چکیده
رسانه آموزشی می تواند تاثیر مثبتی بر کودکان خردسال داشته باشد، از اینرو ، تعدادی مطالعات در کشورهای در حال توسعه صورت گرفته است. محققان تاثیر یک آزمون آموزشی انیمیشن را بررسی کرده اند، که شرکت کنندگان برای دیدن Akili و Me در مقابل برنامه های دیگر بطور تصادفی انتخاب شده بودند. در مصاحبه با کودکان، محققان به اندازه هایی قبل و بعد از نمایش انیمیشن دست یافتند. از موروگورو، تانزانیا،568 کودک(میانگین سنی4تا8 ساله) شرکت کردند. با کنترل جنسیت، سن و مهارت های پایه کودکان در پیگیری انجام شده، برای تماشای Akili و Me، مهارتهای طراحی، شکل دادن به تفکر، تشخیص اعداد و مهارت های انگلیسی آنها بهبود یافت. کودکان کوچک و آسیب پذیر می توانند از برنامه آموزشی تولید شده بطور محلی بهره ببرند. اقدامات رسانه ای باید آنها را بطور موثر ترغیب کند و آمادگی ورود به مدرسه را اصلاح نماید.
1- مقدمه
کودکان پیش دبستانی و دبستانی نیازمند سواد بنیادی،شمار فهمی، و مهارت های شناختی برای دستیابی به فرصت های آموزشی و اقتصادی هستند(Ball, Paris, & Govinda, 2014). علاوه بر این، آموزش با بسیاری از نتایج سلامتی مرتبط است، به خصوص برای نسل بعد، با افزایش آموزش مادران به طور قابل توجهی مرگ و میر کودکان کاهش یافته و نتایج سلامتی بهبود می یابد(Gakidou, Cowling, Lozano, & Murray, 2010). در حالیکه پیشرفت های بزرگی در زمینه عدالت و آموزش در دهه اخیر رخ داده است، بسیاری از تانزانیایی ها دارای بنیاد قوی لازم برای موفقیت بعدی می باشند. اگرچه تانزانیا، به اهداف هزار ساله در آموزش ابتدایی جهانی دست یافته است (TMEVT, 2014) ، کیفیت آموزش نیمی از کودکان بین 10 تا 16 ساله به شدت در سطح پایینی قرار دارد، چون قادر به گذراندن سواد پایه نبوده و از اینرو آزمون های شمارفهمی برای کودکان 8 ساله تنظیم شده اند(Uwezo, 2013). چندین دلیل برای عدم پیشرفت کودکان تانزانیا در مقاطع ابتدایی و راهنمایی وجود دارد. در ابتدا، فقدان یک پایگاه آموزشی برای رشد کودکان می باشد. تنها 42.4 درصد کودکان تانزانیا آموزش پیش دبستانی را گذرانده اند(ACEI, 2016). در حالیکه در سالهای اخیر دختران و پسران مجبور به گذران دوره ی پیش دبستانی بوده اند، در اینجا اختلاف زیادی از نظر جغرافیایی(روستا یا شهر) و ثروت وجود دارد. کودکان شهری بیشتر از کودکان روستایی در آموزش های پیش از دبستان حضور دارند، 84 درصد از کودکان پیش دبستانی(5 تا 6 ساله) که خارج از مدرسه بودند، در روستا زندگی می کردند. از کودکانی که در مدرسه حضور داشتند،62 درصد از خانواده های ثروتمند و خیلی ثروتمند و 23 درصد از خانواده های فقیر و خیلی فقیر بودند(Uwezo, 2016). حتی کودکانی که در مدرسه پیش دبستانی حضور داشتند با چالش هایی برای بدست آوردن پایه محکم آموزشی روبرو بودند. Cosmas (2010) توضیح داد که آموزش پیش از دبستان در تانزانیا به دلیل فقدان وسایل آموزشی، مانند کمبود میز و صندلی و میز تحریر، نام نویسی بسیار زیاد کودکان و نداشتن معلمان آموزش پیش دبستانی، کافی نیست.
ABSTRACT
Educational media can positively impact young children; however, few studies have been conducted in developing countries. Researchers investigated the impact of an animated educational series, where participants were randomized to see Akili and Me versus other popular programs. In interviews with children, researchers assessed measures before and after four weeks of exposure. From Morogoro, Tanzania, 568 children (mean age - 4.8 years) participated. Controlling for the child's sex, age, and baseline skills in the assessed follow up outcome, exposure to Akili and Me significantly improved drawing skills, shape knowledge, number recognition, counting, and English skills. Young and vulnerable children can benefit from a locally-produced educational program. Media interventions should be encouraged as they effectively and efficiently alter school readiness.
1. Introduction
Pre-primary and primary school children need foundational literacy, numeracy, and cognitive skills in order to achieve advanced educational and economic opportunities (Ball, Paris, & Govinda, 2014). Furthermore, education is significantly associated with many health outcomes, especially for the following generation, with increases in maternal education leading to significantly reduced child mortality and improved health outcomes (Gakidou, Cowling, Lozano, & Murray, 2010). While great progress has occurred in the last decade in terms of educational access and equity, many Tanzanians lack a strong base necessary for later success. Though Tanzania has achieved the Millennium Development goal of universal primary education (TMEVT, 2014), the quality of education remains extremely low with half of Tanzanian children aged 10–16 years unable to pass basic literacy and numeracy tests set to the level of an 8 year old (Uwezo, 2013). Several reasons explain why Tanzanian children fail to thrive in primary and secondary school. To begin, many lack an educational foundation to build upon. Only 42.4% of Tanzanian children are enrolled in pre-primary education (ACEI, 2016). While in very recent years boys and girls have had the same level of access to pre-primary school, there are great attendance disparities in terms of geography (urban vs. rural) and wealth. Urban children are more likely than rural children to attend pre-primary schools; 84% of pre-primary school age children (5–6 years) who were out of school lived in rural areas. Of those children attending school, 62% came from “rich” and “very rich” households, compared to 23% of those from “poor” and “very poor” households (Uwezo, 2016). Even children who do attend pre-primary school face challenges gaining a solid base. Cosmas (2010) described pre-primary education in Tanzania as inadequate, having an absence of instructional materials, lacking chairs, tables, or desks, having very high enrollment, and a having a scarcity of trained pre-primary education teachers.
چکیده
1- مقدمه
2-روش ها
2-1 تنظیمات
2-2 رویه ها و نمونه
2-3 ویدئوهای درمانی
2-4 ویدوئو های کنترل
2-5 اندازه گیری ها
2-6 رویکرد تحلیلی
3- نتایج
3-1 شرکت کنندگان مداخله
3-2 امتیازات خط مبنا و پیگیری
3-3 مدلهای رگرسیون
4- بحث
ABSTRACT
1. Introduction
2. Method
2.1. Setting
2.2. Procedures and sample
2.3. The treatment videos
2.4. The control videos
2.5. Measures
2.6. Analytic approach
3. Results
3.1. Intervention participation
3.2. Baseline and follow-up scores
3.3. Regression models
4. Discussion