حسابداری جدید و ارزیابی پیشنهادات تغییر برای حسابداری اجتماعی و محیطی
چکیده
این مقاله به طور ویژه، پیشنهاداتی جهت نوسازی حسابداری اجتماعی و محیطی را مد نظر قرار می دهد. (گری و همکاران 2013). آنها تاریخ SEA را به عنوان یکی از اندک موفقیتها و همچنین بسیاری از شکست ها در نظر می گیرند که تغییر رادیکال (بنیادین) را تضمین می کند؛ سایرین توان تغییرِ SEA را ناشناخته در نظر گرفته اند (ر. ک لمان، 2013) . SEA با یک معما روبرو است: آیا شکست خورده است؟ اگر چنین است، چرا؟ و اکنون باید چه کرد؟ من دریافتم که SEA باعث بیماری خود شده است و توان تغییر حسابداری هنوز به درستی کشف نشده است. من فکر می کنم که کشمکش های بین SEA و حسابداری می تواند با بازبینی رابطه، اصلاح و بهتر شود. حرکت به سمت خارج از مدار حسابداری بدون انجام این کار، عواقب پیش بینی نشده ای را به همراه خواهد داشت.
1. مقدمه
خانواده ی پدری من، دچار وسواس ناشی از نقشه ها و زمان شده است. نیافتن مستقیم ترین مسیر در بهترین زمان برای آنها تاسف آور است. اگرچه، شکست یک متغیر است که با موفقیت در امری دیگر، می توان از آن دفاع کرد؛ یکی از عموهای بزرگم می گوید: ما گم شده ایم اما، اوقات خوشی را برای خود ایجاد کرده ایم. گری، برنان، و مالپاس حسابهای جدیدی را با درخواست از رایت در مورد غیرقابل امکان بودن، و همچنین نامطلوبی نقشه های قبلی برای تغییر اجتماعی آزادی بخش، باز کردند. در مورد همین امر عموی من ادعا می کند: پس ما گم شده ایم. این نویسندگان، با ارزیابی پیشرفت حسابداری اجتماعی و محیطی (SEA) در طی 40 سال گذشته و بیشتر، در نهایت آن را نیازمند بازبینی و تغییر دریافتند. من به خوبی می توانم تاسف عموی خودم را تصور کنم: «ما حتی اوقات خوشی را نیز ایجاد نمی کنیم. کافی است او را از وسیله ی نقلیه ای خارج کرده و اجازه دهیم خودش، راه خود را پیدا کند.
abstract
This paper considers recent calls to rejuvenate social and environmental accounting, particularly Gray et al. (2013). They see the history of SEA as one of few successes and many failures, warranting radical change. Others consider change-potentials of SEA as underrecognised (see Lehman, 2013b). SEA faces a conundrum: has it failed? If so, why? And what to do now? I find SEA has contributed to its own ills, and that change-potentials of accounting remain under-explored. I suggest tensions between SEA and accounting may be ameliorated by revisioning the relationship. Migration outside the orbit of accounting without doing so invites unintended consequences.
1. Introduction
My father’s family is obsessed with maps and time. To not find and follow the most direct route in the best time is to them reprehensible. However, failure in one variable is defensible by achievement in the other – a late uncle was capable of stating, “We’re lost, but we’re making good time”, without trace of irony. Gray, Brennan, and Malpas open New accounts (2013) by invoking Wright (2006) on the impossibility, and indeed undesirability of a priori maps for ‘emancipatory social change’. To this, my uncle would declaim: “So. We’re lost”. The authors, assessing the progression of what has been called social and environmental accounting (SEA) over the last 40 or so years (cf. Gray, 2009), ultimately find it wanting. I can well imagine my uncle’s lament: “We’re not even making good time”. It would be enough to induce him to demand to be let out of the vehicle, to find his own way, in better time.
چکیده
1- مقدمه
2- بازبینی روایی
3. خود ارزیابی
4. استدلال دوتایی یا اعلان جنگ!
5. درک ذیحسابی
6 سفر درون شبکه ای
7 خروج از تنگنا
8. نتیجه گیری
abstract
1. Introduction
2. Narrative overview
3. Self-examination
4. Binary reasoning or This means war!
5. Understandings of accountability
6. Interstitial travel or Care to Dance?
7. Breaking the impasse
8. Concluding thoughts
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه