پیش بینی کنترل بیماری صرع در دوران حاملگی
چکیده
هدف: هدف این پژوهش ارزیابی وجود نوعی اختلال صرعی در مادر مبتلا به بیماری صرع می باشد، مصرف داروهای ضد صرع (AED) در اوایل بارداری و کنترل صرع قبل از بارداری به مادر کمک خواهد کرد تا با پیش بینی وجود احتمال مبتلا شدن به این بیماری در آینده، در دوران بارداری به بیماری صرع مبتلا نشود.
روش ها: محتوای این مقاله بر اساس اطلاعات جمع آوری شده از دفتر ثبت بارداری استرالیا (APR) بین سال های 1998 و اواخر 2016 به دست آمده است. این اطلاعات با در نظر گرفتن مبتلا شدن به بیماری صرع و درمان آن با داروهای ضد صرع، قبل از بارداری و در طول بارداری با استفاده از روش های ساده آماری و بازه اطمینان (C.I) و عمدتا محاسبات ریسک های مرتبط (R.R.) تجزیه و تحلیل شده اند.
یافته ها: 1939 زن باردار، به استثنا زنان بارداری که در طول بارداری کنترل نشده بودند یا به صورت ناگهانی جنین شان سقط شده یا مرده به دنیا آمده بود، برای تحقیق و مطالعه مناسب بودند. 829 نفر از زنان یعنی 42.8 درصد به بیماری صرع، 385 نفر یعنی 19.9 درصد به صرع تشنجی و 78.4 درصد زنان باردار به انواع دیگر این بیماری مبتلا شده بودند که این آمار (صرع فعال) مربوط به سال قبل بوده و 22.3 درصد زنان بیماری صرع غیر فعال داشتند. انواع دیگر بیماری صرع در 54.9 درصد زنان بارداری بوند که از ابتدا داروهای ضد صرع (AED) مصرف نکرده بودند و 45.5 درصد این زنان با داروهای ضد صرع بهبود یافته بودند. حالت های متشابه بیماری صرع تشنجی در 31.7 و 22.3 درصد زنانی بود که در طول بارداری بیماری صرع داشتند. شواهد آماری قابل توجهی وجود دارد که نشان می دهد زنانی که به بیماری صرع مبتلا شده بودند (WWE)، اختلال تشنجی آن ها در دوران بارداری اوت کرده بود و زنانی که در اوایل بارداری درمان نشده بودند، احتمال رهایی از این بیماری در طول بارداری در آن ها کاهش یافته بود. زنان مبتلا به صرع موضعی (جزئی) که فرصت های بارداری بدون بیماری صرع را از داست داده و کسانی که با داروهای متعدد ضد صرع درمان شده بودند، ممکن است در دسته بیماران دارای اختلالات شدید تشنجی فعال و مکرر قرار بگیرند.
نتیجه گیری ها: زنان مبتلا به بیماری صرع که تشنج را در سال های شرف بارداری، 3 یا 4 بار تجربه می کنند، نسبت به زنانی که بیماری شان در شرف بارداری به طور کامل کنترل شده است، بیشتر در معرض ادامه این اختلال در طول بارداری خواهند بود. همچنین عدم مصرف داروهای ضد صرع در اوایل بارداری خطر ابتلا به تشنج را در بارداری افزایش می دهد.
Abstract
Objective
The objective of the study was to assess whether the type of seizure disorder present in the prospective mother with epilepsy, her use of antiepileptic drugs (AEDs) in early pregnancy, and her seizure control before pregnancy help predict her prospects for seizure freedom throughout pregnancy.
Methods
This paper is based on data accumulated in the Australian Pregnancy Register (APR) between 1998 and late 2016. Information was analyzed concerning epileptic seizure occurrence and AED therapy taken before and during pregnancy, using simple statistical and confidence interval (C.I.) methods, mainly relative risk (R.R.) calculations.
Results
After excluding pregnancies lost to follow-up, and those that ended prematurely because of spontaneous abortion or stillbirth, 1939 pregnancies were available for study. Seizures had occurred during pregnancy in 829 (42.8%), and convulsive seizures in 385 (19.9%). Seizures of any type occurred in 78.4% of pregnancies where seizures had occurred in the previous year (active epilepsy) and in 22.3% of those associated with inactive epilepsy. Seizures of any type had occurred in 54.9% of pregnancies initially unexposed to AEDs and in 45.5% of those treated with AEDs throughout. The corresponding figures for convulsive seizures during pregnancy were 31.7% and 22.3%. There was statistically significant evidence that, in women with epilepsy (WWE), having a seizure disorder that was active in the prepregnancy year and one untreated in early pregnancy was associated with decreased prospects of seizure freedom during pregnancy. Decreased chances of seizure-free pregnancies in women with focal epilepsies and those treated with multiple AEDs were probably explained by greater frequencies of active seizure disorders in these patient categories.
Conclusions
Women with epilepsy who experience seizures in the year prior to pregnancy appear 3 or 4 times more likely to continue to have seizures during pregnancy than women whose seizures are fully controlled prior to pregnancy. Not taking AEDs in early pregnancy also increases the hazard for seizure occurrence in pregnancy.
1. Introduction
Recent studies show that most of the pregnancies of women with epilepsy (WWE) remain seizure-free under contemporary methods of management, and information derived from the Australian Pregnancy Register (APR) [1,2] and from other sources [3,4] indicates that seizure control prior to pregnancy is a significant factor in determining such seizure control during pregnancy. Our previous analysis in 2008 [1] was based on the 841 pregnancies then available in the APR. The APR now contains information on more than double that number of pregnancies. An analysis of its current enlarged database was, therefore, carried out, hoping to ascertain whether it might be possible to refine the prediction of seizure control throughout pregnancy. We employed information available prior to pregnancy in addition to previous seizure control and its duration, for instance the type of seizure disorder present in the prospective mother and her use or nonuse of antiepileptic drugs (AEDs).
چکیده
1. مقدمه
2. نظریه و توسعه فرضیه ها
2.1. سازگاری – ارتباطی بین فرهنگ سازمانی و نوآوری¬های مدیریت
2.2. بازاندیشی نقش ملاحظات اقتصادی و اجتماعی در تصمیم¬گیری پذیرش
2.3. مدل و فرضیه
3. روش
3.1. جمع آوری داده ها
3.2. معیارها
3.3. تجزیه و تحلیل و بررسی
4. نتایج
5. بررسی
5.1. مشارکت ها
5.2. محدودیت ها
5.3. توصیاتی برای تحقیق های آینده
Abstract
1. Introduction
2. Materials and methods
3. Results
3.1. Pregnancies studied
3.2. Type of epilepsy
3.3. Seizure disorder activity before pregnancy
3.4. AED use
3.5. Effects of seizure risk factors in combination
3.6. AED polytherapy
3.7. Effect of newer AEDs
4. Discussion
4.1. Study limitations
4.2. Findings
4.3. Conclusions
Disclosure of conflict of interest
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه