چکیده
هدف – با وجودی که از اواخردهه1960 مدیریت پرتفوی سازمان ( CPM)، یک ابزار محبوب برای مدیریت استراتژیک پرتفوی های چند کاره در بخش خصوصی بوده است، اما در بخش دولتی توجه محدودی را به خود جلب کرده است. بر این اساس، تحقیق تجربی در مورد استفاده از CPM در سازمان های دولتی تقریباً وجود ندارد. هدف از انجام این مقاله این است که با مشخص کردن و بحث در مورد برخی از نکات کلیدی که سازمان های بخش عمومی ممکن است هنگام اتخاذ CPM نیاز داشته باشند، خلأ موجود در متون تحقیقاتی را نسبتاً پر نماید.
طرح تحقیق/ روش شناسی تحقیق / رویکرد تحقیق – پژوهش حاضر به جای پیشنهاد و آزمون مقایسه ای فرضیه های مشخص و محدود، در نظر دارد به یک سؤال پژوهشی جامع پاسخ دهد، یعنی: نکات کلیدی که سازمان-های بخش عمومی ممکن است هنگام اتخاذ CPM به آن ها نیاز داشته باشند، چیستند؟ بنابراین، این پژوهش الگوی تحقیق کیفی تفسیری را اتخاذ نموده است. یافته ها بر اساس تحقیقات تجربی است که بر روی یک سازمان پژوهشی بزرگ عمومی در استرالیا انجام شده است. کاربرد بالقوه CPM به صورت تکراری و پیوسته در یک گروه مرجع که شامل 15 نماینده مدیریت میانی و چند عضو از گروه رهبری ارشد در طول یک سال بود، مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها – شاخص های ارزیابی که به طور معمول در CPM استفاده می شوند (به عنوان مثال، پتانسیل رشد و سهم بازار ) معمولاً در سازمان های بخش دولتی قابل اجرا نیستند. این مقاله نشان می دهد که سازمان های دولتی باید در عوض کارایی گذشته و پتانسیل آینده واحدهای کسب و کار را در نظر بگیرند، که ممکن است از طریق قابلیت (نقش سرمایه انسانی و منابع / زیرساخت های مرتبط) و تحویل (نقش تقاضا و تأثیر واحدهای تجاری مربوطه) عملی شود. این مقاله همچنین به اهمیت مشاوره جامع سازمان، تصمیم گیری مبتنی بر شواهد، و مشروعیت می پردازد.
اصالت / ارزش - از منظر کاربردی، این مقاله ممکن است به سازمان های بخش عمومی برای اتخاذ و به کار بردن CPM کمک نماید. از لحاظ تئوری، این مقاله یک مسئله پژوهشی مهم و نسبتاً چشم پوشی شده را مد نظر قرار داده، و چندین روش برای پژوهش های آینده ارائه می دهد.
Abstract
Purpose — Although Corporate Portfolio Management (CPM) has been a popular tool for strategic management of multi-business portfolios in the private sector since the late 1960s, it has received limited attention in the public sector. Accordingly, empirical research on the use of CMP in government organizations is virtually non-existent. This paper aims to partially fill that gap in the literature by highlighting and discussing some of the key points that public sector organizations may need to consider when adopting CPM.
Design/methodology/approach — Rather than deductively proposing and testing narrowly specified hypotheses, this study aims to answer a broad research question, namely: What are the key points that public sector organizations may need to consider when adopting CMP? Hence, the study adopts the qualitative interpretive research paradigm. The findings are based on empirical research conducted in a large Australian publicly-funded research organization. Potential application of CPM was iteratively and incrementally explored with a reference group comprising 15 middle management representatives and several members of the senior leadership group over the course of one year.
Findings — Assessment criteria traditionally used in CPM (e.g., growth potential and market share) are generally not applicable in public sector organizations. This paper suggests that government organizations should instead consider past performance and future potential of individual business units, which may be operationalized via capability (a function of human capital and associated resources/infrastructure) and delivery (a function of the demand for, and the impact of, relevant business units). The paper also highlights the importance of organization-wide consultation, evidence-based decision making, and contestability.
Originality/value — From a practical perspective, the paper may assist public sector organizations with adapting and applying CPM. From a theoretical perspective, the paper highlights an important and relatively neglected research problem, and suggests several avenues for future research.
چکیده
مقدمه
پیشینه تحقیق
روش شناسی تحقیق
نتایج و بحث
نتیجه گیری
Abstract
Introduction
Literature Review
Methodology
Results and Discussion
Conclusion