افزایش هوش هیجانی پرستاران با یک اقدام مختصر
چکیده:
زمینه: هوش هیجانی با دامنه وسیعی از عقاید شخصی، شغلی و اجتماعی همراه است و در چندین مورد اثبات شده است که برای آموزش پرستاری و تکنیک های بالینی کاربرد دارد. علیرغم رشد پشتیبانی از افزایش تمرکز بر هوش هیجانی در پرستاری و تعلیم پرستاران، شواهد تجربی برای اثربخشی تعلیم برای افزایش هوش هیجانی خیلی اندک است. هدف مطالعه حاضر این است که تأثیر یک برنامه تعلیم مختصر «هوش هیجانی» برای پرستاران انتخاب شده را آزمایش کند.
روش ها: ما یک مطالعه شبه-آزمایشی سایت متقاطع را انجام دادیم که هوش هیجانی پرستاران قبل از تعلیم هوش هیجانی (T1) و سه ماه بعد از تعلیم هوش هیجانی (T2) را با یک گروه کنترل مشابه (تعلیم داده نشده) مورد سنجش قرار می داد (total n = 60). تعلیم هوش هیجانی شامل یک کارگاه 5 ساعته، یک جلسه پسخوراند (بازخورد) تک به تک 30 دقیقه ای، و یک یادآوری پیگیری فردی شده (که از طریق اس ام اس ارسال می شد) بود.
نتایج: تعلیم هوش هیجانی منجر به افزایش مهمی در امتیازات هوش هیجانی در سطوح خط مبنا برای گروه تعلیم یافته گشت اما افزایشی برای گروه کنترل مشاهده نشد.
نتیجه گیری: این مطالعه مقدماتی، شواهد واضحی را برای کاربردپذیری و سودمندی یک اقدام تعلیم کم هزینه برای پرستاران در یک محیط دنیای واقعی فراهم ساخت.
زمینه
عموماً تصور می شود که هوش هیجانی (EI) در شناسایی و مدیریت تجربیات و پاسخ های هیجانی در خود و در دیگران مهارت دارد و سپس می تواند اینها را با هم ادغام کند و تفکر و رفتارهای متعاقب را افزایش دهد (سرات 2017). هوش هیجانی با سلامت جسمانی و روانی (مارتینز، رامالو، و مورین 2010) و بهزیستی عمومی همراه است (سانچِز-آلوارِز، اکستریمِرا و فِرناندز-بِروکال 2016). از گذشته تصور می شده است که هوش هیجانی ویژگی است که خصوصاً برای پرستاران ارزشمند است (کادمَن و بروئر 2001) چون پرستاری یک کار مملو از هیجان است (ریلی و ویس 2016). میتوان گفت که در پرستاران، هوش هیجانی بالاتر به معنای مهارت کاری (نِل، جانکِر، و رِیبی 2013)، حفظ نیروی کار (مارووس و هِیل 2015)، رضایت شغلی (تاگو و کوارشی 2017)، و بهبود کیفیت مراقبت از بیماران است (آدامز و ایسلِر 2014). این مسئله باعث شده است که بسیاری از مؤلفان افزایش تمرکز بر شایستگی های هوش هیجانی در استخدام کارکنان (جونز-شِنک و هارپر 2014)، پیشرفت کارکنان (تیلور، رابرتز، اسمیت و تالوچ 2015)، و تعلیم قبل از شروع کار (فاستر و همکارانش 2017؛ هرلی 2008؛ شاهنوازی و همکارانش 2018) را درخواست کنند. اگرچه شواهد کلی وجود دارد که هوش هیجانی را می توان با تعلیم بهبود داد (ویشاکا پاتیل 2016)، اما تعداد مطالعات حرفه ای اقدامات هوش هیجانی برای پرستاران در محیط های دنیای واقعی اندک است (کودیر، فریتاس، و مونئو 2013؛ فیزپاتریک 2016).
Abstract
Background Emotional intelligence (EI) is associated with a wide range of personal, professional and social benefits with numerous applications evident for nursing education and clinical practice. Despite growing support for increasing the focus on EI in nursing and nurse education, empirical evidence for the effectiveness of training to increase EI is sparse. The aim with this study was to test the effect of a brief EI training program for registered nurses.
Methods We conducted a cross-site quasi-experimental study measuring nurses' EI pre- (T1) and three months post- (T2) EI training with a matched (untrained) control group (total n = 60). EI training consisted of a five-hour workshop, a 30-minute one-on-one feedback session, and an individualised follow-up reminder sent via SMS.
Results Training resulted in a significant increase in EI scores over baseline levels for the trained group while scores for the control group did not increase.
Conclusion This pilot study has provided clear evidence of the applicability and efficacy of a low-cost training intervention for nursing staff in a real world setting.
Background
Emotional intelligence (EI) is generally regarded as adeptness at recognising and managing emotional experiences and responses in self and others and then integrating these to enhance thinking and consequent behaviours (Serrat, 2017). It is associated with good physical and mental health (Martins, Ramalho, & Morin, 2010) and general well-being (Sánchez-Álvarez, Extremera, & Fernández-Berrocal, 2016). EI has long been regarded as an especially valuable attribute for nurses (Cadman & Brewer, 2001) given the emotionally demanding nature of their work (Riley & Weiss, 2016). In nurses higher EI predicts work wellness (Nel, Jonker, & Rabie, 2013), workforce retention (Marvos & Hale, 2015), job satisfaction (Tagoe & Quarshie, 2017), and improved quality of patient care (Adams & Iseler, 2014). This has led many authors to call for an increased focus on EI competencies in recruitment (Jones-Schenk & Harper, 2014), staff development (Taylor, Roberts, Smyth, & Tulloch, 2015), and pre-registration training (Foster et al., 2017; Hurley, 2008; Shahnavazi et al., 2018). Although there is general evidence that EI can be improved with training (Vishakha Patil, 2016), well-designed studies of EI interventions with nursing staff in real world settings are sparse (Codier, Freitas, & Muneno, 2013; Fitzpatrick, 2016).
چکیده
زمینه
مطالعه حاضر
روش ها
شرکت کنندگان
افزایش هوش هیجانی پرستاران
سنجش
شیوه و روال کار
نتایج
بحث
نتیجه گیری
Highlights
Abstract
Keywords
1. Background
2. The current study
3. Methods
4. Results
5. Discussion
6. Conclusion
Funding
Declarations of interest
References
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه