرات همه گیری بر روی بهداشت روانی زنان در دوره های بارداری و پس از زایمان، حائز اهمیت خواهد بود. (بیهل و همکاران،2022؛ تیلنتی و همکاران،2021)

بحث و بررسی
     تا آنجا که ما اطلاع داریم، این اولین مطالعه ای است که تغییرات در علائم افسردگی، اضطراب و استرس در سرتاسر دوران بارداری و یک ماه پس از زایمان را در طول همه گیری کووید-19، مدل بندی می کند. منابع پیشین نشان داده بودند که در دوران پیش از همه گیری علائم این اختلالات روانی در اواخر دوران بارداری و پس از زایمان به تدریج کاهش پیدا می کنند (آسلمان و همکاران،2020؛ گونزالس-گارسیا و همکاران،2021؛ رالیس و همکاران،2014). نتایج مطالعه ما نشان دادند که علائم اضطراب و افسردگی از یک مسیر درجه دوم پیروی می کنند، به طوری که علائم در اوایل بارداری افزایش پیدا می کنند و سپس تقریبا در هفته بیست و پنجم بارداری شاهد کاهش تدریجی علائم افسردگی و در هفته بیست و سوم بارداری شاهد کاهش علائم اضطراب خواهیم بود. با وجود کاهش کلی مشاهده شده در علائم مشارکت کننده ها، بیش از 30 درصد زنان گزارش کردند که علائم ملایم اضطراب را یک ماه پس از زایمان تجربه کرده بودند. همچنین 19 درصد از زنان علائم ملایم افسردگی را در دوره پس از زایمان گزارش کرده اند. این آمارها بالاتر از سطوح گزارش شده در فراتحلیل های مربوط به دوره پیش از همه گیری هستند (دنیس و همکاران،2017، شوری و همکاران،2018). علاوه بر این، کاهش مشاهده شده در علائم در طول زمان کوچک بود و ممکن است از لحاظ بالینی اهمیت چندانی نداشته باشد. در مقایسه با نتایج مربوط به افسردگی و اضطراب، مطالعه ما نشان داد که سطوح استرس به طور مداوم بالا باقی ماندند. این موضوع نشان میدهد که همه گیری کرونا تاثیر دائمی بر روی زنان در دوره های بارداری و پس از زایمان داشته است.

Abstract

     Introduction Symptoms of depression, anxiety, and stress in pregnant women are generally highest in the first trimester and then decrease throughout pregnancy, reaching their lowest point in the postpartum period. Pregnant women are a high-risk population for mortality and mental health symptoms due to COVID-19. However, the extent to which the chronic stress of the COVID-19 pandemic alters the trajectory of depression, anxiety and stress symptoms in pregnant/postpartum women is unknown.

Methods Women (N=127) who were pregnant or who had given birth less than one month prior were recruited via online advertising during the COVID-19 pandemic. Participants were assessed up to three times during the pregnancy and at 1-month postpartum for depression (Edinburgh Postnatal Depression Scale), anxiety, and stress (Depression, Anxiety, and Stress Scale-21). Random intercepts models examined symptom change over time as well as predictors of elevated postpartum psychopathology.

Results On average, women completed their surveys at 8.5 weeks (first trimester), 21 weeks (second trimester), 32 weeks (third trimester) and 7-weeks postpartum. Women reported mild-moderate levels of depression, anxiety, and stress throughout pregnancy. There was a significant change in symptoms of depression and anxiety over time which was best represented by a quadratic rather than linear trajectory: symptoms increased until week 23–25 and then decreased. Stress levels remained consistently elevated over time. Higher symptom levels at 1-month postpartum were predicted by younger age, lower social support, and worry about going to a healthcare facility. Change in routine due to COVID-19 was not predictive of symptom trajectory from pregnancy to postpartum.

Conclusions During COVID-19, symptoms of depression and anxiety increased from early to mid-pregnancy but then declined slightly while stress levels remained elevated. Observed reductions in symptoms were small. Given the substantial persistent impact of perinatal distress and poor mental health on maternal and fetal health, providers should be aware of heightened levels of these symptoms in pregnant women during large-scale external health stressors such as COVID-19, and should implement screening procedures to identify and appropriately intervene with at-risk women.

Introduction

     Pregnant and postpartum women are at high-risk for morbidity, mortality and increased symptoms of poor mental health due to COVID-19 (American College of Obstetricians and Gynecologists, 2021; Westgren et al., 2021). Multiple studies have found higher levels of depression, anxiety and stress in pregnant and postpartum women during the pandemic than were reported prepandemic (Khoury et al., 2021; Layton et al., 2021; Lebel et al., 2020). For example, in a sample of over 1000 women across the U. S. surveyed in spring/summer of 2020 (during the pandemic), 36% of pregnant or postpartum women reported symptom levels indicative of depression, and 22% reported symptom levels indicative of generalized anxiety (Liu et al., 2021a). In comparison, pre-pandemic, 13–16% of pregnant women and 17% of postpartum women had symptom levels indicative of probable major depressive disorder (MDD) and 0.3–5.3% of pregnant women and 5.7% of postpartum women met criteria for generalized anxiety disorder (GAD; Dennis et al., 2017; Shorey et al., 2018; Wilcox et al., 2021). Persistent elevated symptoms of depression, anxiety and stress during pregnancy and the postpartum period pose a serious maternal and fetal health risk (Dowse et al., 2020; Kordi et al., 2017; Roy-Matton et al., 2011; Tegethoff et al., 2011). Given that the COVID-19 pandemic directly affected millions of pregnancies in the United States and abroad and that researchers estimate future viral pandemics or endemics are likely, developing an understanding of pandemic influences on mental health in pregnant and postpartum women is critical (Behl et al., 2022; Telenti et al., 2021).

Discussion

     To our knowledge, this is the first study to model changes in depression, anxiety, and stress throughout pregnancy and onemonth postpartum during the COVID-19 pandemic. Consistent with pre-pandemic and pandemic literature showing a decline in symptoms in late pregnancy and in the postpartum period (Asselmann et al., 2020; Gonzalez-Garcia et al., 2021; Rallis et al., 2014), we found that the trajectory of anxiety and depression symptoms was best represented by a quadratic curve whereby symptoms increased in early pregnancy and then began decreasing around week 25 for depression and week 23 for anxiety. However, even with the overall reduction in symptoms, more than 30% of women reported at least moderate symptoms of anxiety and 19% reported at least moderate depression one-month postpartum, which is higher than pre-pandemic estimates from meta-analyses (Dennis et al., 2017; Shorey et al., 2018). Additionally, the reduction in symptoms over time was small and may not represent a clinically significant change. In contrast to results concerning anxiety and depression, stress levels remained consistently elevated over time, underscoring a persistent impact of the pandemic across pregnancy and the postpartum period.

(جهت بزرگ نمایی روی عکس کلیک نمایید)

Hypothesis one: symptoms will remain consistently elevated over time

Hypothesis two: symptoms will show a curvilinear trajectory

Hypothesis three: symptom trajectories will remain significant after controlling for sociodemographic and COVID-19 factors

Hypothesis four: risk factors for elevated symptoms postpartum

 فرضیه اول: علائم در طول زمان به طور مداوم بالا باقی می مانند
فرضیه دوم: علائم زنان از یک الگوی منحنی شکل پیروی می کنند
فرضیه سوم: مسیرهای علائم بعد از در نظر گرفتن عوامل اجتماعی-جمعینی و عوامل مرتبط با کووید-19، همچنان قوی و قابل توجه باقی می مانند
فرضیه چهارم: عوامل ریسک برای بالا ماندن علائم در دوره بعد از زایمان

چکیده
مقدمه
روش پژوهش
رویه
شاخص ها
کووید-19 در آمریکا در طول انجام مطالعه
تحلیل آماری
فرضیه اول: علائم در طول زمان به طور مداوم بالا باقی می مانند
فرضیه دوم: علائم زنان از یک الگوی منحنی شکل پیروی می کنند
فرضیه سوم: مسیرهای علائم بعد از در نظر گرفتن عوامل اجتماعی-جمعینی و عوامل مرتبط با کووید-19، همچنان قوی و قابل توجه باقی می مانند
فرضیه چهارم: عوامل ریسک برای بالا ماندن علائم در دوره بعد از زایمان
تحلیل توان
نتایج
نگهداشت
آمار توصیفی
بحث و بررسی
منابع

Abstract
Introduction
Method
Procedure
Measures
COVID-19 in the United States during the study
Statistical analyses
Power analysis
Results
Retention
Descriptive statistics
Hypothesis one: symptoms will remain consistently elevated over time
Hypothesis two: symptoms will show a curvilinear trajectory
Hypothesis three: symptom trajectories will remain significant after controlling for sociodemographic and COVID-19 factors
Hypothesis four: risk factors for elevated symptoms postpartum
Discussion
CRediT authorship contribution statement
Declaration of Competing Interest
Ethical Approval
Funding Sources
Appendix. Supplementary materials
References

این محصول شامل پاورپوینت ترجمه نیز می باشد که پس از خرید قابل دانلود می باشد. پاورپوینت این مقاله حاوی 22 اسلاید و 4 فصل است. در صورت نیاز به ارائه مقاله در کنفرانس یا سمینار می توان از این فایل پاورپوینت استفاده کرد.

در این محصول، به همراه ترجمه کامل متن، یک فایل ورد ترجمه خلاصه نیز ارائه شده است. متن فارسی این مقاله در 9 صفحه (2100 کلمه) خلاصه شده و در داخل بسته قرار گرفته است.

علاوه بر ترجمه مقاله، یک فایل ورد نیز به این محصول اضافه شده است که در آن متن به صورت یک پاراگراف انگلیسی و یک پاراگراف فارسی درج شده است که باعث می شود به راحتی قادر به تشخیص ترجمه هر بخش از مقاله و مطالعه آن باشید. این فایل برای یادگیری و مطالعه همزمان متن انگلیسی و فارسی بسیار مفید می باشد.

بخش مهم دیگری از این محصول لغت نامه یا اصطلاحات تخصصی می باشد که در آن تعداد 50 عبارت و اصطلاح تخصصی استفاده شده در این مقاله در یک فایل اکسل جمع آوری شده است. در این فایل اصطلاحات انگلیسی (تک کلمه ای یا چند کلمه ای) در یک ستون و ترجمه آنها در ستون دیگر درج شده است که در صورت نیاز می توان به راحتی از این عبارات استفاده کرد.