دانلود مقاله مرتبط بودن تفاوت های ارتباط عملکردی در آمیگدال با اثربخشی ضد افسردگی کتامین در بیماران مبتلا به افسردگی اضطرابی
چکیده
پیش زمینه: هنوز مشخص نشده است که کتامین چه اثرات ضد افسردگی در بیماران مبتلا به افسردگی اضطرابی (AD) دارد. بین تفاوت‌های ارتباط عملکردی (FC)در آمیگدال، و بهبود افسردگی در بیماران افسرده پس از درمان با کتامین ارتباطی وجود دارد، اما نقش آنها در بیماران مبتلا به AD مشخص نشده‌است. برای این منظور، ما رابطه بین بهبود افسردگی پس از استفاده از کتامین و ارتباط عملکردی آمیگدال در بیماران مبتلا به AD را مورد بررسی قرار دادیم.
روش‌ها: تزریق داخل وریدی کتامین (0.5 mg/kg) برای شش دفعه طی مدت دو هفته برای 31 بیمار مبتلا به AD و 18 بیمار مبتلا به افسردگی غیر اضطرابی (NAD)انجام شد. سپس، بیماران AD به دو گروه پاسخ‌دهنده (که بر اساس ≥50٪ کاهش در نمره کامل MADRS در روز 13 تعریف می‌شود) و غیر پاسخ‌دهنده تقسیم شدند. ارتباط عملکردی زیرمناطق آمیگدال از جمله آمیگدال جانبی قاعده‌ای (LBA)، آمیگدال مرکزی میانی (CMA)، و آمیگدال سطحی در بین گروه ها مورد مقایسه قرار گرفت و برای پیش‌بینی پاسخ آنها به درمان پس از تزریق کتامین از منحنی‌های شاخص عملیاتی گیرنده استفاده شد.
نتایج: مشخص شد که تفاوت اولیه در ارتباط عملکردی در LBA و پرکونئوس سمت چپ بین بیماران AD پاسخ‌دهنده و غیر پاسخ‌دهنده، با بهبود افسردگی مرتبط است و پیش‌بینی‌کننده مهمی برای پاسخ به درمان با کتامین محسوب می‌شود. کاهش قابل‌توجهی در FC اولیه در LBA- پرکونئوس پس از تزریق کتامین به پاسخ‌دهندگان مشاهده شد. برخلاف بیماران مبتلا به افسردگی غیر اضطرابی، شکنج (چین) گیجگاهی میانی راست در CMA بیماران مبتلا به افسردگی اضطرابی به میزان کمتری مشاهده شد.
محدودیتها: اندازه نمونه نسبتاً کوچک است.
نتیجه‌گیری: یافته‌های ما ممکن است حاکی از آن باشد که ارتباط عملکردی آمیگدال پیش‌بینی‌کننده مهمی برای پاسخ بیماران مبتلا به AD نسبت به درمان با تزریق کتامین است. انجام مطالعات بعدی درباره مکانیسم‌های بالقوه ضد افسردگی کتامین ممکن است تاثیر مثبتی در درمان بیماران مبتلا به AD داشته‌باشد.
1. مقدمه
افسردگی اضطرابی (AD) که به عنوان تشخیص اختلال افسردگی حاد (MDD) به همراه سطح بالایی از اضطراب تعریف می‌شود، یک زیرنوع معمول از افسردگی است. ابتلا به AD بر اساس یک کارآزمایی جایگزین‌های درمانی متوالی برای تسکین افسردگی (STAR*D)، در 53 % از 2876 بیمار مبتلا به MDDتشخیص داده‌شد (Fava و همکاران، 2008). نتایج بدست آمده از یک مطالعه بر روی جمعیت چین نشان داد که تقریباً 70 % از 375 بیمار مبتلا به MDDبه AD نیز مبتلا بوده‌اند (Wu و همکاران، 2013). علائم شدیدتری از افسردگی (Fava و همکاران، 2004؛ Lin و همکاران، 2014) و نرخ بالاتری از فکر به خودکشی و ارتکاب به خودکشی (McIntyre و همکاران، 2016؛ Seo و همکاران، 2011) در بیماران مبتلا به AD نسبت به بیماران مبتلا به افسردگی غیراضطرابی (NAD) مشاهده شد. بیماران مبتلا به AD پس از درمان با داروهای متعارف ضد افسردگی، بهبودی کمتری را در افسردگی نسبت به بیماران مبتلا به NAD نشان داده‌اند (Fava و همکاران، 2008؛ Wu و همکاران، 2013).
اثربخشی ضد افسردگی کتامین که یک آنتاگونیست غیررقابتی و گلوتاماترژیک برای گیرنده N-متیل-D-آسپارتات است، در بیماران مبتلا به AD مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته‌است (Chen و همکاران، 2021؛ Ionescu و همکاران، 2014؛ Liu و همکاران، 2019؛ Salloum و همکاران، 2019). استعمال یک دوز کتامین بهبودی بیشتری را در افسردگی بیماران مبتلا به ADدر مقایسه با بیماران مبتلا به NAD حاصل کرد (Ionescu و همکاران، 2014)، در صورتی که نتایج مطالعه‌ای دیگر حاکی از این بود که بیماران مبتلا به AD واکنش کمتری نسبت به درمان با کتامین نشان داده‌اند (Chen و همکاران، 2021). برخی از مطالعات، هیچ تفاوتی را در بین بیماران مبتلا به AD و NAD از نظر بهبود افسردگی نشان ندادند (Liu و همکاران، 2019؛ Salloum و همکاران، 2019). با توجه به تناقضات موجود در خصوص بهبود افسردگی بیماران مبتلا به ADپس از درمان با کتامین، لازم است زیست‌نشانگرهای احتمالی برای پیش‌بینی اثربخشی ضدافسردگی کتامین در بیماران مبتلا به AD مورد بررسی قرار گیرد.
4. بحث
در مطالعه حاضر، ما دریافتیم که ارتباط عملکردی بین LBA و پرکونئوس سمت چپ در بیماران مبتلا به AD در هر دو گروه پاسخ‌دهنده و غیر پاسخ‌دهنده، ارتباط مثبتی با بهبود علائم افسردگی دارد و البته پیش‌بینی کننده مهمی برای پاسخ به درمان با کتامین محسوب می‌شود. در واقع، نتایج آنالیزهای تعقیبی حاکی از آن بود که ارتباط عملکردی بین LBA و پرکونئوس در ابتدای مطالعه پس از شش بار تزریق کتامین به پاسخ‌دهندگان به طور قابل ملاحظه‌ای کاهش پیدا کرد. تا جایی که می دانیم، این اولین گزارشی است که در رابطه با ارتباط عملکردی در زیرمناطق آمیگدال ارائه شده و آن را به عنوان یک پیش بینیکننده احتمالی پاسخ به درمان با کتامین در بیماران مبتلا به AD نشان داده‌است. به علاوه در اینجا مشاهده کردیم که ارتباط عملکردی پایینتر بین NTG و CMA سمت راست که در ابتدای مطالعه در بیماران مبتلا به AD نسبت به بیماران مبتلا به NAD مشاهده شد، همبستگی مثبتی با بهبود علائم افسردگی در آنها پس از تزریق کتامین دارد.
Abstract
Background The antidepressant effects of ketamine in patients with anxious depression (AD) remain unclear. Functional connectivity (FC) differences in the amygdala have been linked to depression improvement after ketamine treatment in depressed patients, but their role in AD patients is uncertain. We investigated the correlation between depression improvement after ketamine treatment and amygdala FC in AD patients.
Methods Thirty-one AD patients and 18 non-anxious depression (NAD) patients received six intravenous ketamine infusions (0.5 mg/kg) over two weeks. AD patients were further divided into responders (defined as a ≥50% MADRS total score reduction on day 13) and non-responders. The FC of the amygdala subregions, including the laterobasal amygdala (LBA), centromedial amygdala (CMA), and superficial amygdala, were compared between the groups. Receiver operating characteristic curves were used to predict treatment response after ketamine infusions.
Results The baseline FC difference in the left LBA and the left precuneus between responders and non-responders among AD patients was found to be associated with depression improvement and was a significant predictor of treatment response to ketamine. A marked reduction in baseline LBA-precuneus FC after ketamine infusion was observed in responders. Unlike in patients with NAD, a lower right CMA-right middle temporal gyrus FC was found in AD patients.
Limitations The sample size is rather small.
Conclusions Our findings may suggest that amygdala FC is a significant predictor of treatment response to ketamine infusions in patients with AD. Further studies exploring the potential antidepressant mechanisms of ketamine may aid in the treatment of AD patients.
1. Introduction
Anxious depression (AD), defined as the diagnosis of major depressive disorder (MDD) with a high level of anxiety, is a common subtype of depression. According to a Sequenced Treatment Alternatives to Relieve Depression (STAR*D) trial, 53 % of 2876 patients with MDD were diagnosed with AD (Fava et al., 2008). A Chinese population study showed that nearly 70 % of 375 patients with MDD had AD (Wu et al., 2013). Patients with AD have more severe depressive symptoms (Fava et al., 2004; Lin et al., 2014) and higher rates of suicidal ideation and suicide attempts (McIntyre et al., 2016; Seo et al., 2011) than patients with non-anxious depression (NAD). Patients with AD have poor depression improvement outcomes when treated with traditional antidepressant drugs than patients with NAD (Fava et al., 2008; Wu et al., 2013).
Ketamine, a glutamatergic non-competitive N-methyl-D-aspartate receptor antagonist, has been studied for its antidepressant efficacy in patients with AD (Chen et al., 2021; Ionescu et al., 2014; Liu et al., 2019; Salloum et al., 2019). Patients with AD showed better depression improvement after a single dose of ketamine than patients with NAD (Ionescu et al., 2014), whereas another study pointed out that patients with AD are less likely to respond to ketamine treatment (Chen et al., 2021). Some studies have found no difference in depression improvement between patients with AD and NAD (Liu et al., 2019; Salloum et al., 2019). Given the inconsistency of depression improvement after ketamine treatment in patients with AD, it is necessary to investigate the potential biomarkers predicting the antidepressant efficacy of ketamine in patients with AD.
4. Discussion
In the current study, we found that the FC difference between the left LBA and the left precuneus in the responders and non-responders among the patients with AD was positively correlated with improvement in depressive symptoms and was also a significant predictor of treatment response to ketamine infusions. Indeed, the post-hoc analysis revealed that the LBA-precuneus FC identified at baseline was significantly reduced following six ketamine infusions in the responders. To the best of our knowledge, this is the first report of FC in amygdala subregions acting as a potential predictor of treatment response to ketamine in patients with AD. Here, we also found that the lower right CMA-right MTG FC observed in patients with AD than in those with NAD was positively associated with depressive symptom improvement after ketamine infusions.
(جهت بزرگ نمایی روی عکس کلیک نمایید)
چکیده
1. مقدمه
2. موضوعات و روش‌ها
2.1. شرکت کنندگان
2.2. روند مطالعه
2.3. جمع‌آوری داده‌های rsfMRI
2.4. پیش‌پردازش داده‌های fMRI
2.5. تعریف مناطق مورد نظر
2.6. تحلیل‌های ارتباط عملکردی (FC) مبتنی بر انطباق پیکسل در کل مغز
2.7. تحلیل‌های آماری
3. نتایج
3.1. شاخصه‌های بالینی و جمعیت‌شناختی
3.2. تفاوت در آمیگدال ارتباط عملکردی (FC) بین بیماران مبتلا به AD و NAD
3.3. تفاوت در ارتباط عملکردی (FC) بیماران مبتلا به AD در بین پاسخ‌دهندگان و غیرپاسخ دهندگان
4. بحث
5. منابع
Abstract
1. Introduction
2. Materials and methods
2.1. Participants
2.2. Procedure
2.3. rsfMRI data acquisition
2.4. fMRI data preprocessing
2.5. Regions of interest definition
2.6. Whole brain voxel-wise FC analyses
2.7. Statistical analyses
3. Results
3.1. Demographic and clinical characteristics
3.2. Difference in amygdala FC between patients with AD and NAD
3.3. Difference in FC between responders and non-responders among patients with AD
4. Discussion
Funding and role of the funding source
References
این محصول شامل پاورپوینت ترجمه نیز می باشد که پس از خرید قابل دانلود می باشد. پاورپوینت این مقاله حاوی 15 اسلاید و 4 فصل است. در صورت نیاز به ارائه مقاله در کنفرانس یا سمینار می توان از این فایل پاورپوینت استفاده کرد.
در این محصول، به همراه ترجمه کامل متن، یک فایل ورد ترجمه خلاصه نیز ارائه شده است. متن فارسی این مقاله در 5 صفحه (1400 کلمه) خلاصه شده و در داخل بسته قرار گرفته است.
علاوه بر ترجمه مقاله، یک فایل ورد نیز به این محصول اضافه شده است که در آن متن به صورت یک پاراگراف انگلیسی و یک پاراگراف فارسی درج شده است که باعث می شود به راحتی قادر به تشخیص ترجمه هر بخش از مقاله و مطالعه آن باشید. این فایل برای یادگیری و مطالعه همزمان متن انگلیسی و فارسی بسیار مفید می باشد.
بخش مهم دیگری از این محصول لغت نامه یا اصطلاحات تخصصی می باشد که در آن تعداد 40 عبارت و اصطلاح تخصصی استفاده شده در این مقاله در یک فایل اکسل جمع آوری شده است. در این فایل اصطلاحات انگلیسی (تک کلمه ای یا چند کلمه ای) در یک ستون و ترجمه آنها در ستون دیگر درج شده است که در صورت نیاز می توان به راحتی از این عبارات استفاده کرد.